Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 1

Au. Dat was een harde klap. Ik grijp naar mijn neus en voel dat het bloedt. Ik besteed er geen tijd aan, want wat mijn ogen zien kan ik niet verdragen. Katniss, wild bewegend naast me, probeert wakker te worden van haar nachtmerries. Met een hand onder mijn neus om het bloed op te vangen schud ik zachtjes Katniss door elkaar. Haar gegil word alleen maar harder. ‘‘Katniss, het is oké, word wakker,’’ fluister ik. Ik herhaal het meerdere keren, mijn fluister word harder en harder. Wat ik ook doe, ze word niet wakker. Het gegil word zachter en uiteindelijk lijkt het voorbij te zijn. Zonder dat ze het ook maar lijkt te beseffen vallen Katniss’ tranen op mijn schouder. Ze slaapt nog steeds. Ik houd haar zo lang mogelijk vast en wacht tot de tranen voorbij zijn. De dekens onder me worden langzaam rood. Als ik merk dat mijn hoofd lichter word, laat ik Katniss los en ren ik naar de badkamer. Ik kijk naar mijn neus in de spiegel en kom er achter dat mijn neus niet staat zo als hij hoort te staan. Ik kan mijn neus niet aan raken, dat doet veel te veel pijn. En dat is niet alles, mijn neus is blauw en het bloedt nog steeds. Ik zucht, pak een handdoek, leg het om mijn neus en loop naar beneden. Mijn vingers toetsen snel het nummer van een arts in. ‘’Goedemorgen, u spreek met ziekenhuis ‘District 12’, waarmee kan ik U van dienst zijn?’’ hoor ik in mijn oor. ‘’Goedemorgen, met Peeta Mellark. Mijn neus bloedt en staat scheef. Zou er iemand naar kunnen kijken?’’ vraag ik. ‘’Dat kan zeker meneer Mellark. Ik stuur uw arts naar de Winnaarswijk,’’ zegt de persoon weer. ‘’Hartelijk bedankt,’’ zeg ik voordat ik ophang. De handdoek word langzaam rood. Dit kan niet goed zijn. De arts is er al snel, en ook hij geeft toe dat het niet goed is. ‘’Meneer, ik denk dat uw neus gebroken is,’’ is zijn conclusie. Ik zucht. Over vijf uur moet ik op het podium zitten om de tributen op te vangen. Met een gebroken neus. Fijn. De arts zet hem recht en ik kan het niet laten om een kreet uit mijn mond te laten ontsnappen. 

Een paar seconden na mijn kreet hoor ik voeten zachtjes de trap af lopen. De deur word open gegooid en Katniss loopt naar binnen. Ze kijkt naar me en schrikt. ‘’Wat is er gebeurt? Ik werd wakker in een dekbed vol bloed en toen hoorde ik je gillen,’’ ratelt Katniss. ‘’Niks aan de hand, je gaf me een rake klap tegen mijn neus en nu is het gebroken, maar maak je vooral geen zorgen.’’ Oeh, dat kwam er verkeerd uit. Katniss reageert helemaal niet als ik had verwacht. Meestal rent ze weg, weg van bloed, weg van pijn, zodra er ook maar iets mis is rent ze weg. Behalve nu. Ze komt naast met zitten en slaat haar armen om me heen. Ze laat me in haar hand knijpen als de arts mijn neus verbind en geeft er een zacht kusje op als alles op z’n plek zit. ‘’Dankjewel,’’ fluister ik. Katniss glimlacht alleen maar. 

Na een tijdje zitten moeten Katniss en ik ons toch klaar gaan maken voor de Boete. Katniss helpt me met mijn shirt, wat best lastig aan te krijgen is zonder het tegen mijn neus te laten komen. Als alles klaar is, ziet Katniss er prachtig uit. Kleding zoals iedereen ze kan dragen, maar toch staat het haar ontzettend goed. Ik trek haar naar me toe. ‘’Je ziet er geweldig uit,’’ zeg ik tegen haar. Haar wangen worden langzaam rood. ‘’Euh… Dankje… Jij ziet er ook leuk uit,’’ stamelt ze. Ik grinnik en geef haar een kus op haar wang. Ze trekt me dichter naar haar toe. Daar staan we even. In dezelfde houding, zonder woorden, gewoon ons twee en niemand anders. Totdat de bel gaat. En niet één keer, maar zestien keer. Zestien keer het irritante gepiep. Ik ren naar beneden, en ook al is het glas van de deur mat, ik weet precies wie het is. De felle kleuren in haar kleding verraden veel. ‘’Effie!’’ roep ik quasi opgewekt. ‘’Peeta!’’ zegt ze, en ik gok dat het enthousiasme ook nep is. Ik stap aan de kant zodat ze binnen kan komen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind Effie aardig, maar toch zou ik haar liever niet zien. Zodra ik haar zie, weet ik dat De Hongerspelen weer in volle gang bezig is.