Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 10

Uitslapen zal niet mogen vandaag, daar is het veel te belangrijk voor. Katniss en ik staan om 5 uur al op om alles klaar te zetten voor vandaag. Om 6 uur roepen we Thalia en Aaden erbij om alles uit te leggen. Met mokkende geluiden komen ze hun bed uit om vervolgens van alles te moeten onthouden. 

''Vergeet vooral niet om een indruk achter te laten. Kijk ze eerst diep in de ogen aan voordat je iets doet, zo trek je hun aandacht. Wees ook niet bang om voor aandacht te roepen. Al ontplof je voor ze, ze kunnen je toch weinig aan doen,'' maakt Katniss haar verhaal af. Thalia en Aaden hebben nog geen woord gezegd, dus ik het geen idee of het binnen gekomen is of niet. 

''En de interviews? Wanneer zijn die?'' vraagt Thalia. ''Vanavond al, samen met de bekendmaking van jullie score,'' antwoordt Katniss. God, dat gaat snel. Ze zijn natuurlijk bang voor een andere opstand. Ik durf te wedden dat de moorden nu ook veel sneller zullen gaan in de Arena.  

''En hoelang hebben we nog voordat we naar beneden moeten?'' vraagt Aaden. Ik kijk naar de klok. ''Nu,'' zeg ik. Iedereen staat op en loopt naar de lift, die al wachtend open stond. Als we allemaal binnen de kleine ruimte staan, gaan de deuren dicht en schieten we naar beneden. 

Beneden gaan we in gescheiden groepen verder. Aaden en Thalia voegen zich aan de groep tributen, Katniss en ik zoeken naar Finnick en Annie. Zij zijn de enige die we nog kennen hier, de rest van de mentoren zijn dood of heb ik nog nooit gezien. Sommige Districten hebben geen enkele winnaar meer, daarvoor zijn de belangrijke mensen van het Capitool ingeschakeld. 

''Hee Katniss!'' hoor ik achter me. Katniss en ik draaien ons om. Daar staat Annie. ''We zochten jullie al! Kom, dan gaan we kijken naar hoe onze tributen het doen,'' zegt ze opgewekt. ''Kunnen we kijken dan?'' vraag ik verbaast. ''Ja, via een scherm, daardoor kunnen wij zien wat we kunnen verwachten,'' zegt Annie luchtig. Katniss zegt niks en pakt mijn hand. Samen lopen we achter Annie aan. 

Er zijn niet heel veel mentoren in de kamer. Het zal wel aan de Capitoolgangers liggen. Die houden alles liever spannend door niet te weten hoe tributen in elkaar zitten. Wij normale mensen daarentegen zien dat liever wel. Dat zie je wel aan de mensen die er zitten.

Finnick komt naar ons toe. "Nou, voor District 1 hoeven we niet bang te zijn, die zijn nergens klaar voor. Die twee zijn te bang om aan te vallen." zegt hij terwijl hij zijn armen
om Annie's middel slaat.

"Waar is Noah?" vraagt Katniss. "Die slaapt, ik ga hem zo maar halen," besluit Annie. "Mag ik dan mee?" vraagt Katniss zachtjes. Annie knikt. Dit is nieuw. Katniss was nooit echt benieuwd naar het opvoeden van kinderen, maar sinds ze Noah heeft gezien, lijkt die Katniss te zijn verdwenen als sneeuw voor de zon.

We nemen plaats in de stoelen en kijken naar de tributen. Tot nu toe zijn de tributen van Finnick en Annie het best. Veel tributen vinden het al vreselijk om een wapen vast te houden door de opstand. Die van Finnick en Annie totaal niet. Ze lijken plezier te hebben met wat ze doen. "Ze hebben allebei een enorm ego, je kan niks met ze beginnen," zegt Finnick.

Uiteindelijk zien we Aaden naar binnen lopen. "District 12," zegt hij. Hij neemt geen moeite voor zijn naam, wat hem brutaal maakt. Finnick grinnikt. "Pittig ventje." Katniss knikt. De volle tien minuten laat Aaden wat hij kan. Wanneer hij ziet dat de spelmakers niet kijken, schreeuwt hij. Zo trekt hij de aandacht van de spelmakers en kan hij de volle tien minuten laten zien wat hij kan.

Na Aaden komt Thalia. Ze gaat voor het balkon staan, zegt haar naam en loopt daarna naar de verf. Ze pakt een mat en schrijft groot: Vermoord me maar, laat iedereen maar zien hoe walgelijk jullie zijn. Daarna begint ze te tieren. "Waarom denken jullie dat jullie ons zomaar kunnen doden? Waarom vernietigen jullie zoveel levens? Waarom gaan jullie zelf niet een keer naar binnen om elkaar te vermoorden?! Wanneer gaan jullie zien hoe mongolisch jullie zijn met jullie apenpakken! Ik ben weg hier." Ze stampt de zaal woedend uit.

Dit keer heeft Finnick niets te zeggen. Niemand heeft iets te zeggen. Zoiets heeft nog niemand gedaan in de privésessies. Nou ja, Johanna misschien. Over Johanna gesproken, waar is ze?

''Die maakt weinig kans,'' hoor ik achter me. Dat was de stem van Johanna. ''Hee Jojo,'' zegt Finnick. Hij loopt naar haar toe en geeft haar een knuffel. ''Ze is een vechtertje, maar deze actie zal nooit geaccepteerd worden,'' zegt Johanna luchtig. Ze weet niet beter. Finnick en Annie ook niet. Dit is misschien wel de eerste stap voor Thalia om haar dood rechtvaardig te laten verlopen. Eén keer, maar één keer kunnen vertellen wat ze vind. Kunnen sterven met de gedachten dat mensen weten hoe ze over alles denkt. 

Katniss en Annie verdwijnen naar de verdieping van District 4, naar Noah. Finnick en Johanna praten over van alles en nog wat. En ik? Ik heb geen idee wat ik doe. Ik staar naar Finnick en Johanna, zonder ook maar echt te horen waar ze over praten. Uiteindelijk besluit ik maar polshoogte te nemen mij Thalia en Aaden. Ze maken zich nu klaar voor de interviews. Ik klop op de deur van Aaden.

Hij staat al klaar met zijn pak. ''Hoe gaat het hier?'' vraag ik. ''Prima,'' antwoord zijn stylist. Katniss en ik hebben niet bepaald een klik met deze stylisten. We missen Portia en Cinna te erg. Aaden's stylist kijkt me aan met een blik die duidelijk wil maken dat ik wegga. Dat doe ik dan ook. Ik besluit Thalia te checken en dan naar Katniss en Annie te gaan. 

Op de verdieping van District 4 hoor ik al snel waar de dames zich bevinden. Op de kamer van Annie en Finnick ligt Noah op een dekentje vrolijk te spelen met Katniss' haar. Ik neem het hem niet kwalijk dat hij niet los wilt laten, dat wil ik ook niet. Katniss kijkt op, voor zover dat kan met een spelende baby aan haar haar.

''Hee,'' zegt ze opgewekt. Ik loop naar haar toe en geen haar een kus. Noah kijkt me met grote ogen aan. ''Hier, je wordt gelijk verliefd, geloof me,'' zegt Katniss wanneer ze Noah in mijn armen schuift. Inderdaad, ik ben gelijk verliefd op het kleine gezichtje dat onderzoekend naar me staard. ''Ik kan niet wachten tot wij zo'n kleintje hebben,'' zeg ik.

Wacht, wat?