Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 3

Het spijt me zooo erg dat ik niet heb geschreven de laatste tijd! Het is zo moeilijk! Maar voor nu is het een klein beetje, sorry, maar ik ben echt moe :)

Na een tijdje laat ik haar los. ‘’Kom, we moeten die documenten gaan doorlezen,’’ zeg ik. We lopen door de trein heen, zoekend naar een tafel. Eenmaal gevonden liggen de documenten al klaar. Ik neem de map van Aaden, Katniss die van Thalia. Ik lees een hele hoop over Aaden. Aaden is een jongen uit de Laag. Hij is enig kind in zijn gezin. Samen met zijn vader leeft hij vlakbij het oude huis van Katniss. Zijn moeder is overleden aan een verkoudheid. Verhongerd dus. Hij is 15 jaar en heeft inderdaad een vriendin. Arme jongen. Ik vind oude rapporten. Het was een slimme jongen, maar ook zie ik dat hij vaak niet in de les is geweest. Hij is wel eens betrapt met messen in zijn zak, maar is er vanaf gekomen. Ik vertel alles wat ik heb gevonden aan Katniss. Thalia heeft ook een interessant leven. Ze is uit de middenstandsklasse, haar ouders hebben net zelf een klein kledingwinkeltje kunnen openen. Vreemd dat we dat niet hebben gezien. Misschien waren we te druk bezig met elkaar. ‘’Katniss, Peeta!’’ hoor ik door de trein galmen. Die stem hoort maar bij één persoon. Effie. ‘’We zijn hier!’’ gilt Katniss terug. We horen de hakken over de gang klikken. ‘’Ah, daar zijn jullie. Hoor eens, de tributen wachten in de woonkamerwagon, jullie zouden ze maar eens ontmoeten,’’ zegt Effie. Katniss en ik staan zonder wat te zeggen op en lopen hand in hand naar de wagon. Thalia kijkt de wagon door, Aaden speelt met een ketting om zijn nek. ‘’Hallo,’’ zegt Katniss. Ze kijken allebei om, onze kant op. ‘’Wat moet je,’’ zegt Thalia bot. Zonder ook maar besef te hebben wat ik doe schuif ik Katniss wat achter me. ‘’Het is oké, laat haar maar,’’ fluistert Katniss in mijn oor. ‘’Hallo Thalia en Aaden, ik ben Katniss en dit is Peeta. Het spijt ons vreselijk dat jullie dit mee moeten maken. Wij doen er alles aan om op zijn minst één van jullie uit de arena te krijgen. Jullie kunnen met alles naar ons toe komen, we staan 24 uur per dag voor jullie klaar,’’ zegt Katniss. Aaden knikt, Thalia kijkt ons hatend aan. Ze loopt dreigend naar ons toe. ‘’Als jullie net iets harder hadden gevochten stonden wij hier niet! Als jullie niet als mietjes onder de grond in gingen en daarna de moed hadden om Snow door zijn kop te knallen, zaten wij niet in deze shit! En jullie denken dat ik jullie vertrouw?! Flikker een eind op en kom nooit meer terug!’’ gilt ze. Ze wijst naar Katniss. ‘’Als jij nou een echte Spotgaai was, bestond deze hele hel niet meer! Dan zouden zoveel mensen hun leven nog hebben! Was nou maar doodgegaan, drie jaar geleden, dan hadden we deze hel niet mee moeten maken!’’ gilt ze. Katniss kruipt achter mijn rug. ‘’Ik snap dat je boos bent maar dat geeft je nog geen reden om zo tegen Katniss te schreeuwen,’’ zeg ik kalm. ‘’En jij moet al helemaal je kop houden! Jij zat iedereen dwars!’’ gilt ze in mijn gezicht. ‘’Dat je naar mij schreeuwt, oké, maar hier bereik je niets mee,’’ zeg ik. Ik moet mijn woede inhouden. ‘’Nou, dan ga ik weg, de groeten!’’ roept Thalia en ze stampt de coupé uit. Aaden kijkt ons met grote ogen aan. ‘’Dus… euh… Jullie helpen ons?’’ zegt hij aarzelend. Ik knik en neem plaats in de stoel naast hem. Katniss gaat op mijn schoot zitten. Aaden kijkt naar ons en ik zie tranen in zijn ogen opwellen. ‘’Wat is er?’’ vraagt Katniss bezorgd. Aaden veegt zijn tranen weg. ‘’Oh, niets. Ik mis Emily, meer niet,’’ zegt hij zachtjes. Katniss staat op en slaat haar armen om Aaden heen. Ze zeggen niets, maar Aaden lijkt blij te zijn met de stilte. Ik sta stilletjes op en loop de kamer uit. ‘’Dankjewel Katniss,’’ hoor ik Aaden fluisteren als ik de kamer uit loop. Een glimlach is te lezen op mijn lippen. Katniss is een stuk socialer en begripvoller. Ze toont haar emotie veel sneller dan een jaar geleden. Ik besluit naar Thalia te lopen. Ik klop op haar deur. ‘’Doe geen moeite en ga weg!’’ roept Thalia door de deur. ‘’Thalia, laat me alsjeblieft binnen,’’ zeg ik zachtjes. Ik hoor gestamel en uiteindelijk gaat de deur een klein beetje open. Ik zie haar oog, dat volledig rood is van de tranen die over haar wangen lopen. ‘’Thalia, je moet weten dat Katniss en ik al veel over je weten en dat we weten dat je leven niet altijd geweldig is geweest, zo af en toe was het vast een hel op aarde voor je, maar we willen alleen maar helpen,’’ zeg ik zachtjes. Ik zie verse tranen in haar ogen opwellen. ‘’Het is oké, je mag huilen, mag ik binnen komen?’’ vraag ik. Ze knikt en doet de deur wijder open. Ik loop achter haar aan naar haar bed waar ze huilend op ploft. Ik ga er wat ongemakkelijk naast zitten en wrijf over haar rug. Ze schrikt van die beweging, maar ontspant al snel. ‘’Misschien moeten jullie mij niet helpen. Ik wil dood. Ik wil niet terug naar een moeder die me slaat, een vader die niet op durft te komen voor me, een leven zonder mijn broertje,’’ zegt Thalia na een tijdje. Ik knik zachtjes. ‘’Denk er nog even over na. Als je het voordat je de arena in gaat nog steeds het beste idee vind, zorgen Katniss en ik ervoor dat je een mooi, pijnloos einde mag hebben, afgesproken?’’ vraag ik en ik steek mijn hand uit. Thalia draait zich om, kijkt naar mijn hand en schudt hem zonder te twijfelen.