Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 20

''Katniss, Peeta!'' hoor ik Annie enthousiast gillen. Ze rent rechtstreeks naar Katniss en geeft haar een knuffel. Finnick is iets langzamer. Hij loopt met een brede glimlach naar me toe. ''Welkom in District 4,'' zegt hij terwijl we allee twee naar Noah staren. Achter Finnick zie ik hoe Mickuel naar me kijkt en dan wegloopt. Hm...

Ik neem Noah over van Finnick. Niet omdat Finnick dat wilde, nee, Noah vile bijna uit zijn armen. Hij reek naar me uit. Hij herkent me nog. Ik kietel hem over zijn buikje. Noah giert het uit van het lachen. ''Hoe gaat het met jullie?'' vraag ik aan Finnick. ''Het gaat steeds beter. Noah slaapt steeds langer en we hoeven er steeds vaker uit, dus ik ben nog nooit zo uitgerust geweest,'' grapt Finnick. Ik lach. 

In mijn ooghoeken verdwijnen Katniss en Annie. ''Gozer, wat de hell is er mis gegaan? Je wist dat ze niet wilde, en dat respecteerde je, en nu is ze zwanger?'' vraagt Finnick lachend. ''Ik weet het niet... We hebben het altijd veilig gedaan...'' mompel ik. ''Kom, dan gaan we gewoon ergens zitten en dan gaan we er over praten,'' zegt Finnick vrolijk.

Natuurlijk neemt hij me mee naar het strand. Noah grijpt gretig in het zand en kijkt me met een brede glimlach aan. Ik lach en aai hem over zijn wang. ''Maar hoe willen jullie het aanpakken?'' vraagt Finnick. ''Ik heb serieus geen idee. We kunnen heel wat bij het Capitool halen denk ik, maar het opvoeden en zo, ik weet er niks van,'' mompel ik. ''Maak je daar maar geen zorgen over, als ik zie hoe jullie beide met Noah omgaan, weet ik zeker dat het wel goed komt,'' zegt Finnick.

Na een tijdje lopen we terug. Al lopen we wel heel lang. Wanneer we bij het hek rondom District 4 aankomen, weet ik dat het niet goed zit. ''Finnick, waar gaan we in godsnaam naartoe?'' vraag ik. ''Shht!'' zegt hij. Hij neemt me mee, dieper het bos in. Uiteindelijk komen we bij een luik, verstopt onder een grot. ''Hier in,'' fluistert Finnick zacht. Zonder wat te zeggen glijd in het luik in en kom ik terecht in een grote, ondergrondse kamer. Nee...

Ik zie Katniss en Annie in een hoek. Ik loop naar ze toe en sla mijn armen om Katniss heen. ''Wat gebeurt er?'' vraagt ze gespannen. ''Ik weet het niet, maar Finnick en Annie zijn er ook, dus het kan niet heel erg zijn, toch?'' zeg ik. Katniss klemt zich aan me vast. ''Mogen we uitleg?'' vraag ik aan Annie en Finnick. ''Nog niet,'' zegt Finnick. Het zal weer eens niet.

Wanneer ons verteld wordt om aan een grote tafel te gaan zitten, valt het pas op hoeveel mensen er wel niet zijn. Een jongen, duidelijk wat jonger dan wij, staat op. ''Goed, een aantal van jullie vragen zich vast af wat er nu gaande is,'' zegt hij. Een aantal mensen om ons heen knikken. Ik pak Katniss alleen steviger vast.

''Nou, dat is heel simpel. De vorige opstand is mislukt. We waren simpelweg te voorspelbaar. We hebben er allemaal van geleerd en weten nu wat hun gedachtegang is. Ik wil jullie allemaal uitnodigen om in de troepen te komen. Natuurlijk volgt hier een trainingsproces. Ik denk dat we over een maand of 7-8 klaar zijn om het Capitool opnieuw aan te vallen,'' legt de jonge man uit.

Een aantal mensen juichen, anderen kijken moeilijk. 7-8 maanden. Dat is precies de tijd dat Katniss kan bevallen. Dacht het niet dat ik haar dan in een opstand gooi. Of dat ik zelf een soldaat wordt wanneer mijn vriendin ligt te bevallen van mijn baby. 

''Sorry, maar daar gaan wij niet aan meedoen,'' zeg ik stellig. Het wordt gelijk stil. ''Mag ik vragen waarom niet?'' zegt de jongen. ''Ik ben nu net een maand zwanger. Ik wil niet in een opstand bevallen. Dat is voor niemand veilig,'' zegt Katniss. Ik knik. ''Dat spijt me dan zeer, het zal moeten. Jullie zijn een zwakke schakel voor het Capitool. We hebben jullie nodig. Willen jullie geen betere toekomst voor jullie kind?'' zegt de jongen. 

''Mag ik vragen hoe je heet?'' vraag ik. ''Ik ben Rory Hawthorne,'' zegt de jongen. ''Nee...'' mompelt Katniss zacht. Rory... Rory... RORY! Natuurlijk! Het kleine broertje van Gale!

''Katniss, ik wil niet dat mijn broer zonder reden is overleden. Hij streed voor een betere wereld totdat het moment dat hij werd opgeblazen. Niemand die het wat aan ging. Ik moet dit doen, voor hem. Ik weet dat je veel om mijn broer geeft, je bent Prim verloren, wil je haar dood als een mislukking zien? Wil je dat ze er niet meer is terwijl er helemaal niets is veranderd?'' smeekt Rory. 

''Wat moeten we dan doen? Vrolijk een interview doen en dan opeens wapens voor hun gezicht houden? We kennen ze, ja, maar zij kennen ons ook. Ik wil best helpen, maar het leven van mij, Peeta en de baby staat op het spel. Ik weet niet hoe jij het ziet, bevallen midden in een slachtveld, maar dat lijkt mij niet bepaald een goed idee,'' zegt Katniss bot. 

''Geef anderen op z'n minst anderen les. Jullie weten hoe ze reageren, jullie hebben er middenin gezeten. Wees een leraar voor ons. Train ons. Leer ons hoe we moeten schieten met een wapen. Vertel ons hoe het Capitool gebruik maakt van pods. Breng op z'n minst de kennis over,'' smeekt Rory. Katniss kijkt me aan. ''Als je ons belooft dat dat ook werkelijk het enige is wat we moeten doen, ben ik bereid mee te werken,'' zeg ik. 

''Maar jij hebt geen reden om niet in de troepen te gaan, toch?'' zegt Rory. Dit meen je toch niet... ''Ik laat Katniss niet alleen achter. Ik vind het prima om mensen te trainen, maar het is mijn baby dat in die tijd geboren wordt en ik laat die hel niet aan Katniss alleen over,'' zeg ik. Rory kijkt me met grote ogen aan. ''Prima, je traint de komende tijd mee, dan zien we op het einde wat het wordt, afgesproken?'' 

Op dit moment spreek ik niets af. ''Zoals je al zei, we zien wel,'' zeg ik bot. Ik sta op en loop terug naar de plek waar ik vandaan kwam. Zachte voetstappen volgen de mijne. 

''Peeta, ik begrijp je, en ik wil je bij me. Alsjeblieft, zorg ervoor dat je er niet in komt,'' fluistert Katniss als we boven zitten. We zijn een dichte boom in geklommen. Alles om zeker te zijn dat we niet gezien kunnen worden. 

Ik trek Katniss dicht tegen me aan. ''Dat nooit, dat beloof ik,'' fluister ik in haar oor. 

-------------------------------

Tadaa! 

Deze week heb ik toetsweek, dus ik kan niet beloven dat ik snel weer zal schrijven. Ik hoop dat jullie dat snappen. (Dit was een uitzondering omdat ik mijn Duitsboek niet meer aan kon zien. Moet het zometeen toch doen, ik weet een hele hoop zinnen en grammatica nog niet terwijl ik morgen de toets heb, uups)

Ik gok dat iedereen al kan raden wat mijn 'idee' is... Maar doe geen moeite om het te vragen, ik laat niks los... (Nee, ook mijn vriendinnen niet, dus ik wil geen woord horen op school of in de chat)

Toodles! <3 -xxx-