Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Hoofdstuk 56

''Papa, wanneer komt mama nou?'' vraagt Joshua voor de zoveelste keer. Hayley staat al bij het begin van het spoor, loerend naar de eerste tekenen van de trein. 

Annie en Finnick staan naast mij met Noah. Ze stonden erop om mee te gaan en Katniss te ontvangen. Ze hebben de afgelopen maanden ook van dichtbij meegemaakt. Een tijdje in hun huis wonen geeft hun de reden om hier te zijn.

''Ik weet het niet, Joshua, maar het kan niet lang meer duren,'' zeg ik. Ik probeer zo rustig mogelijk te blijven voor Joshua en Hayley, maar van binnen heb ik dezelfde vragen als zij. Wanneer komt ze?

Staan er nergens borden met de resterende tijd of zo?

De reis van District 4 naar District 12 is drie uur. Katniss en ik belden precies drie uur en vijftien minuten geleden. Ze zou elk moment aan kunnen komen. 

Waarom ben ik zo ongeduldig? 

''Papa, papa! Daar komt de trein!'' roept Hayley na vier minuten. Annie, Finnick en ik springen op van het bankje waar we op zaten. Joshua en Hayley dansen over het perron terwijl de trein langs blijft rijden. De trein verminderd zijn vaart en stopt voor onze neus. De deuren gaan open, maar Katniss staat niet in de uitgang waar wij voor staan.

Meteen rennen Joshua en Hayley tussen de mensen door die uitstappen. ''Hayley! Joshua! Blijf hier!'' roep ik nog, maar ze luisteren niet. Ik ren achter ze aan. Tussen zoveel mensen raken kleine kinderen snel verdwaald.

''Hayley! Joshua! Kom alsjeblieft terug!'' roep ik terwijl ik me tussen alle mensen wurm. Velen slaken een geërgerde zucht, anderen zien meteen wie ik ben en stappen opzij. 

''Mama!'' hoor ik de twee opeens over iedereen heen gillen. Ik ren op het geluid af en val bijna over iemand die gebukt staat. 

Ik val bijna over Katniss, Hayley en Joshua. 

''Katniss!'' zeg ik als ik me op mijn knieën laat vallen om mijn familie een knuffel te geven. 

''Peeta, ik heb je zo gemist,'' fluistert Katniss in mijn armen. Ik druk een kus tegen haar voorhoofd en trek haar overeind. Haar koffers staan nog naast haar, want haar armen houden Joshua en Hayley vast.

''Kijk mama, ik heb jouw haar!'' zegt Hayley terwijl ze wild met haar vlecht heen en weer gaat. Katniss glimlacht en geeft een kus op haar wang. 

''Het is prachtig, heeft papa dat gevlochten?''

Hayley knikt enthousiast en slaat haar kleine armpjes om Katniss' nek. Joshua daarentegen houdt een klein beetje afstand, zodat hij Katniss ziet. Hij glimlacht zoals hij dat al tijden niet heeft gedaan. Eigenlijk sinds dat Katniss weg is gegaan. 

Ik pak Katniss' koffers en loop voorop naar Finnick en Annie. Noah staat al naast ze te springen, maar rent niet op ons af. Het perron is gelukkig een stuk rustiger, dus ik kan ze al zien. 

Als we bij Annie en Finnick zijn, neem ik de kinderen van Katniss over, zodat ze verwelkomt kan worden. ''Oh Katniss, laat ons nooit meer zo schrikken,'' zegt Annie als ze Katniss in een stevige omhelzing neemt. 

''Dat zal ik niet meer doen, Annie. Ik beloof het,'' fluistert Katniss. 

Na Annie is Finnick aan de beurt. Hij zegt niks, maar soms is dat meer dan genoeg. Noah doet precies hetzelfde. Beiden genieten ze van de aanwezigheid van Katniss. 

Met z'n allen lopen we naar ons huis. De kinderen vertellen allemaal verhalen, waaronder helaas het verhaal waarin ik opgaf en mijn kinderen teleurstelde door te gaan drinken. Katniss begint bijna te huilen bij dat verhaal, schuldig omdat ze denkt dat zij de oorzaak is.

Is ergens ook zo, maar dat hoeft zij niet te weten. 

Eenmaal thuis praat Katniss bij met Annie en Finnick terwijl Hayley en Joshua haar alle tekeningen laten zien die ze gemaakt hebben terwijl ze weg was. Geloof me, dat zijn er nogal een hoop. 

Ik daarentegen richt me op het eten. Er gebeurd veel vandaag en ik heb even tijd voor mezelf nodig om dat te verwerken. Na een tijdje komt Finnick me helpen. We praten niet, misschien hebben we het beiden even nodig, maar we voelen de emotie wel hangen. 

Als het eten klaar is, zitten we allemaal rond de tafel, eten we ons bord leeg, ruimen we af en nemen we afscheid van Annie, Finnick en Noah. 

Hayley en Joshua blijven iets langer beneden dan dat ze eigenlijk mogen op een doordeweekse dag. Ze hebben het recht om hun moeder, die ze drie-vier maanden niet hebben gezien, alles te vertellen en dood te knuffelen. 

Als Katniss ze op bed legt, zit ik zenuwachtig beneden. Katniss en ik hebben nog niet veel met elkaar gesproken en ik weet ook niet zo goed waar ik het met haar over moet hebben. Het is net alsof we elkaar voor het eerst ontmoeten. 

Ik durf Katniss bijna niet aan te kijken als ze de woonkamer binnen komt lopen. 

''Peeta?'' vraagt ze. Ik kijk op. ''Het spijt me...''

Katniss komt naast me zitten. ''Het spijt me dat ik weg ben gegaan. Ik schaam me nog steeds voor mijn keuze en durfde jouw mening niet aan te horen. Ik...''

''Het is oké, Katniss. Natuurlijk had ik liever dat je het me had verteld, maar we kunnen nu niets veranderen. Ik ben al heel blij dat je gewoon weer in ons midden bent en ik je weer kan knuffelen wanneer ik wil.''

Katniss glimlacht en kruipt dicht tegen me aan. Ik sla mijn armen om haar heen. 

''Ik laat je nooit meer gaan, afgesproken?'' zeg ik.

Katniss kijkt me glimlachend aan. ''Deal'' zegt ze, waarna ze haar lippen op de mijne drukt. 

------------------------------------------

Om kwart voor één 's nachts toch nog een update erin gooien. Hehe.

Ik zei eerder dat er nog 3-4 hoofdstukken zouden komen, maar ik zie dat niet meer zitten. Ik schrijf in 2016 nog één hoofdstuk, en dan rond ik dit verhaal af. Ik ben dan al 2,5 jaar bezig met één verhaallijn, het voelt nu ook alsof het goed is geweest.

Maar geen zorgen, er zijn genoeg boeken waar ik wel aan ga werken. Mijn nieuwe boek 'When We Meet' staat online en ik ga ook aan de andere boeken werken. 

Nog één hoofdstuk, de epiloog...