တွယ်ကပ်ရန်ကူးပြောင်းလို့လာ[Completed]

အခန်း(၆၆)

                      <ထွက်ပြေးကြစို့>

"ဒီမနက်တုန်းက ကြေးမုံချပ်ကို လူတစ်ယောက်ဖျက်ဆီးထားတာ ကင်းလှည့်တပည့်တွေ တွေ့ခဲ့တယ်"

"အဲ့ဒီလူက ကြေးမုံချပ်ကို တော်တော်လေး အားသုံးပြီး ဖျက်ဆီးထားတော့ ဂိုဏ်းမှာ ရှိသမျှ အ
ကြီးအကဲတွေ အားလုံးကို ဆင့်ခေါ်ပြီး ခက်ခက်
ခဲခဲ ပြန်ဆက်လိုက်မှ မှတ်တမ်းတစ်ခုကို ပြန်ရလို
က်တယ်"

ကျီကျစ်အန်း၏ အကြည့်များသည် ကျန်းရီထံသို့ ရွေ့လာခဲ့သည်။

လူပေါင်းများစွာဖြင့် ပြည့်ကျပ်နေသော ခန်းမဆောင် အလယ်တွင်၊ လူတိုင်း၏ အကြည့်များဟာ ကျန်းရီထံသို့ ချက်ချင်း ရောက်လာကြသ
ည်။

"ကျန်းရှစ်ကျစ်"

ကျီကျစ်အန်းက အေးစက်စွာ ရယ်မောပြီး လေ
သံကိုမြှင့်၍ မေးလေသည်။

"လွန်ခဲ့တဲ့ သုံးညတုန်းက မင်း ဘယ်နေရာမှာ ဘာလုပ်နေလဲ?"

ကျန်းရီသည် လူပေါင်းများစွာ၏ အကြည့်အော
က်တွင် အလွန် တည်ကြည်နေသော မျက်နှာထားဖြင့် ငြိမ်သက်စွာ ရပ်နေခဲ့သည်။

"တပည့် ဂူပိတ်ကျင့်ကြံနေတာပါ။လုံးဝ ထွက်မလာခဲ့ပါဘူး"

"အဟား!"

ကျီကျစ်အန်းသည် ထိုင်ခုံလက်ရန်းကို ပြင်းထန်စွာ ရိုက်ချ၍ ဒေါသတကြီး ဆိုလေသည်။

"ဒီလို အခြေအနေကို ရောက်နေတာတောင် အဓိ
ပ္ပါယ် မရှိတာတွေ လျှောက်ပြောနေတုန်းပဲလား!"

"ဂိုဏ်းချုပ် ဘာကိုပြောချင်တာလဲ မသိဘူး?"

ကျန်းရီ၏ အမူအရာသည် စိုးစဥ်းမျှ ပြောင်းလဲသွားခြင်း မရှိသည့်အပြင် စိတ်ရှုပ်ထွေးနေသယောင်လေးတောင် ရောယှက်နေသေး၏။

"အဲ့ဒီ ကြေးမုံချပ်ကို တစ်ယောက်ယောက်က ဖျ
က်ဆီးသွားတယ်လို့ ဂိုဏ်းချုပ် ပြောနေပေမယ့် တပည့်နဲ့ ဘယ်လိုများ ပတ်သတ်လို့လဲ?ပြီးတော့ အခုလိုမျိုး တစ်ဖက်သတ် စွပ်စွဲနေတဲ့အချိန်မှာ တပည့်ကို ဘာဖြစ်လို့ ချုပ်ထားရတာလဲ?"

ကျီကျစ်အန်း၏ မျက်နှာထားမှာ ပြောင်းလဲသွားရသည်။ခဏအကြာတွင် အေးစက်စက် လှောင်ရယ်ပြန်၏။