အသက်တမျှ အသက္တမွ်

အသက္တမွ် အပိုင္း ၄၀zg

ေမာင့္မ်က္ႏွာႏြေးႏြေးကို ေတြေတြေလး ေငးေနမိသည္။
ေမာင္ဟာ ပိုၿပီး တည္ၿငိမ္လာသည္အျပင္ အၿပဳံးအရယ္မပါသည္မ်က္ႏွာထားကပင္ ဆြဲေဆာင္မႈ႕ရွိလွ၏။ ဝတ္စုံဆင္တူဝတ္ထားေပမဲ့ ေမာင္ကိုယ္ေပၚက ဝတ္စုံကပင္ ပိုၿပီး ခံ့ညားေနသေယာင္ ...
မ်က္ခုံးႏွစ္ခုထိလုမတက္ ခ်ဳံ႕ထားတဲ့ ေမာင့္မ်က္ႏွာက
တစ္ခုခုကို ေတြးေတာေနဟန္ရွိသည္
သို႔ေသာ္ တည္ၿငိမ္ေနဆဲ.....

မဟာ / ေငးလို႔ဝၿပီလား

ေမာင့္စကားသံၾကားမွ ေသာ္က သတိထားမိသည္
ေမာင့္ကိုေငးေကာင္းေကာင္းနဲ႕ေငးလိုက္မိတာ
ပတ္ဝန္းက်င္ေတာင္ ေမ့ပါ ပေကာလားေမာင္ရယ္...

ေမာင့္ဆီက ထိုသို႔အေမးခံရေတာ့
ေနေသာ္က ရွက္ၿပဳံးေလးျဖင့္ ေခါင္းငုံလိုက္မိသည္။

မဟာ / ပြဲထဲၾကရင္လဲ ေမာင့္ကို ဒီလိုေလးပဲ
ေငးၾကည့္ေနေပးေနာ္ ေသာ္က...

မဟာထိုသို႔ေျပာေတာ့ ေမာ့ၾကည့္လာေသာ မ်က္ႏွာေလးက နီရဲကာ
ပေဟဠိဆန္ေသာ မ်က္ဝန္းမ်ားျဖင့္...
ထိုေကာင္ေလးက အံ့ၾသေနသည္ဟန္...
မဟာၿပဳံးမိပါသည္ ။

ေနေသာ္က / *ငါနားၾကားမမွားဘူးဆို ေမာင္က သူ႕ကိုယ္သူေမာင္လို႔ သုံးႏႈန္းလိုက္တယ္  ၿပီးေတာ့ ၿပဳံးျပျပန္တယ္ တစ္ခ်ိန္လုံး မင္းနဲ႕ငါလို႔ သုံးႏႈန္းေနတဲ့ေမာင္ကေလ...
ေမာင္ရယ္ ငါေလာဘႀကီးမိရင္ျဖင့္ ခက္ေတာ့မွာပဲ...*

ေနေသာ္က ေမာင့္အၿပဳံးေတြကို ထပ္ေငးမိတယ္
ၿပီးေတာ့သိမ္ငယ္မိျပန္တယ္

ေနေသာ္က / * ဒီအရာေတြက ငါ့အတြက္
ခဏတာပဲရနိုင္ေတာ့မဲ့အရာေတြပဲ
ေလာဘတက္ေနေတာ့ေရာ ဘာထူးမွာတဲ့လဲ *

ေနေသာ္က ကိုယ့္အေတြးနဲ႕ ကိုယ္ အားငယ္ကာ
ေခါင္းေလးျပန္ငုံ႕သြားျပန္ေတာ့
ေမာင္ဟာ သူ႕လက္ဖဝါးႏြေးႏြေးနဲ႕
ေသာ္က လက္ဖဝါးေတြကို ဆုတ္ကိုင္လာတယ္
ေသာ္က ထပ္မံ အံ့ၾသရျပန္ပါၿပီ
ေသာ္က ေခါင္းငုံထားရာမွ ေမာ့ၾကည့္ျပန္ေတာ့
ေမာင့္ရဲ႕ အၿပဳံးလွလွေလးေတြက စီးႀကိဳလို႔...

ေနေသာ္က / * ငါ့ကို ခဏခဏ မၿပဳံးျပပါနဲ႕လား ေမာင္ရယ္
ငါေလာဘႀကီးမိသြားရင္ ဒုကၡပဲ...*