Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 23

Ik draag Katniss terug naar huis. Ze is doodmoe, de baby put haar nu al vrij uit. Ik probeer haar niet te schommelen, wat best lastig is op het zand. Ik loop langzaam terug naar het huis van Annie en Finnick.  Daar leg ik haar in ons bed en loop nog snel even langs alle kamers.

Annie ligt uitgetelt op bed. Ze is doodmoe, je kan het zo zien. Zelfs wanneer ze slaapt. Daarna loop ik naar de kamer van Noah. Finnick slaapt op de stoel. Hij ziet er zo moe uit. Noah daarentegen is weer wakker. Hij trapt een beetje, wil duidelijk even weg uit de krappe armen. Ik kijk door het raam. Het is donker, maar het is nog warm. Misschien kan ik even met hem naar buiten gaan.

Op dat moment wordt Finnick wakker. Hij kijkt naar Noah en zucht diep. ''Zal ik anders even een nacht op hem letten?'' stel ik voor. Finncik schrikt, duidelijk verbaast dat ik in de kamer sta. ''Dat hoeft niet, ik ben zijn vader, ik moet voor hem zorgen,'' zegt hij. Zelfs zijn stem klinkt gebroken en moe. ''Het is oké, het is een zware dag geweest. Ga naar je vrouw en slaap wat bij,'' fluister ik. Finnick overhandigt Noah aan mij en verlaat de kamer. ''Dankjewel,'' fluistert hij voordat hij de deur sluit. 

Ik weet niet of dit vaker zo gaat hier, maar het is nou niet bepaald een geweldig plaatje van een familie. Maar goed, elk gezin heeft toppen en dalen. Ik kleed Noah iets warmer aan en loop dan naar buiten.

Gelukkig is het gras niet nat. Ik leg Noah op zijn buik en laat hem spelen op het gras. Zijn armpjes en beentjes spartelen in de lucht, terwijl hij giechelt. Noah is een ontzettend blije baby in het algemeen. Hij lacht vaak, spartelt vrolijk rond en is nog braaf ook voor zijn leeftijd. 

Na een tijdje pak ik hem op en zet ik hem op mijn schoot. Hij staat zoware op mijn benen. Met een brede, tandloze lach springt hij op en neer. Ik kan er niets aan doen, zijn positieve energie glijd mijn lichaam binnen en al snel lach ik met hem mee. Hij blijft maar vrolijk door springen. Hij staart me aan en steekt zijn armpjes uiteindelijk naar mijn gezicht . Ik trek hem naar me toe en al snel glijden zijn zachte handjes onderzoekend over mijn gezicht.

Een warm gevoel spreidt door mijn lichaam. Ik gok dat een vader zich zo wel vaker gaat voelen. Dit is eigenlijk een soort voorproefje van wat ik over een aantal maanden zal voelen. Ik vind het geweldig. 

''Vind je het leuk?'' vraagt een jonge stem uit het niets achter me. Ik draai me om. Daar staat Mickuel. ''Hee,'' zeg ik. ''Hoi,'' antwoord hij beleeft. Ik klop naast me. ''Kom zitten,'' zeg ik met een glimlach. Mickuel gaat twijfelend naast me zitten. 

''Hoe gaat het met je?'' vraag ik. ''Beroerd,'' fluistert Mickuel. Ik kijk hem vragend aan. ''Ik heb kinderen vermoord. Ik droom er elke keer weer over. Het laat me niet los, het wil niet gaan. Ik kan niet normaal in het donker liggen,'' fluistert hij. Ik kijk hem onderzoekend aan. ''Er zit iets dwars,'' zeg ik zacht.

Mickuel houdt zijn lippen stijf op elkaar. ''Je kan me alles zeggen, het is jongens onder elkaar,'' zeg ik met een glimlach. Mickuel lacht zacht. ''Ik voel me gewoon schuldig tegenover Aaden. Hij gaf zijn leven, terwijl hij mensen thuis had die van hem houden. Ik heb hem weggehaald van een familie die van hem houdt. Ik heb hem weggehaald van een meisje dat zielsveel van hem houdt,'' fluistert hij zacht.

Schuldgevoel. Zo simpel is het. ''Je kon er niets aan doen. Aaden heeft het zelf gedaan. Je hebt hem niet vermoord. Daar ben ik je onzettend dankbaar voor. Mijn tributen hebben beiden zelf kunnen kiezen wanneer ze deze aarde wilde verlaten. Onder lichte dwang, maar ze zijn niet vermoord. Daar ben ik blij mee. Het is goed, het is je leven beschermen. Niet iedereen zal het begrijpen, maar je leeft in een wijk met mensen die precies hetzelfde hebben gezien als jij. Je kan naar iedereen toe. Tenminte, zeker naar Annie en Finnick,'' zeg ik.

Noah voelt aan dat de sfeer wat gespannen is. Hij buigt over naar Mickuel en aait zijn wangen. Hij probeert de tranen weg te vegen. Mickuel lacht en pakt één van zijn handjes. ''Dankjewel, Noah,'' zegt hij liefdevol. Noah giechelt en klopt zachtjes op Mickuel's wang. We lachen allemaal. ''Wat is er?'' vraagt Mickuel. Noah buigt steeds verder naar Mickuel toe. 

''Volgens mij wilt hij je leren kennen,'' zeg ik. Mickuel kijkt me ongelovig aan. ''Het is goed, als je hem ondersteunt onder zijn arm en billen, is alles goed,'' zeg ik. Mickuel doet precies wat ik zeg. Ik kijk een tijdje toe hoe Noah en Mickuel naar elkaar staren, met ieder een brede lach op hun gezicht. Ja, baby's kunnen iedereen laten lachen. Dit is het bewijs. 

Ik voel een warme hand op mijn schouder. ''Wat doe jij nou hier?'' vraagt Katniss. Ze komt naast me zitten en slaat haar armen om me heen. Ik doe precies hetzelfde. ''Oh, je weet wel, jongens onder elkaar,'' zeg ik. Of nou ja, herhaal ik. Katniss lacht en laat haar hoofd zakken op mijn schouder. ''Zo zal het later ook zijn,'' zegt ze met een zucht. Ik lach en leg mijn hand op haar buik.

''Hoe denk je er nu over?'' vraag ik zachtjes. Katniss kijkt me recht in de ogen aan. ''Een stuk positiever. Ik begin me erop te verheugen, merk ik,'' fluistert ze. Ik glimlach en geef haar een kus. ''Alsjeblieft, dat doen mijn ouders al de hele tijd. Laat staan hoe mijn broer is met zijn vriendin,'' kreunt Mickuel. Katniss en ik lachen.

Noah giechelt zachtjes mee. Zijn ogen worden zwakker en hij gaat steeds meer hangen. ''Iemand wordt moe,'' zeg ik. Mickuel geeft Noah weer aan mij. ''Weet dat je me altijd kan spreken, he?'' zeg ik tegen Mickuel. Hij knikt en glimlacht. ''Dankjewel,'' fluistert hij. Ik geef hem een aai over zijn bol. ''Welterusten,'' zeggen we en we lopen naar boven.

Katniss en ik kruipen in bed met Noah tussen ons in. Waarom? Hij heft mijn shirt vast en wil het niet loslaten. We kruipen zo dicht mogelijk tegen elkaar aan zonder Noah te pletten en vallen al snel in slaap.

----------------------

Nieuw stukkie:)

Mijn god, op zondagochtend had ik 215 votes bij dit verhaal. Toen had ik ook de 'weddenschap' gesloten met jullie. Nu heb ik 360 votes. 360 VOTES! Dat is belachelijk veel!

Zo ontzettend bedankt voor die vele votes! Ik voel me geweldig en dat komt serieus door de votes en de lieve reacties. Ik hou van jullie allemaal! <3

Toodles! <3 -xxx-