Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 25

Katniss kijkt verbaast van haar papieren wanneer Johanna en ik naar binnen lopen. ''Wat doen jullie nou hier? Ik zou toch geen les hebben nu?'' vraagt ze verbaast. Ik sla mijn armen om haar heen en lach. ''We waren veel te goed voor die conditietraining. We mochten gaan, dus gingen we maar naar jou toe. Peeta kan toch niet al zonder,'' grinnikt Johanna. 

Katniss duwt me met een vies gezicht weg. ''Gatver, je shirt is helemaal doorweekt,'' zegt ze met een opgetrokken neus. Johanna en ik schieten in de lach. ''Ik heb net een uur lang gerent, sorry dat ik mijn shirt niet droog wist te houden,'' zeg ik. Katniss lacht zachtjes en slaat haar armen om mijn torso. 

''Nu heb je er wel vrede mee?'' vraagt Johanna. Katniss knikt. Het is gewoon te schattig, hoe ze zich nu gedraagt. Ik sla mijn armen om haar heen en weiger haar los te laten. ''Goed, als jullie hier toch zijn, laten we die tijd maar goed gebruiken. Pak een boog en ga klaar staan,'' zegt ze. Johanna kreunt licht, maar pakt snel een boog en gaat naast mij staan.

Na een korte uitleg beginnen Johanna en ik met schieten. Johanna krijgt het al best snel onder de knie. En ik?

Nee, dat wordt het niet. Een speer is beter voor me. Daar komt Katniss ook al snel achter. Ze pakt mijn boog af en geeft me een speer. Ik ga snel klaar staan en begin met werpen. 

Ja, dat gaat toch echt wat beter. Met verschillende aanpassingen werp ik een stuk harder en sneller. En vaak nog eens raak ook. Ik ben er nog best trots op ook.

Johanna gaat al snel over naar de bijl. Dat is haar wapen, en die kan ontzettend goed van pas komen. Want een bijl is een stuk compacter dan een speer. Ik zal het moeten doen met een geweer. 

Na een tijdje komt mijn groep naar ons toe lopen. Het is hun beurt. Maar omdat er nu al is besloten dat ik met een speel niets kan en het zal moeten doen met een geweer, heb ik pauze. Ik blijf in dezelfde ruimte, wacht totdat Katniss klaar is met uitleggen en steek mijn armen naar haar uit wanneer ze de rest laat oefenen. 

''Je bent niet verplicht om hier te blijven, je hoeft voortaan niet eens te komen. Je mag de lessen ruilen tot schietlessen met een geweer,'' zegt Katniss met duidelijke tegenzin. Ik schud mijn hoofd. ''En herhaling krijgen zeker, nee ik blijf gewoon hier, wacht tot je klaar bent zodat we tenminste even rustig bij elkaar kunnen zijn,'' zeg ik. Katniss lacht en gaat op mijn schoot zitten. 

Heel even raken haar lippen de hare, heel even maar. Dan roept een of andere malloot om hulp. Katniss zucht zachtjes en loopt met een nep-glimlach naar de jongen toe. 

Daar blijft ze de hele tijd. Die gozer hoort hier niet thuis. Als hij zo ook omgaat met een geweer, is hij bij zijn eerste schot al dood. Maar daar erger ik me nog niet eens aan. Hij pakt Katniss van me af. Ik stamp de zaal uit wanneer we mogen gaan. Ik ren snel naar de kamer die Katniss en ik gekregen hebben om naartoe te gaan als we een tussenuur hebben. Katniss gaat hier niet vaak komen. In haar tussenuren gaat ze schieten. Ik zal hier wel vaker komen, denk ik. 

Ik laat me zakken op het bed en sluit mijn ogen. Zonder het echt mee te krijgen val ik langzaam in slaap. 

*********************************

''Peeta, wakker worden, je moet gaan schieten,'' hoor ik de stem van Johanna. Ik open mijn ogen, ga rechtop zitten en schud met mijn hoofd, waar Johanna wel om moet lachen. ''Kom op, Lover-Boy, we moeten nog drie uur,'' zegt ze. Ik kreun hard. Dit worden de langste drie uur van mijn leven. 

Ik had gelijk ook. Drie. Uur. Lang. Basis. Basis die Johanna en ik al ontzettend lang kennen. En toch mogen we niet verder. We moeten luisteren naar de theorie, duizenden keren kogels wisselen. Het is doodsaai.

Daarom bedenken Johanna en ik een spelletje. We gokken wie van deze mensen totaal niet met wapens om kan gaan. Zodra we omstebeurt mogen schieten, leggen we een weddenschap af. Daardoor is het wachten op onze enige schot in de roos een stuk leuker.

Want ja, zodra wij mogen schieten, schieten we allebei in de roos. Iedereen klapt, wij wuifen het weg. Ik heb vaak genoeg geschoten, anderhalf jaar geleden. Johanna ook. Te vaak. Het heeft misschien niet gewerkt, maar we weten hoe we moeten schieten. Ik snap echt niet wat ik bij deze trainingen moet gaan leren. 

Eindelijk, ein-de-lijk, is de tijd afgelopen en mogen we naar onze kamer. Voor mij en Katniss dus gewoon naar ons huis. Ik wacht op Katniss en samen lopen we door het bos. 

''Hoe waren de laatste uren?'' vraagt Katniss wanneer we over een omgevallen boomstam stappen. ''Saai, drie uur basis, twee uur kijken hoe een kluns jou bezig houdt en een uur rennen op dezelfde plek,'' zeg ik. Tja, zo kan ik het het beste samenvatten. Het was gewoon ontzettend saai. 

Katniss lacht zacht. ''Waarom doe je dan nog mee? Waarom denk je het plan niet gewoon uit, samen met Johanna en Finnick? Fin is vandaag al over gestapt,'' stelt Katniss voor. Ik kijk haar verbaast aan. ''En dat zeg je nu?'' zeg ik op een beledigde toon. Katniss lacht alleen maar harder. Ik sla mijn armen om haar heen en geef haar een kus. Ze glimlacht tegen mijn lippen. 

''Wat gaan we eten?'' vraagt Katniss wanneer ik de pan met eten op tafel zet. ''Kijk er zelf maar onder,'' zeg ik met een glimlach. Katniss tilt de pan op en likt gelijk over haar lippen. Ik heb haar lievelingseten, lamschotel met pruimen (A/N Ik weet het niet helemaal zeker, ik heb het boek niet bij nu...), gemaakt. Ze pakt een lepel en schept voor ons beide op. 

Onder het eten verteld Katniss hoe irritant die training geven is. Ze houden haar goed bezig, dat is duidelijk. Maar ze vergeten allemaal dat ze zwanger is, en daarom lang niet alles achter elkaar kan. Ze wordt goed uitgeput. 

Na het eten is dat ook precies de reden dat we gelijk naar bed gaan. We zetten de tv op onze kamer aan en kruipen dicht tegen elkaar. Ik leg mijn handen beschermend om haar buik heen. Samen ontspannen we en leunen we tegen elkaar aan.

Opeens voel ik een lichte druk tegen mijn handen. Heel licht. Het herhaalt zich steeds vaker. Katniss en ik kijken elkaar met grote ogen aan. ''Is dat wat ik denk dat het is?'' vraag ik zachtjes. Katniss legt een hand op de mijne en knikt. ''Dat is onze baby,'' fluistert ze. Ik lach en buig naar haar buik. Ik drup mijn lippen op het bolle gedeelte. Ik voel een schop tegen mijn lippen aan. Katniss en ik giechelen.

Zo vallen we ook in slaap. Giechelend, bij dat onze baby ons een teken heeft gegeven. Onze baby leeft, beweegt en laat ons weten dat alles daar oké is. 

----------------------------------------

Ben ik weer! Het is waarschijnlijk barslecht, maar ik ben niet zo goed in de inhoudelijke stukken. Niet mijn favorieten zeg maar. Ik kon niets origineels bedenken. Hopelijk is dat niet erg. 

Mijn partner voor de uitwisselingen is bekend. Al een dag, en iedereen praat met hun partner. Behalve ik. Want ja, ze is haast niet actief op fb of andere dingen en ik heb haar nummer niet. Potdomme.

Maar goed, laat me weten wat je ervan vond en wat ik kan verbeteren! En vergeet niet te voten, want hoe meer votes op mijn birthday, hoe beter jullie beloning wordt! 

Toodles! <3 -xxx-