Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Waarom schrijven niet lukt

Hallo iedereen,

Jullie hebben al gemerkt dat er al een tijdje geen update is gekomen. Ik kan nu wel allemaal smoesjes op gaan hangen, maar dat zou alles behalve eerlijk tegenover jullie zijn.

Laat ik maar zeggen dat het niet zo goed met me gaat. Binnenkort heb ik een gesprek met iemand op school, samen met mijn moeder, omdat zij wel een aantal psychologen weet waar ik terecht kan.

Ik voel me zo zwak, dat ik iemand op moet zoeken zodat het beter met me kan gaan, maar ik kan niet anders.

Ik heb last van paniek- en hyperventileeraanvallen sinds ik ben begonnen in de vierde klas VWO. Ik heb sinds de tweede een soort faalangst opgewekt voor een aantal vakken.

Als voorbeeld Duits. Ik heb in de tweede een klote-docente gehad voor Duits. Ik stond voor Duits een 6 op een niveau lager dan ik eigenlijk zou moeten kunnen (HAVO dus). Zodra ik een docent niet fijn vind, houd het voor mij ook snel op.

Ondertussen heb ik een veel betere docent, is mijn oude docente ontslagen (dat zegt al genoeg, denk ik) en stond ik op dit rapport een 9 voor Duits. Ik heb het voor elkaar gekregen om geen enkel cijfer onder de 8 te halen, waar ik erg trots op ben. En toch ben ik nooit tevreden met een 8 wanneer ik die terug krijg. Als ik een toets voor Duits moet maken, heb ik vaak last van black-outs en tril ik vaak in het begin.

Dat probleem heb ik ook bij Geschiedenis, sinds ik dat vak nooit gewild heb, maar ik door die profielvakken geen keuze heb. Het gaat beter, toch blijf ik bang voor elke toets die ik maak.

Vooral voor een toets waar ik hard voor moet leren, ben ik van tevoren erg gestrest. Daar komt slapeloosheid van. Het is voor mij heel lastig om in slaap te vallen, omdat ik constant het gevoel heb dat ik iets moet doen. Dat gevoel had ik zelfs de hele vakantie door, waardoor ik ook deze vakantie niet heb kunnen schrijven. Ik sta dan zo strak van de spanning voor iets dat er helemaal niet is, dat ik mezelf er niet toe kan brengen om rustig te worden.

Ik ben daarnaast ook een perfectionist. Ik doe dus de Vooropleiding Conservatorium, wat een best zwaar programma is naast 4 VWO. Alles wat ik daar oefen, wil ik 100% perfect doen. Wat bijzonder dom is, sinds het niet voor niets lessen zijn. Elke keer als ik iets niet begrijp, raak ik in paniek. Ik heb het gevoel dat ik het meteen goed moet begrijpen en perfect moet doen, wat nooit gaat gebeuren. Niet alleen bij theorie, zodra er ook maar een docent naar een optreden komt kijken om me te beoordelen, schiet ik in de stress. Wish me luck deze 16 januari, dan moet ik weer.

Ook heb ik soms uit het niets een hyperventileeraanval, vaak wanneer ik ergens niet op tijd kan komen of wanneer ik er achter kom dat ik te weinig tijd heb voor iets. Vaak duurt het maar een minuut of vijf en kan ik daarna verder, maar zo af en toe is het behoorlijk heftig. Zoals vanochtend.

Ik was vanochtend alleen thuis en had me verslapen, sinds mijn wekker niet afgegaan is. Ik zou te laat komen, stress, dus een hyperventileeraanval. Deze duurde vijftien minuten, waarna ik twintig minuten uit ben geweest. Als je dan wakker word, heb je geen idee waar je bent of wat voor dag het is. Tegen de tijd dat ik dat had uitgevonden, was het tien voor negen. Ik moest om negen uur op school zijn en ik stond nog in m’n pyjama. Volgende hyperventileeraanval. Ik heb in die aanval mezelf aangekleed en ben ik naar school gefietst, waarna ik meteen naar de TOA’s ben gelopen. Daar hebben ze me geholpen om tot rust te komen, zodat ik verder kon met de dag.

Wat totaal geen zin zal hebben, sinds ik behoorlijk duizelig ben (ik typ dit in een tussenuur, sinds huiswerk maken toch niet lukt) en ik licht in mijn hoofd ben, dus er vandaag niet helemaal bij zal zijn. Nou ja, nog vier uur na dit uur en dan kan ik naar huis.

Wanneer het weer wat rustiger is, het wat beter gaat en ik alles meer onder controle heb, kan ik weer verder schrijven. Het spijt me heel erg, maar schrijven moet ik helaas even aan de kant leggen…