Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 31

Dagen gaan voorbij zonder dat ik het werkelijk door heb. Dagen vol besprekingen. Dagen vol spelen met Noah. Dagen vol aanschaffen van spullen voor de baby's. Dagen vol schilderen van de kamer. Dagen vol praten met de baby's. Dagen vol zorgen voor Katniss. Het blijft druk. Dagen veranderen naar weken voor ik het weet, hebben we nog maar één dag thuis. 

Gisteren was mijn laatste bespreking. Ik weet precies wat ik moet doen, volgens mij kan ik het nog opdreunen in mijn slaap. Aan werkelijk alles is gedacht. Mijn taak was voornamelijk de weg kennen door het Capitool heen. Zo moeilijk is dat niet. Niet na de laatste Opstand, waar ik helaas nog veel van weet. Maar goed, dat is een zorg minder. Al heb ik er nog genoeg over.

Zoals Katniss. Het Capitool weet dat ze zwanger is, maar hebben haar er nog niet mee lastig gevallen. Dat gaat natuurlijk veranderen wanneer we het interview gaan houden. Het verstoppen van haar buik is al lang onmogelijk geworden. Hier in 12 doen ze daar niet heel erg moeilijk over. Ze kijken, af en toe wijzen ze, maar meer ook niet. Dat is hier sociaal. In het Capitool lijken ze die term niet te kennen.

Katniss is ontzettend bang voor alle aandacht die haar buik zal trekken. Ze moeten nog een hoop publiciteit inhalen. We praten er vaak over, maar hoe vaak ik haar gerust probeer te stellen, het werkt niet. Ze blijft zich zorgen maken, wat totaal niet handig is.

Onze baby's zijn natuurlijk wel gegroeid en alles ziet er ook goed uit, maar ze blijven klein voor hun stadium. Het lijkt er nog steeds op dat ze met ongeveer 3 kilo ter wereld zullen komen. Stress is alles behalve wat ze nodig hebben. Daarom probeer ik Katniss telkens weer te sussen. 

Maar goed, Katniss weet dat zelf ook. Ze doet ontzettend haar best om rustig over alles na te denken. Maar niemand houdt dat lang vol. Vooral niet als hormonen door je lichaam springen. Het geeft mij als man ook wat te doen in deze zwangerschap. Dat is oké, want uiteindelijk moet Katniss het vuile werk opknappen. 

Ik lig met Katniss op de bank, kijkend naar een film. Ze ligt met haar rug tegen mijn borst, Onze handen liggen over haar buik. Zo liggen we vaak de laatste tijd. Het is fijn om de baby's te voelen bewegen, het geeft mij als vader het gevoel dat ze leven. Katniss vindt het zelf ook wel prettig, een warme hand op een pijnlijke buik.

Nee, de baby's sparen haar niet. Ze schoppen vaak en hard. Soms zo erg dat ze meteen moet gaan liggen. Niet dat ze veel staat de laatste tijd. Haar buik is reuze. Er zitten twee baby's in verstopt, het moet ook wel groeien. Het is veel exra gewicht in een vrij korte tijd, iets wat haar rug simpelweg niet kan hebben. Dus liggen is voor haar ontzettend de laatste tijd.

''Wat nou als iedereen naar mijn buik grijpt? Ik wil dat ze ervan afblijven...'' mompelt ze ergens midden in de film. ''Ik zorg ervoor dat er geen hand naar jouw buik grijpt, dat beloof ik,'' fluister ik. Katniss kruipt nog dieper mijn armen in en laat haar hoofd rusten op mijn bovenarm. ''Ik had het een stuk slechter kunnen treffen,'' fluistert ze. Ik zeg niets terug. Ik geef haar een liefkozende kus in haar nek. Ze giecheld zachtjes. 

Wanneer de film eindigd, merk ik dat Katniss slaapt. Ik trek voorzichtig mijn arm weg, spring over haar heen van de bank af en til haar van de bank. Met haar in haar armen loop ik naar onze slaapkamer. Ik stop haar in bed en ga aan de andere kant liggen. Ik druk een lichte kus op haar lippen en leg mijn hoofd dan op de kussens. En dat is precies het moment waarin ik vertrek naar dromenland.

******************Time Switch!*****************

Een klein lichaampje loopt over mijn lichaam. Verward open ik mijn ogen. Daar zit Noah. Hij kijkt me met een brede glimlach aan en laat zich dan op mijn borst vallen. Ik lach en sla mijn armen om zijn o zo kleine lichaam. Ik hoor de zachte lach van Katniss naast me. Ik open mijn ogen weer en kijk naar haar. Ze houdt zichzelf hoog op haar ellebogen. Annie zit naast haar en Finnick springt naast me. 

Grinnikend pakt hij Noah van mij en begint hem in de lucht te gooien. Noah schatert van het lachen. ''Dat vind je wel leuk he?'' zegt Finnick. Als antwoordt lacht Noah alleen maar harder. Iedereen lacht vrolijk mee. Ik leg mijn hand op Katniss' buik, wetend dat ik dat ook mag doen.

''Misschien moeten we maar eens gaan beginnen met klaarmaken. We moeten al over een uur klaarstaan,'' zegt Annie na een tijdje. Katniss en ik staan op en kleden ons snel aan. Ik pak onze koffers, waar totaal geen bijzondere spullen in zitten. Er is een grote kans dat we deze koffers namelijk kwijt zijn na de Opstand.

Met z'n allen lopen naar buiten, waar Effie al klaar staat. ''Peeta! Katniss!'' gilt ze als ze ons ziet. Ze rent op haar belachelijk hoge hakken naar ons toe, valt bijna, gaat bijna door haar enkel, maar komt er toch aan. Ze slaat haar armen om ons heen. ''Oh, wat heb ik jullie gemist, zeg!'' zegt ze hard in onze oren. Katniss en ik lachen alleen.

Vredebewakers helpen ons met de koffers. We lopen achter hun aan de hovercraft in. We moeten vanavond nog een interview doen, de trein zou te langzaam gaan. Ik vind alles prima, het belemmerd ons plan toch niet. 

Katniss neem plaats op één van de zachte banken. Ik blijf nog even staan, kijkend naar de mensen die ons uit komen zwaaien. Ergens in het midden zie ik Rory staan. ''Peeta, kom toch zitten, straks val je nog om als we gaan vliegen,'' zegt Effie. ''Oh nee, ik ga zo weg zitten. Ik zal wel op tijd zijn, maak je maar geen zorgen. Desnoods houd ik me goed vast,'' zeg ik sussend. Mijn ogen blijven op Rory gericht. 

Wanneer het toestel begint met vliegen, zie ik hoe Rory twee vingers naar zijn hoofd brengt en me een 'salute' geeft. Heel luchtig, maar voor mij het teken dat de Opstand vanaf nu op gang wordt gebracht. 

Dit keer gaan we niet verliezen. Ik weet het gewoon.

-----------------------------------------------

Ik wilde gister al updaten, maar toen sloot mijn computer af zonder dat ik het stuk had opgesloten. Dus ik heb het vandaag opnieuw gedaan.

Op dit moment zit ik midden in een uitwisseling. Mijn Spaanse uitwisselstudente is nu bij mij in huis, dan is schrijven niet heel erg netjes. Ze vind het niet erg, maar gister was ik al zo lang bezig dat ik het niet opnieuw wilde doen. Het was tenslotte haar eerste dag :)

Dat is dus mijn reden waarom ik even wat minder schrijf. Maar goed, hopelijk is de reden goed genoeg... Volgende week vrijdag moet ze weer terug, dus dan kan ik weer volop schrijven :)

QOTD: Waarom heb ik nog maar één vraag? Vraag alsjeblieft alles wat je van me wilt weten. Niks is erg en alles gaat toch anoniem. Als je het niet in een reactie wilt zetten, snap ik, je kan me gewoon een privébericht sturen. Ik zal het pas online zetten als ik minimaal 20 vragen heb :)

Toodles! <3 -xxx-