Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 6

‘’Ongelofelijk dat we daar ook hebben gestaan,’’ zegt Katniss met een zucht. Ik grinnik en sla mijn armen om haar heen. ‘’Het lijkt jaren geleden.’’ Via een scherm kunnen we Aaiden en Thalia volgen. Ze zijn duidelijk bang, maar weten het af en toe te verbergen. Daar is Aaiden het beste in. Thalia lijkt haar best daarin ook niet te doen. Ze laat duidelijk zien dat ze hier geen zin in heeft. Misschien een tactiek, om te laten zien dat er met haar niet te spotten is. Ik weet het niet, ik kan het niet bepaald ontdekken. Na hetzelfde geklets van Snow komen de tributen terug. Aaiden springt gelijk van de wagen wanneer het stil staat. Thalia heeft er minder zin in. ‘’Zo, dat was eng! De hele tijd dat gejuich van gekleurde kippen die van alles naar me schreeuwen terwijl ze me niet eens kennen!’’ verteld Aaiden opgewonden aan Katniss. Thalia zegt niks, komt stil naast me staan en kijkt nors voor zich uit. ‘’Niet leuk?’’ vraag ik. Ze schud kort haar hoofd en loopt weg, naar de liften. Katniss, Aaiden en ik lopen haar snel achterna.

Er word geen woord gesproken in de lift. Aaiden kijkt naar beneden, bewonderd om te zien dat de mensen steeds kleiner worden. Thalia daarentegen staart omhoog, wachtend tot we de lift weer uit mogen. Ik zie in haar ogen dat de Parade haar veel pijn heeft gedaan, het haar duidelijk heeft laten maken dat de Hongerspelen begonnen zijn. Misschien ergens ook wel hoe smerig dit spelletje is. Als je het een spelletje mag noemen. Langzaam vullen Thalia’s ogen met tranen. Het doet duidelijk meer met haar dan ze altijd laat merken. Het verbaasd me ook niks als ze gelijk van ons weg rent en zichzelf opsluit in een slaapkamer, waar we gelijk haar slaapkamer van maken. Aaiden schrikt er van, maar blijft groot en gaat aarzelend op weg naar zijn kamer. Katniss en ik blijven over. ‘’Hoe gaan we dit in godsnaam doen?’’ vraag ik terwijl ik op de bank plof. Katniss gaat rustig naast me zitten. ‘’Ik heb geen idee, maar ik denk dat we alles moeten afstemmen op wat wij fijn zouden vinden. Hun helpen, hun laten weten dat we ons best doen, en als ze het niet redden, ze een aantal mooie dagen geven die ze in de hemel door kunnen vertellen.’’ ‘’Geloof jij daarin?’’ Katniss kijkt me vragend aan. ‘’Waarin?’’ ‘’Nou, leven na de dood, dat je leven niet ophoud hier op aarde?’’ Katniss knikt. ‘’Ik wil graag geloven dat Prim en Gale ergens nog verder leven, bewust zijn dat ze niet op aarde zijn, maar ergens anders gewoon door kunnen gaan met wat ze deden, alleen dan in een betere wereld. Ik wil dat ze veilig zijn, doorleven, ook al kan ik ze dan niet zien. Dat ze me kunnen verwelkomen wanneer het mijn beurt is om plaats te maken voor de nieuwe generatie. Ik wil denken aan een fijne plek wanneer mijn ziel verhuisd en ik wil niet bang hoeven te zijn voor dat zwarte gat. Want ik weet dan dat ik bij Prim terecht kom,’’ zegt Katniss. Haar woorden verbazen me. Zoveel wijsheid waar uren over nagedacht moet zijn. Ik sla mijn armen haar heen en trek haar naar me toe. ‘’Je hebt een punt, het leven zal niet ophouden wanneer wij ophouden met bestaan op deze aarde. Jij komt bij Prim terecht, je zult haar ook zien. Als ik eerder weg ben, zal ik op je wachten. Mocht jij al eerder weg zijn, zal ik sterven met de gedachten dat ik je weer zal zien. Ik hou van je, Katniss,’’ zeg ik. Katniss kijkt me recht in de ogen. Een eenzame traan valt over haar wang op haar schouder. Ik veeg het met mijn duim weg. ‘’Ik hou ook van jou, Peeta,’’ zegt ze zachtjes waarna haar zachte lippen de mijne raken. Ik voel haar glimlach op mijn lippen wanneer ik haar naar me toe trek en haar daar stevig vast houd.

Als het eenmaal tijd is om te eten, moet ik mijn lippen wel van de hare halen. ‘’Jij Aaiden, ik Thalia?’’ stelt Katniss voor. Ik knik en help haar omhoog. We gaan ieder onze eigen weg. Ik klop zachtjes op de deur van Aaiden. ‘’Wat is er?’’ klinkt er door de deur. ‘’Het eten is klaar,’’ zeg ik. De deur gaat open en ik moet naar rechts stappen om Aaiden door te kunnen laten. ‘’Welke kant op?’’ vraagt hij. Ik steek mijn arm voor me uit, de weg naar de eetkamer. Nou ja, je kan het beter een zaal noemen, vooral voor iemand uit de Laag. Hij loopt rustig achter me aan en gaat naast Thalia zitten, die samen met Katniss al klaar zit. We krijgen standaard Capitool voedsel. Aan Katniss’ blik te zien mist ze de dingen die ik voor haar maak. Ik heb recepten gekregen om thuis te maken. Met het vlees dat Katniss heeft gejaagd en een aantal kruiden die ze verzameld maak ik elke avond ons eten klaar. Misschien mist ze het idee dat we het samen hebben gemaakt, dat ze een dag voor haar voedsel heeft gejaagd. Ik weet dat Katniss graag de orde heeft in alles wat ze doet, ook al kan ze eten krijgen waar ze niks voor heeft moeten doen. Ik moet ook toegeven, ik vind het vlees een stuk lekkerder als Katniss het dezelfde dag nog komt brengen dan het vlees dat ik nu op mijn bord heb liggen. Het dier heeft al duidelijk in het vriesvak gelegen. Voor Aaiden en Thalia maakt het niets uit. Vlees is vlees, iets dat ze haast nooit op hun bord hebben gezien thuis. Ze eten beide langzaam, genietend van het voedsel. Wanneer ook zij klaar zijn, zitten ze vol. ‘’Oké, over morgen, hebben jullie vragen?’’ vraag ik aan Aaiden en Thalia. Aaiden’s vinger schiet gelijk omhoog. ‘’Je kan het gewoon zeggen, geen vingers,’’ zegt Katniss met een glimlach. ‘’Hoe worden we getraind?’’ vraagt hij. ‘’Jullie mogen kiezen. Willen jullie apart of samen getraind worden?’’ stel ik voor. Thalia en Aaiden antwoorden allebei tegelijkertijd. Al zeggen ze niet hetzelfde. De ‘ja’ kwam van Aaiden, de duidelijke ‘nee’ kwam van Thalia. ‘’Waarom niet?’’ vraagt Aaiden. ‘’Omdat ik niet wil winnen, ze kunnen beter al de aandacht in jou steken, zodat je je vriendin nog kan zien,’’ zegt Thalia en loopt weg van de tafel.

‘’Dus, ik word apart getraind?’’ vraagt Aaiden na een tijdje stilte. Katniss en ik knikken. ‘’Als je het niet erg vind train ik Thalia, dan is Katniss helemaal de jouwe,’’ zeg ik. Aaiden knikt en besluit om naar bed te gaan. Wat nog niet eens zo’n slecht idee is. Het is nou niet dat ik een rustige nacht heb gehad. Aan de gaap van Katniss te zien denkt zij er hetzelfde over. Ik trek haar van haar stoel en duw haar zachtjes richting onze kamer. Daar kleden we ons om in de belachelijke pyjama’s die het Capitool voor ons heeft klaargelegd. Die van Katniss is veel te groot, die van mij ook, maar het kan nog. Bij mij zakt de broek niet tot mijn enkels wanneer ik hem los laat. ‘’Nou, dan niet,’’ zegt Katniss geïrriteerd. Het shirt is lang genoeg om in te slapen, en met veel meer zal ze het niet kunnen doen. Ze loopt richting de badkamer wanneer ze over de broek uitglijd. Ik kan een lach uit mijn mond niet onderdrukken. Katniss staat met een rood hoofd van woede op en gooit de broek naar de andere kant van de kamer. Ze slaakt een zucht en loopt verder, waardoor je hard tegen de deur aan loopt. ‘’Welke mongool bedenkt er nou om een doorzichtige deur te maken naar de badkamer!?’’ roept Katniss vol woede. Ik loop naar haar toe en zet haar weer op haar voeten. ‘’Je hebt gewoon een pechdagje, morgen is het oké,’’ fluister ik. ‘’Nee! Niks is oké morgen! Morgen zie ik die kinderen, die kinderen die door MIJ hier weer staan! Ik heb opgegeven, er zijn zoveel mensen om niks gestorven en het doden van onschuldige kinderen gaat gewoon verder! De komende honderd jaar is het nog steeds niet oké!’’ roept ze, waarna ze in tranen uit barst. Ik trek haar docht tegen me aan en leg haar op bed. ‘’Rustig maar, het is niet jouw schuld. We hebben ons best gedaan, ze laten zien dat je het Capitool uit kan dagen. Het Capitool zal zeker niet de hele tijd zo sterk blijven. Ooit een keer zie je weer een kans om ze te laten wankelen, en dit keer sta ik aan jouw zij. Dan maken we beide een einde aan dit vreselijke gedoe,’’ fluister ik.