Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 24

''Oké, we zijn hier allemaal voor maar één doel; het trainen om de opstand te winnen,'' begint Rory. Vele jongens en meisjes luisteren aandachtig. Er zitten ook wat oudere mensen tussen. Puur om hun ervaring. Ze kunnen de jongelingen trainen. Omdat ik niet 100% bij zinnen was in die tijd, mag ik geen training geven. Finnick doet het wel, maar voor de rest traint hij met me mee. Katniss kijkt er alleen maar naar. Daarnaast geeft ze ook training in speciale wapens. 

Vandaag beginnen we. Ruim drie maanden geleden waren we nog in District 4, dachten we dat we een baby zouden krijgen in een hel van een aarde. Maar niets is minder waar. Iedereen om me heen gaat binnen nu en een uur hard trainen om de opstand dit keer wel te laten slagen. 

Ik kijk naar Katniss, dat iets verder van me af staat. Haar handen liggen op haar buik, die al langzaam begint te vormen. De buik wordt al steeds harder en strakke shirts maken duidelijk dat ze zwanger is. Nee, je kan niet meer zeggen dat ze gewoon dik is. Daar is haar buik veels te rond voor. Ze kijkt mijn richting op en glimlacht. Ik glimlach terug. 

''Goed, jullie hebben allemaal jullie eigen schema, jongens en meisjes gemixt. Er wordt geen onderscheid gemaakt. Jullie training begint in een kwartier,'' zegt Rory uiteindelijk. Iedereen begint te praten en ik loop naar Katniss. Ze staat met de rug naar me toe, dus ik sla mijn armen van achter om haar heen en leg mijn handen op haar buik. ''Hoe gaat het hier?'' vraag ik. 

Katniss draait zich om en lacht. ''Het gaat prima met ons,'' zegt ze met een glimlach. Ik geef haar een lange kus. ''Dat mag je wel vaker doen,'' zegt Katniss met een klein glimlachje. Ik lach hard en geef haar een knuffel. ''Ga naar je groep, je moet trainen,'' zegt Katniss met een kleine glimlach. Ik kreun en laat haar los. ''Tot straks,'' zeg ik tegen haar en loop naar mijn groep.

Tot mijn grote verbazing staat Johanna er ook tussen. ''He!'' zeg ik als ik dichtbij genoeg ben. ''Hee,'' zegt ze terug. ''Ik wist niet dat jij ook mee deed,'' zeg ik. ''Dat wist ik zelf ook niet, tot een week of twee geleden,'' zegt Johanna lachend. Oei, dat is inderdaad vrij krap. 

''Ik hoorde het nieuws van Finnick. Gefeliciteerd man!'' fluistert ze in mijn oor. Ik kijk haar vragend aan. Met haar handen maakt ze een bolle buik. Oh... ''Dankjewel,'' zeg ik. Bij de gedachte van mijn baby glijdt er een glimlach over mijn gezicht. Tja, welke toekomstige vader heeft dat nou niet?

''Oké, groep 15, ervaren soldaten,'' zegt de hoofdleider. Ik ken hem niet, herken hem ook niet. Nog nooit gezien dus. ''Jullie krijgen speciale training, voornamelijk over hoe je een groep kan begeleiden. Wie van jullie hebben de vorige opstand overleefd als soldaat?'' vraagt hij. Een aantal mensen om me heen steken hun hand op. Ik natuurlijk ook. 

''Oké, mooi, een vrij grote groep dus. Ga er van uit dat jullie allemaal niet bij elkaar worden gezet. Jullie kennen de weg door het Capitool, waardoor jullie onervaren soldaten door de staten moeten leiden,'' gaat de man verder. Johanna protesteerd gelijk. ''Het Capitool kent ons ondertussen. Het is totaal niet veilig voor ons,'' zegt ze kort en krachtig.

De man kijkt haar geïrriteerd aan. ''Dat is waar, mevrouw Mason, maar daar gaan we nog aan werken. We kunnen allemaal maskers dragen en jullie niet voorop laten in de groep. Daar zijn we mee bezig,'' zegt de man koel. 

''We beginnen vandaag met conditietraining. Dat houdt in dat jullie naar de -13e verdieping gaan en daar jullie conditie verbeteren,'' gaat hij verder. Johanna zucht zacht. ''Ik heb er echt geen zin in,'' fluistert ze zacht. ''Waarom ben je dan gekomen?'' vraag ik verbaast. ''Voor Finnick,'' zegt ze. Het blijft na die opmerking stil tussen ons.

Eenmaal aangekomen in de hal zie ik een vreemde vrouw klaar staan. Ze is klein, dun, maar haar benen zijn gespierd. Achter haar staan loopbanden. ''Omdat we een beperkte ruimte hebben, moeten jullie het doen met de loopbanden. Ergens toch handig, want daardoor kan ik jullie dwingen harder te rennen,'' zegt ze als we allemaal stil zijn. Oh fijn, een vrouw die geen medelijden heeft.

We nemen allemaal plaats op een apart toestel. In een bakje voor me staan 5 flesjes water. We zullen dus veel moeten rennen. ''Let op, ik zet de machines aan, jullie moeten dan beginnen met rennen,'' schreeuwt de vrouw door de zaal. Op dat moment beginnen alle toestellen te bewegen. 

Op het begin is het langzaam, makkelijk vol te houden, maar het wordt al snel duidelijk dat het tempo snel opgevoerd wordt. We rennen nu al een half uur, en drie flesjes zijn al leeg. Maar ik houd het nog vol. Mensen om me heen haken af, hijgen aan de zijkant, zoekend naar de juiste balans om goed te kunnen ademen. 

Na een uur blijven alleen Johanna en ik over. Tja, we hebben nogal veel moeten rennen in de arena of de opstand. Langzaam kruipen die gedachten terug in mijn zicht. Ik ren voor de mist, voor de mutilanten, voor alle pijn die me al eerder heeft weten te pakken.

Ik voel hoe het langzaam trager wordt. Ik hoef minder hard te werken om toch het tempo bij te houden. Langzaam gaat het toestel uit. 

''Goed gedaan! We hebben echte ervaren soldaten in ons midden!'' zegt de vrouw enthousiast. Johanna en ik lopen hijgend naar elkaar toe en geven elkaar een high five. ''Goed, jongens, tweede ronde, jullie mogen gaan, volg een training naar keuze,'' zegt de vrouw tegen ons. Johanna en ik lopen langzaam naar de lift en gaan terug naar de begane grond. 

''Goed, wat gaan we doen?'' vraagt Johanna, nog steeds nahijgend. ''Zullen we naar Katniss gaan?'' vraag ik. Ondanks haar harde ademhaling begint ze te lachen. ''Tuurlijk, Lover-Boy,'' zegt ze plagerig. Ik zucht en kijk waar Katniss haar training geeft. -5e verdieping. Niet zo ver. Johanna en ik stappen terug de lift in en gaan naar de -5e verdieping. 

------------------

Nog maar 5 votes en dan 400 votes op dit verhaal! Wauwie! Het gaat zo veel sneller dan ik gedacht had... Men, hoe zit dat op mijn  verjaardag? 

Ook dit keer een onverwachte dedicate (dat deed ik gister bij HG High). Naar mijn beste vriendin (ik heb er meer hoor, die weten het ook wel:P). @demijoosten . Binnenkort gaan we samen schrijven, misschien via een apart account, maar goed. Demi, je betekent zoveel voor me. Het wordt bijna achterlijk. Maar goed, we kunnen 24/7 lachen, en toch 24/7 heel serieus zijn. Het is altijd wel een combi. Boffen wij even dat wij allebei in 1j6 neer werden gezet <3

Ik houd van jullie allemaal hoor, zo af en toe verdient iemand gewoon een lichtpuntje. 

Dankjulliewel voor de lieve comments en tips!

Toodles <3 -xxx-