Mahkumun Zehri

Dans

Aynada kendime bakarken banyodan çıkan Miran'a döndüm.

Miran beni baştan aşağı nefesini tutarak incelerken "Elbise giymeden önce daha sade gibiydi." diye mırıldandım.

"Nefes kesici olmuşsun."

"Normalde böyle şeyler giymem ki sevmem de..."

Sözümü kesti ve "Çok şey kaçırmışsın." dedi.

"Teşekkürler."

"Ama..." diyerek bana yaklaştığında kaşlarımı çatarak ona baktım.

Eliyle saçımı arkaya attırdı ve "Güzel yüzünü bizden saklama." dedi.

"Yüzümü mü? Yara izimi mi?"

Bana cevap vermeden sadece önüme gelen saçlarımı bir toka aracılığı ile arkada topladı ve "Güzel yüzünü." dedi.

"Kimse yara izimi görmek istemiyor, emin ol."

"Çıkalım mı?"

"Cevap vermeyecek misin?" diye sordum, merakla.

"Seni ikna etmek için uğraşmayacağım, herkesin hayran dolu bakışları ile neyin ne olduğunu anlarsın." dediğimde güldüm.

"Bu gece şövalyem olmayı hak ettin."

"Gece sonuna dek mi sadece?"

"Hmm..."

"Ne kadar olsun isterdin?"

"Buna sonra karar veririz. Şimdi çıkmalıyız. Tüm halk bizi merak ediyor." dedi.

"Öyleyse..."

Koluna girdim ve "Çıkalım." dedim.

Birlikte odamızdan çıktığımızda koridorda sıralanmış askerlere baktım.

Onların yanında çok cılız kalıyordum.

Bir kısmı neden burada olduğumu anlamaya çalışıyordu. Diğer kısmı ise Miran'ın şansına gülüyordu.

Miran'ın kolundan yavaşça çıktım ve "Şimdilik tek başıma yürümem daha doğru olacak." diye mırıldandım.

Beni başıyla onaylarken dışarının kapısı açıldı.

Halkın alkış ve ıslıklarını buradan duyabiliyorduk.

İkişerli sırayla dışarı çıkıp kolezyuma* doğru yürürken heyecanlanmıştım.

Halk beni bulup öldürmek, beni katletmek istemiyordu.

Benim için tezahürat yapıyorlardı.

Bu ironiye gülerken on binlerce izleyenin içine girdik.

Herkes bizi alkışlarken birçoğunun gözü bana kaymıştı.

Bars'a doğru baktım.

Kraliyet ailesi için ayrı oluşturulan bölümde oturmuş, bana bakıyordu.

Kral Tan yavaşça ayağa kalktı ve anında susan halkını selamladı.

"Ülkemizin dört bir yanından gelmiş olan, yarışlara katılan askerlerimizi sizlerle tanıştırmak isterim!"

"Hepsi yarışların sonunda oluşturulacak özel birliğe katılmak için burada!"

Tabii, kesinlikle.

Derin bir nefes verdim.

Kral Tan'ın konuşması on dakika kadar sürmüştü.

En sonunda halkı eğlenmek için dansa ve yemeğe çağırdığında rahat bir nefes vermiştik.

Miran'a döndüm ve "Adam susmadı." diye söylendim.

Miran gülmemek için kendini tutarken "Kral diye gülmemezlik yapma." dedim.

"Fazla sinirlisin."

"Alakası yok."

"Seni rahatlatmak lazım." dediğinde merakla "O nasıl olacakmış?" diye sordum.

Çekinmeden elimi tuttu ve beni dans edenlerin içine çekti.

Çalgıcılar tam gazla çalarken bu gece rahatlamak istediğime karar verdim ve Miran'ın koluna girdim.

Müziğin sesine kendimi bırakırken neşeyle dönmeye başladık.

Bu geceden sonra her şey değişecekti.

Amacım sadece öldürmek ve kazanmak olacaktı.

Miran'ın gözlerinin içine baktım.

O da yarından itibaren işlerin ciddileşeceğinin farkındaydı.

İkimiz de bu düşüncelerden uzaklaşarak dans ederken biri omzuma dokundu.

Dokunan kişiye döndüğümde Prens Bars'ı gördüm.

Şaşırarak "Prens?" dedim.

"Seni eşinden almaya geldim."

Miran, Prens'in karşısında geriye çekilirken kendimi Prens'in kolları arasında bulmuştum.

"Herkes sana bakıyor."

"Tahmin edebiliyorum."

"Yine de benimle dans mı etmek istiyorsun?" diye sordum.

"Ellerini artık bedenime yerleştirmelisin." dediğinde tebessüm ederek ellerimi omzuna koydum.

"Elbisen yakışmış." dediğinde "Amaçlarını bilmiyor olsam bana yürüdüğünü düşünürüm." dedim.

Dediğime güldü ve "Ciddiyim." dedi.

"Elbise mi güzelliğini öne çıkarmış? Yoksa sen mi elbiseyi yüceltmişsin? Karar vermek imkansız."

"Efendim?"

"Çok güzel olmuşsun İlge."

"Sizin de gideriniz var."

Güldü.

"Eyvallah."

"Her zaman olmaz."

*Kolezyum herhangi büyük bir stadyum veya açık hava tiyatrosu.
Kolezyumun birincil amacı halkın oyunlara ve gösterilere olan hevesini tatmin etmekti.
Kolezyum öncelikle gladyatör oyunlarının yanı sıra diğer çeşitli etkinliklere ev sahipliği yapmak için inşa edilmiştir.