Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 11

Niet alleen ik ben verbaast van mijn reactie. Annie kijkt me direct na mijn woorden aan. Katniss kijkt me niet aan, ze tuurt naar haar handen. Haar wangen worden steeds roder. ''Vergeet wat ik heb gezegd, ik zou je niet pushen, dus dat ga ik dan ook niet doen. Niks van aan trekken, ik heb niks gezegd,'' zeg ik haastig. Ik kan er niet tegen om Katniss zo te zien. Ik weet dat dit onderwerp haar bang maakt. Ze wil het niet, echt niet, zolang ons kindje in deze wereld op moet groeien. Maar ze weet ook dat het bij mij anders ligt. Ik leg veel druk op haar, wat ik niet wil, want ze heeft genoeg andere dingen aan haar hoofd. 

''Misschien is het verstandig om ons klaar te maken voor de interviews, we moeten er al over een half uur zijn,'' zegt Annie terwijl ze Noah van me overneemt. Ik knik en pak Katniss' hand. Zwijgend lopen we naar buiten. 

Het is overduidelijk dat mijn woorden nog steeds door het hoofd van Katniss spoken. Ze kijkt me niet aan en aan haar hand te voelen, wil ze de mijne niet eens vasthouden. Daarom laat ik los. Ik heb alles verkloot. En dat door een stomme zin. Een stomme wens die ik er zomaar uit liet floepen. 

''Het spijt me, Katniss,'' fluister ik als we op onze etage aangekomen zijn. Nog steeds geen reactie. De lange stiltes tussen ons twee zijn ongemakkelijk en bijna dodelijk. Ik krijg Katniss maar één keer zo ver om naar mij te kijken. Het vele verdriet verbergt bijna een ingehoude woede. Meent ze die nou? Is ze kwaad om dat onbenullige zinnetje. 

''Katniss, waarom ben je boos?'' vraag ik. ''Ik ben niet boos,'' antwoord Katniss bot. Ik zucht. Dit gaat niet werken. Katniss en ik weten beiden dat ze niet kan liegen. Maar dat maakt ze allemaal goed met de standvastigheid. Zolang ze niet van plan is iets toe te geven, doet ze het ook niet, of ik de leugen nou merk of niet. Het nare is, is dat ik er totaal niet tegen kan.

''Oké, hoe lang ga je dit volhouden? Katniss, het was maar een stomme opmerking! We hebben het hier al zo vaak over gehad en ik weet ondertussen wel dat je geen kinderen wilt, maar mag ik het ook al niet meer zeggen? Ik word al geen vader, iets waar ik al zo lang als ik me kan herinneren van droom, neem je me de kans om het te vertellen ook al af?'' roep ik uiteindelijk. Misschien niet heel slim, maar ik ben er klaar mee. 

''Heb je er ooit aan gedacht dat het pijn doet om je zo te zien en te weten dat ik het niet wil en kan geven? Peeta, je bloeit op zodra er kinderen in jouw omgeving zijn! Ik wil je zo graag als een vader zien, ik wil je ook een kind geven, maar ik kan het zelf niet! We kunnen er 100% zeker van zijn dat ons kind in de Hongerspelen belandt, dat wil ik kinderen die ik niet eens ken niet aandoen, laat staan als het een bloedverwant van me is! Het doet pijn om te horen dat je een kind wilt, omdat ik weet dat ik nooit een moeder zal worden! Begrijp het dan!''

''Ik zei al dat ik al lang wist dat je geen kinderen wilt! Maar dat betekent toch niet dat ik niet meer mag dromen over een kind? De meeste mannen met zo'n droom zijn allang bij je weggegaan, Katniss! De meesten zouden zoeken naar een vrouw die ze wel een kind willen geven! Bewijst het al niet genoeg dat ik bij je blijf, hoe graag ik het ook wil?'' schreeuw ik. 

''Nou, dan ga je toch weg?'' gilt Katniss. 

''Prima,'' zeg ik bot. Ik pak mijn zwarte pak en loop woedend de kamer uit. 

Buiten de kamer staat Finnick met grote ogen. ''Katniss is binnen,'' zeg ik met een gebroken stem en loop hem voorbij. ''Ho, wacht eens even,'' hoor ik vlak na mijn antwoord. Ik voel Finnick's hand op mijn schouder. ''Kom, dan gaan we naar de vierde etage, dan kan je me daar alles uitleggen,'' zegt hij snel en trekt me mee naar de liften.

''Oké, wat is er gebeurt?'' vraagt Finnick. Annie zit naast hem. Ik kijk ongemakkelijk naar mijn handen. ''Je stond er zelf bij,'' zeg ik zacht. Annie kijkt Finnick vragend aan. Snel legt Finnick de ruzie tussen mij en Katniss uit. ''God, wat een gedoe,'' fluisterd ze.

''Ik heb verkeerd gehandeld, ik weet het, maar het kan toch niet zo zijn dat ik het nooit hardop mag zeggen?'' vraag ik. Finnick klinkt meestemmend. ''Ik snap helemaal niet dat Katniss het niet wilt. Natuurlijk, die stomme Hongerspelen maakt het leven onzeker, maar veel mensen zijn er nog steeds tegen. Ze zijn nu al een nieuwe opstand aan het plannen. Dit keer niet zo opvallend. Ze zijn een atoombom aan het ontwikkelen,'' zegt hij. 

''Ik ga naar Katniss, ik wil haar kant van het verhaal horen,'' zegt Annie. Zachtjes verlaat ze de kamer. ''Maar is het dan ook zo dat Katniss geen kinderen wil als de Spelen er niet meer zijn?'' vraagt Finnick. Ik knik. Ik merk dat ik steeds vaker moet knipperen om de tranen boven te blijven. ''Ook mannen mogen huilen, he. Vrouwen vinden dat leuk, zo laat je ze zien dat je niet bang bent voor je gevoelens,'' zegt Finnick grappend. Ik lach, maar weet een traan niet boven te blijven. Het lauwe water glijd over mijn wang. 

''Katniss denkt dat ze het niet kan. Hoe vaak ik ook zeg dat het in haar natuurlijke systeem zit, ze gelooft me niet. Door het overlijden van Prim denkt ze dat ze gefaald heeft en dat ze niemand kan beschermen,'' vertel ik. ''Maar met Noah is ze ontzettend goed. Ze geniet ervan!'' zegt Finnick verbaast. ''Ik weet het,'' zucht ik. 

''Misschien moeten we ons maar gaan omkleden,'' zegt Finnick na een tijdje. Stilletjes kleden we ons om, maken ons klaar om naar beneden te gaan. 

Zodra we aankomen, staan Annie en Katniss al klaar. Alleen bij het zien van haar ogen voel ik me ontzettend schuldig over wat ik heb gezegd. Ze loopt naar me toe. Automatisch open ik mijn armen en kijk ik hoe ze er gretig in loopt. Haar warmte tegen mijn borst voelt zo natuurlijk. ''Sorry,'' zeggen we tegelijkertijd. We lachen zacht en geven elkaar een kus. Hand in hand lopen we naar de grote zaal. Zo makkelijk kan het gaan. 

De tributen van dit jaar zijn niet ijzersterk. Op district 4 na natuurlijk. Die tributen hebben beide een 10. Niet verbazend na hun privésessie. De rest is minder. Veel vijfen en zessen. Nu is Aaden aan de beurt. Caesers haar is knalgeel, een soort kanariegeel. Aaden loopt enthousiast naar hem toe en geeft hem netjes een hand. ''Hallo Aaden!'' roept Caeser opgewekt. Aaden zwaait naar het publiek. Aaden is best klein, waardoor veel vrouwen hem schattig zullen vinden. 

''Nou, laten we maar gelijk beginnen met jouw score,'' zegt Caesar wanneer het publiek rustig is. Het scherm achter hun laat al snel zijn score zien. 

--------------------------------------------------

Hehehe, dat is voor de volgende keer. Laat me weten wat jullie ervan vinden:)

Vote wanneer jullie het leuk vonden:)