Life goes on, even with The 76th Hunger Games (NL)

Chapter 33

''Ik mis ze,'' fluistert Katniss, alsof ze mijn gedachten kon horen. ''Ik ook,'' zeg ik zachtjes. Ze pakt mijn hand steviger vast. Ik stop met lopen en keer haar gezicht naar me toe. ''Ik weet dat dit nachtmerrie's en stress op gaat leveren, maar we konden nergens anders terecht,'' zeg ik. ''Het is oké, ik kom er wel doorheen,'' zegt ze zachtjes. Ik trek haar dicht tegen me aan en kus haar. 

Nadat onze lippen van elkaar zijn, legt ze haar hoofd op mijn borst. Tenminste, zover dat lukt. Katniss' buik wordt natuurlijk steeds dikker en dikker. Ik kan haar nu geen normale knuffel meer geven. Het moet altijd van achter. Maar goed, binnenkort kan het wel weer, dan zitten er hopelijk twee kleine baby's tussen ons in. 

''Het spijt me dat ik moet storen, maar waar zijn jullie van plan te verblijven?'' hoor ik dr. Blue achter mijn rug zeggen. Katniss en ik verbreken onze omhelzing en keren naar haar toe. ''Wij gaan in onze oude kamer slapen, de kamer aan het einde van de hal,'' zeg ik. Katniss knikt instemmend. ''Oké, dankjewel. Katniss, kan ik straks de laatste controle uitvoeren?'' vraagt dr. Blue beleefd. Katniss knikt. 

Ik pak de koffers en breng ze naar onze kamer terwijl Katniss haar controle heeft. Al zei dr. Blue het niet hardop, Katniss en ik weten beiden dat ze laat is. Dat de dag waarop onze baby's uitgerekend waren voorbij is. Het enige wat dr. Blue gaat doen, is kijken of alles daar nog oké is. Of onze baby's het te gezellig hebben daar en nog niet officieel mensen willen worden. 

Ik wacht op onze kamer tot ze terug komt. Wanneer ze dan werkelijk terug in onze kamer komt lopen, is ze lijkbleek. ''Wat is er?'' vraag ik bezorgd. ''Ik moet binnen nu en 48 uur bevallen. Dat is of oor de interviews, of op het moment dat je weg bent,'' zegt ze zachtjes. Daarna laat ze zichzelf gaan. Ze laat zichzelf op me vallen en begint te huilen. Ik houd haar stevig vast, laat haar alle stress uithuilen. Alles liever dan dat ze alles in gaat houden. 

Uiteindelijk komen twee verschillende stylisten die ik eerder bij Dsitrict 1 heb zien staan binnen. ''Wij zijn jullie stylisten voor vandaag, zijn jullie klaar om klaargemaakt te worden?'' vraagt de vrouw vriendelijk. Katniss veegt haar tranen weg en staat langzaam op. ''Ik ben er klaar voor, mag ik even afscheid nemen?'' vraagt ze. De stylisten knikken. Ik sta op en sla mijn armen van achter om haar heen. ''Ik zie je straks,'' fluister ik. Ik geef haar een kus in haar nek en laat weer los. Ik vertrek de ruimte met een glimlach en loop achter mijn mannelijke stylist aan. 

***************

''Hebben jullie dit spul echt niet in District 12?'' vraagt mijn stylist terwijl hij het smerige goedje op mijn stoppels smeert. ''Nee, wij scheren onze baarden gewoon,'' zeg ik. Ik herinner me dit spul nog zo goed. Twintig minuten op je tanden bijten van de pijn, alleen om de baardgroei voor een paar jaar tegen te houden. ''Dat is ook een oplossing,'' zegt de stylist tegen zichzelf. Mijn gezicht begint al te branden. Ik grijp naar de leuning van de stoel en knijp het fijn. 

''Denk aan iets leuks, probeer je gedachte van de pijn te krijgen. Dat werkt het beste,'' zget de stylist. Ik doe wat hij zegt en denk gelijk aan Katniss. Ik sluit mijn ogen en laat elke herinnering die ik aan haar heb voorbij vliegen. Ik denk aan de afgelpen jaren, voornamelijk de tijd dat we rustig tegen elkaar lagen en even niets hoefden te doen. Gewoon genieten van elkaars gezelschap. Ik zie haar naar me toe buigen en een kus op mijn kaak geven. Mijn kaak... Mijn kaak!

''Au!'' schreeuw ik. Mijn stylist kijkt op met een vragende blik. ''Niets, mijn herinnering was inclusief mijn kaak, wat me laat denken aan die rot pijn,'' zeg ik chagrijnig. ''Zal ik het er af halen?'' vraagt hij. Ik knik. Hij loopt naar me toe en haalt dat vieze spul van mijn kaak. Ik slaak een zucht van opluchting. De pijn verdwijnt bij elke klodder die van mijn huid gehaald wordt. 

Na dat hele gedoe word ik gehesen in een net pak. Mijn haar wordt gedaan, ik krijg een poeder over mijn gezicht zodat ik niet lijkbleek ben op het podium en wordt daarna vrijgelaten om naar Katniss te gaan. Ik bedank mijn stylist en loop de weg die hij me heeft uitgelegd. Langzaam loop ik door de gangen, totdat ik de kamer van Katniss zie. Ik klop zacht op de deur en loop dan naar binnen. Mijn pijnlijke kaak valt op de grond. 

Katniss ziet er werkelijk prachtig uit. Ze heeft een lange jurk aan, die zwierig over haar dikke buik valt. De top, die tot en met haar borsten loopt, is zwart. Darna wordt het lichtroze. Het reikt tot haar enkels, waar ze simpele ballerina's draagt. Hakken voor een zwangere vrouw zijn niet zo veilig, en ook niet geweldig voor de enkels, heb ik gehoord. Haar haar hangt in krullen aan allebei de kanten langs haar hoofd. Haar make-up is licht en heeft duidelijk de kleur van haar jurk. 

''Hee,'' zegt ze. Ik loop naar haar toe en geef haar een kus. ''Je ziet er geweldig uit,'' zeg ik. Katniss lacht en slaat haar armen rond mijn nek. ''Je mag wel vaker een pak aan trekken,'' zegt ze. Samen lachen we. ''Komen jullie?'' horen we Effie achter ons. Katniss en ik knikken. Ik pak haar hand en samen met haar loop ik uit de kamer, door de gangen, naar het podium.

----------------------------

Een klein beetje korter dan normaal, hopelijk is dat geen punt. 

Ik ga proberen de jurk er weer naast te zetten, soms lukt dat niet helemaal, hopen dat het dit keer wel lukt :) Verbeeld je de jurk met een dikke buik, dan heb je het plaatje wat ik bedoel.

QOTD: Wat voor vragen willen jullie in het interview? Laat er zo veel mogelijk achter, dan zal ik ze gebruiken!

Toodles! <3 -xxx-