Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 41 (opvulstuk)

Vijf dagen zijn meestal niet onzettend veel. Ze stellen vergeleken met een maand niets voor, laat staan als je het gaat vergelijken met een jaar. Maar goed, wij hoeven ook geen maand in dezelfde ruimte te blijven. Laat dat nou hier wel het geval zijn. 

Vijf dagen in een klein hok zitten valt werkelijk niet mee. Ook al hebben we nu twee nieuwe familieleden die de volledige aandacht krijgen, even rust of tijd voor jezelf heb je niet in deze ruimte. Nergens is privacy te vinden, wanneer Katniss en ik met elkaar willen praten, weten we zeker dat Annie en Finnick het hele gesprek kunnen volgen. 

Ik ben overigens duidelijk niet de enige die deze kamer helemaal zat is. Noah gaat steeds vaker zeurend voor de uitgang staan, klagend dat hij naar buiten wilt. Finnick's gezicht wordt ook steeds langer. Katniss en Annie daarentegen lijken het helemaal niet zo erg te vinden. Ze hebben toch alleen maar aandacht voor Joshua en Hayley. 

Het goede nieuws dat we een paar uur geleden kregen, zit te diep en vers in mijn hoofd om er echt blij mee te zijn. Daarboven is het bijna uitgevochten, we hebben bijna gewonnen. Het Capitool verzette zich hevig, was sterker dan we verwachtten, maar we zijn nu al aan de winnende hand. Dit keer hadden ze geen maanden de tijd om alles te beveiligen. 

''Peewa!'' hoor ik hard in mijn oor. Ik schrik op. Noah kijkt me met verveelde, maar toch smekende oogjes aan. Zijn handje wijst naar de uitgang. ''Buiwen,'' smeekt hij. Ik zucht en til hem op. ''Het spijt me, Noah, binnenkort mogen we pas naar buiten. Maar zodra we thuis zijn, gaan we zo lang als jij wilt in het Weiland spelen, oké?'' stel ik voor. De verveelde blik verdwijnt niet helemaal, maar maakt wel plaats voor een glimlach. 

Ik zet hem weer op de grond en loop naar Katniss, die Hayley en Joshua aan het voeden is. ''Hee,'' zeg ik zacht wanneer ik naast haar in het bed schuif. ''Hee,'' fluistert ze terug. Ik aai Joshua over zijn hoofdje. ''Ze doen het goed, he?'' zeg ik zacht, zoekend naar een gespreksonderwerp. Katniss knikt instemmend. ''Ze slapen vrij goed, zo moe ben ik eigenlijk niet,'' zegt ze. 

Op dat moment begint Joshua met huilen. ''Hij is klaar, kan je hem van me overnemen?'' vraagt ze. Ik neem Joshua zonder woorden over en leg hem tegen mijn schouder aan. Zachtjes klop ik op zijn rug. Het huilen gaat langzaam over en als ik denk dat de lucht uit zijn maag is, leg ik hem in mijn armen. Hayley is nog steeds bezig. 

Erg grappig, Hayley is in het algemeen trager dan Joshua. Ze neemt haar tijd met alles. Zelfs in slaap vallen gaat een stuk langzamer vergeleken met Joshua. Ze geniet er iets meer van, denk ik. Ik vind het niet erg, zo hebben we het ook wel eens rustig. 

Ik zie hoe Joshua langzaam in slaap valt. Zijn mondje zakt een stukje open en zijn ogen sluiten. Ik glimlach, er zijn weinig dingen die schattiger zijn. 

Onderhand is Hayley ook gestopt. We leggen ze naast elkaar in de wieg en kruipen dan naast elkaar in bed. Heel veel tijd hebben we hier niet voor. Katniss kruipt diep in mijn armen tegen mijn borst. Ik sla mijn armen stevig om haar heen. 

Opeens springt Finnick achter ons op. ''Telefoon!'' gilt hij. Iedereen gaat onmiddellijk om hem heen staan. Noah kijkt ons allemaal vragend aan. ''We krijgen weer nieuws van buiten,'' zegt Katniss zacht. Noah begrijpt het nog steeds niet, maar loopt toch naar ons toe. Met trillende handen neemt Finnick op en zet hij het op de luidspreker.

---------------------------

Eeeeeeen ik heb geen inspiratie. Totaal niet gewoon. Bah, ik ben zo moe.

Toch wilde ik updaten, puur omdat ik jullie lang heb laten wachten. Het spijt me heel erg, ik probeer gewoon iets nieuws te verzinnen, maar het lukt niet helemaal... 

Toodles! <3 -xxx-