Mahkumun Zehri

Delisin

Amiral'in odasına kapı çalmadan daldığımda Amiral korkarak masanın üstünden kılıcını alıp bana doğrulttu.

"Boran sakın ol, benim."

"Lan manyak ne yapıyorsun?'

"Odaya giriyorum."

"Kapıyı çalmadan."

"He." dedim ve umursamadan kapıyı kapatıp yatağına atladım.

"Orası benim yatağım."

"Rahatmış."

Zevkle Amiral'e baktım.

Üstünü değiştirirken içeri gitmiştim.

Şu an üstünde hiçbir şey yoktu.

"Senden yaşça büyüğüm. O gözlerini çek üzerimden."

"Ama Boran." dedim ismini uzatarak.

Beni umursamadan üstünü giydi ve "Odama dalma sebebini öğrenebilir miyim?" diye sordu.

"Bana yemek ısmarlayacaktın ya, unuttun mu?"

Kaşlarını çattı.

"Ne zaman?"

"Ee işte bugün."

"Biraz sallıyorsun gibi geldi bana."

"Asla! Ben öyle şeyler yapmam."

Amiral hazırlanmasını bitirdikten sonra "Kız kardeşime sözüm var, yemeğimi onunla yiyeceğim." dedi.

"Ama ben de açım."

"O zaman gidip yemek ye."

"Param yok."

"Saray, askerlere ücretsiz yemek veriyor."

"Ben de sizinle yesem? Kardeşin beni sevmişti."

"Kız kardeşimle yemek mi yemek istiyorsun? Annemizle babamızı öldürdün."

"Bak sen biliyorsun ama sorun etmiyorsun." dedim, yatakta doğrulurken.

"Kız kardeşim, babamı iyi biliyor. Eğer katilin sen olduğunu bilirse yerinde durmaz."

"Öğrenmezse sorun olmaz."

Amiral derin bir nefes verdi.

"Kalk ayağa. Kardeşimi bekletmek istemiyorum."

Heyecanla ayağa kalktım ve "Seni seviyorum." dedim.

"Çıkarcısın."

"Bana bilmediğim bir şey söyle."

Amiral güldüğünde istemsizce tebessüm ettim.

Amiral odasının kapısını açtıktan sonra "Peşime düş." dedi.

Onun arkasından odadan çıktığımda kapısını kilitledi.

"Senin gibi deliler odama girmesin diye önlem şart."

"Kesinlikle. Bu zamanlarda en büyük zevklerimiz kaslı askerlerin odasına kat diye dalıp onları röntgenlemek."

"Ah... Sen delisin kadın."

"Biliyorum kesinlikle."

Amiral ile sarayın bahçesine kadar sessizce yürümüştük.

Bizi oturmuş, bekleyen Belinay beni görür görmez heyecanla bir bana bir abisine baktı.

"İlge'nin geleceğinden habersizdim." diyen Belinay ile gülümsedim.

"Boran seninle yemek yiyeceğini söyleyince gelmek istedim. Umarım özel bir zamanınızı bölmüyorum."

Amiral bana ağzı açık bir şekilde bakarken sırıttım.

"Saçmalama! Çok mutlu oldum. Hadi gel, gidelim!" diyen Belinay koluma girip yürümeye başladığında Amiral geride kalmıştı.

"Yalnız lokantaya da ben götüreceğim, hesabı da ben ödeyeceğim! Nereye?" diye soran Amiral ile Belinay'a yaklaştım.

"Kıskandı bence."

"Bence de."

Belinayla gülerken Amiral arkamızdan bizi yakaladı ve Belinay omzuna kolunu attı.

"Kardeşimi çalmaya çalışma."

"Senin kalbini çaldıktan sonra bence Belinay direkt benim olur."

Belinay gözlerini pörtleterek baktığında Amiral, "Nişanlı bir adam olduğumu unutuyorsunuz." dedi.

"Hadi ama Boran gönlün bende, bundan dolayı utanma."

"İlge bak sınırı aşıyorsun."

Belinay heyecanla araya girdi ve "Birbirinize isminizle mi hitap ediyorsunuz? Bu samimiyet göstergesidir." dedi.

"Abin ile seneler öncesine dayanan bir tanışıklığımız var. Ondan geliyor bu samimiyet." dedim.

Belinay kaşlarını çatarak Amiral'e baktı ve "Çok da yakın değilim, demiştin. Neden yalan söyledin abi?" diye sordu.

"Çünkü öyle."

"O yüzden sen bugün giyinirken yatağında uzanıp seni izledim."

Amiral ne diyeceğini bilemeyerek dururken Belinay şok olmuştu.

"Siz sevgili misiniz?"

"Tabii ki hayır. Açelya ile nişanlıyım ve onu seviyorum. İlge sadece ben giyinirken odama izinsiz dalıp beni gördü."

"Eğer sevgili olmak isterseniz önce Prenses Açelya'dan ayrıl abi. Ne kadar sevmesem de o bir kadın. Hiçbir kadın aldatılmayı hak etmez."

"Merak etme abim. İlge ile olmayacağım için Açelya'yı dert etmene gerek yok."

Omuz silktim.

"Benimle de ilgilenen daha iyi adaylar var."

"Prens Bars'tan mı bahsediyorsun?" diye soran Amiral'e "Evet, kesinlikle. Adam beni deliler gibi arzuluyor." dedim.

Amiral onaylamayarak önüne dönerken Belinay nereye düştüğünü anlamaya çalışıyordu.