Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 51

A/N Luister het lied hiernaast terwijl je dit leest, heb ik ook gedaan toen ik het schreef :P

Daar zit ik dan, op één knie, zoekend naar evenwicht terwijl mijn benen door blijven trillen van de zenuwen. Al weet ik bijna 100% zeker wat haar antwoord zal zijn, Katniss kan haar angst voor de toekomst soms niet de baas. 

Wat als ze 'nee' zegt? Hoe moet ik daar op reageren? Zou ik boos worden? Zou ik wegrennen, ergens waar niemand me niet zal vinden en het verdriet eruit schreeuwen? Zou Katniss wegrennen en ik alleen maar naar de grond kunnen staren? 

Angst overspoelt me. Moet ik dit wel doen? Ook al waren we vroeg met de kinderen, moeten we dan ook vroeg zijn met trouwen? Wat als Katniss zal gaan twijfelen? Me daar bij het altaar laat staan? Hoe moeten we dan verder?

Zou Katniss dan weer terug gaan naar haar oude huis, tegenover me? Of zou ze naar haar moeder in District vier gaan? Met Hayley en Joshua, mij alleen achterlatend. 

Zou ik mijn kinderen dan nog mogen zien? 

Of zou ze de kinderen bij mij laten, een nieuw leven zoeken zonder ons? 

Hoeveel kan ik vernietigen met een vraag?

Maar ik kan niet terug. Katniss heeft haar ogen al geopend. Ze ziet me niet op haar ooghoogte, wat ze wel verwacht had, en kijkt naar beneden. 

''Misschien had ik dit al veel eerder moeten doen, of veel later, maar dat mag je zelf beslissen,'' begin ik. Ik haal het kleine doosje uit mijn jaszak en open het voor Katniss. 

De ring is simpel. Geen steentjes die glinsteren onder de zon. Dat is niet iets voor Katniss. Een ring in de vorm van blaadjes, alsof ze een takje draagt. 

''Onze kinderen zijn onderhand al vier. Vier jaar hebben we beiden genoten om onze kleine wondertjes op te voeden, en dat altijd samen. Ik sta op en kan niets anders dan glimlachen wanneer ik je nog zie slapen. Of wanneer je weg zakt wanneer je op mijn borst ligt. Ik hou van de momenten waarop we elkaar vertellen hoeveel we van elkaar houden. Weet alsjeblieft dat ik geen enkel woord in die momenten gelogen heb. Ik houd van je tot Neptunes en terug. Ik zal alles voor je doen, niets van je vragen, alleen dit,'' ga ik verder. 

Even stop ik, kijk ik naar Katniss' reactie. Haar emoties staan uit. Oh nee, alsjeblieft, laat dit niet waar zijn. 

''Katniss Everdeen, zou je me de gelukkigste man maken door mijn vrouw te worden?''

Katniss reageert niet. En omdat haar gezicht en ogen niets verraden, weet ik niet of ze alles in laat zinken, of dat ze aan het twijfelen is. 

Uiteindelijk pakt ze het doosje uit mijn handen, klapt hem dicht, en geeft hem terug.

''Ik kan dit niet,'' fluistert ze wanneer er tranen in haar ogen opwellen. 

En dan, dan rent ze weg.

------------------------------------------

Dit stuk moest kort maar krachtig zijn, zodat het binnenkomt. Een beetje gelukt?

De overstap van 3VWO naar 4VWO is best groot, voornamelijk in het huiswerk, zo groot, dat ik doordeweeks tot laat huiswerk zit te maken en in het weekend midden op de dag in slaap val van het vele concentreren. Daarom gaat alles nu heel langzaam. Ik moet er simpelweg aan wennen, zodra ik het in een schema kan plaatsen, zal ik ook meer schrijven. 

En ik heb contact opgezocht met de schrijfster van het boek van de A/N hiervoor, het is ondertussen verwijderd. Godzijdank :)