Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 22

''Shhht Noah, het is goed. Het komt goed. Mama doet gewoon een beetje raar. Niks aan de hand. Mama houdt nog steeds heel veel van je,'' fluister ik tegen Noah. Noah zet het dit keer op een krijsen. Zijn gezichtje wordt helemaal rood en hij spartelt in mijn armen. Het arme kind toch.

Ik besluit hem in zijn bedje te leggen en er naast te blijven zitten totdat hij slaapt. Het lijkt een beetje te helpen. Het gehuil wordt gelijk zachter, maar zodra er nog alleen maar stille tranen over zijn wangen lopen, steekt hij zijn armpjes naar me uit. Ik pak hem weer op en leg hem op mijn borst. Hij onderzoekt vredig mijn gezicht met zijn handjes. Er verschijnt zelfs een glimlachje op zijn gezicht. Maar de tranen blijven.

''Hoe gaat het hier?'' vraagt iemand achter me. Ik schrik ervan. Als ik omkijk, zie ik dat het Finnick is. ''Het gaat wel, hij wil alleen niet stoppen met huilen,'' zeg ik. Finnick pakt een stoel en gaat tegenover me zitten.

''Wat is er in godsnaam gebeurt? Waarom durft Noah niet hard te huilen? Waarom lijkt hij bang voor Annie?'' vraag ik zacht. Noah is in slaap gevallen in mijn armen. Zo af en toe kan ik nog een zachte snik horen. Finnick kijkt me met tranen in zijn ogen aan. 

''Twee weken geleden had Annie een sterke terugval. Noah was toen ook gewoon aan het spelen, met haar broekspijp. Annie was zo boos dat ze Noah een trap heeft gegeven. Toen hij hard begon te huilen, liep ze naar hem toe en begon ze te schreeuwen. Annie weet hier zelf niets meer van, maar Noah lijkt het maar niet te vergeten. Ik slaap nu ook vaak hier, omdat hij niet meer durft te huilen. Tenminste, niet op het volume waarbij wij hem kunnen horen. Hij durft net weer in haar armen te komen, maar zodra ze weer een terugval heeft, is hij doodsbang,'' zegt hij. 

God, wat een verhaal. Ik kijk naar beneden en houd Noah iets steviger vast. ''Zolang ze dit blijft doen, zal Noah het niet vergeten. Er moet hulp bij komen, Finnick. Een moeder hoort haar kind te beschermen, niet de stuipen op het lijf te jagen. Er moet iets gebeuren,'' fluister ik. Finnick knikt. ''We zijn al bezig, Annie schreeuwde niet meer zo hard als op het begin. Maar het is overduidelijk dat Noah nog steeds doodsbang is,'' fluistert hij terug.

Ik til Noah van me af en geef hem aan Finnick. Noah is niet meer de enige die huilt. Finnick weet simpelweg niet wat hij moet doen. Dat begrijp ik, ik zou het ook niet weten. Finnick drukt Noah dicht tegen zich aan en snikt zacht verder. Ik verlaat stilletjes de kamer, zodat niemand zich in hoeft te houden. Ik loop naar beneden en kijk hoe het daar allemaal gaat. 

Ik kom alleen Katniss tegen. ''Waar is Annie?'' vraag ik. ''Die is gaan slapen, ze was doodmoe,'' fluistert Katniss. Ze is helemaal in shock. Ik ga naast haar zitten en trek haar tegen me aan. Ze begint te trillen en te huilen. ''Wat is er hier gebeurt?'' vraag ik. Katniss kijkt me niet aan wanneer ze antwoord. ''Ze heeft Finnick geslagen. Ze kwam er maar niet uit. Het begon te lijken op jou wanneer je in je gekaapte versie bent.''

Ik trek haar dichter tegen me aan en druk mijn lippen op haar voorhoofd. Katniss is doodsbang voor mijn gekaapte versie. Ik heb ze de afgelopen 5 maanden niet meer gehad, daarvoor nog wel eens. Ik heb walgelijke dingen gezegd die nooit uit mijn hart kwamen. Niet uit mijn lichaam. Geen idee waar ik die woorden vandaan haalde. Ik heb ze nooit gemeend, en toch vloeiden ze uit mijn mond. 

''Zullen we anders even het huis uit? Het strand zoeken? Afleiding zoeken?'' vraag ik zacht. Katniss knikt licht en staat op. We kleden ons om in onze zwemkleding. Ik ren nog snel even naar Finnick om te melden dat we weg zijn en loop dan samen met Katniss naar het strand. 

We leggen het picknickkleed dat we hebben meegenomen op het zand en gaan er op zitten. Het is een uur of 8, en toch is het nog licht, warm, en rennen er verschillende mensen de zee in. Katniss en ik kijken naar de kinderen die elkaar natspatteren. We kijken hoe ouders hun kinderen proberen pakken in hun spel op het strand. Iedereen lijkt zo blij hier. Daarom zeggen ze vast dat District 4 het vredigst is van alle andere Districten. 

''Zullen we ook even gaan?'' vraagt Katniss zacht. Ik knik en we beginnen onze kleren uit te trekken. Hand in hand lopen we naar de zee. Katniss raakt met haar teen het water aan. ''Het is warm,'' zegt ze verbaast. Ik loop iets verder. Nou, warm... Valt wel mee. Het is best koud als je er een tijdje in staat. Het zal wel wennen.

Ik loop terug naar Katniss en til haar op. ''Nee Peeta! NEE!'' gilt ze wanneer ik de zee in ren. Als ik er tot mijn middel in sta, gooi ik haar van mijn schouder af en zie ik hoe ze verdwijnt in de golven. Ze komt gelijk weer overeind en begint me nat te spatten met een brede lach op haar gezicht. Ik doe precies hetzelfde. 

Na een tijdje staat Katniss weer toe dat ik haar vastpak. Ik trek haar iets dieper de zee in. Haar benen slaan om mijn middel heen. Wanneer ik tot onder mijn borstkas in het water sta, druk ik mijn lippen op die van Katniss. 

Haar handen vinden een weg door mijn haar. Mijn handen strijken over haar rug. Haar benen klampen zich nog beter om mijn middel. 

Wanneer ik mijn ogen weer open doe, zie ik dat de zon wegzakt. Vraag me niet hoelang we gezoend hebben, want ik weet het zelf ook niet. Katniss volgt mijn blik en zucht. ''Nooit gedacht dat ik een zonsondergang zo mocht bekijken,'' zegt ze zacht. Ik geef haar een kus op haar wang. ''Ik ook niet,'' fluister ik.

Samen kijken we hoe de zon verdwijnt in de zee. Hoe de kleuren zich vervormen in de meest mooie oranje tinten. Nee, op dit moment kan niets me gelukkiger maken. Mijn vriendin, met een baby in haar buik, en ik, in de zee, aan elkaar vastgeklampt, kijkend hoe de warme kleuren afscheid van ons nemen. 

-------------------------------

Mijn 200e vote kwam van @koekiexmonsterx , dus hierbij de dedicate!

En jongens, dit verhaal heeft al 216 votes, 121 reacties en 5K (5000) keer gelezen! Wauw! Ik wil jullie allemaal echt bedanken voor de lieve reacties die ik krijg, voor de tips en dat jullie me het gevoel geven dat ik het ook werkelijk goed doe. Dankjullie allemaal!

Laat me ook dit keer weten wat jullie ervan vonden en wat er eventueel verbetert kan worden. 

Vote wanneer je het leuk vond :)

En ik wil een soort weddenschapje afleggen. Ik ben op 19 maart jarig, en ik wil dit verhaal graag groot maken. Zullen we dit afspreken: Heb ik op mijn verjaardag een bepaalt aantal votes op dit verhaal, doe ik iets voor jullie.

200-299= Ik beantwoord elke vraag die jullie hebben, hoe beschamend die ook is. 

300-399= Ik schrijf een stuk van minimaal 2600 woorden (dat is mijn laatste record bij HG High, ik moet dus mijn record verbreken)

400-499= Ik schrijf een week lang aan dit verhaal, probeer elke dag te schrijven (moet ik wel een rustige week uitzoeken :$)

500-599= Ik doe alles wat hier boven staat, inclusief tips hoe ik mijn verhalen schrijf. 

Ik gok dat ik misschien net de 300 haal, misschien ook helemaal niet, maar dat ligt aan jullie. 

Toodles! <3 -xxx-