The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 8

(POV Skyler)

Ik zit hier nu verveeld bij tekenen. Onze mentor heeft gezegd dat de klasse plattegrond geld voor alle vakken. "Oké klas, we gaan vandaag met verf bezig. De meiden die een vest of lange mouw aan hebben, moeten die of uit doen of de mouwen omhoog stropen." Ze komt langs en zet het verf op de tafels. 

 "Let op, dit verf gaat nooit meer uit je kleding." Ik zucht en kijk wat voor mij uit. Ik kan mijn vest niet uit doen, dan ziet iedereen mijn littekens van gisteren. En nog erger, dan ziet Kyle het! "Skylar, je vest moet wel uit." "Maar mevrouw ik ben heel erg voorzichtig." Zeur ik. "Je doet of je vest uit of je kan je gaan melden. We weten allebei wat er gebeurt als jij er uit wordt gesteurd." Zegt de docent streng met nadruk op 'jij'. Kyle volgt het hele gesprek met plezier zo te zien. Ik zucht en doe mijn vest uit. Ik kijk niet omlaag naar mijn wonden of iets. Ik hoor Kyle naast mij naar adem happen. "Skyl-" Ik stop zijn zin.

 "Bek dicht." Sis ik naar hem. Ik heb nu geen zin in zijn worden. Ik pak een papier en verf wat we moeten verven. Ik voel Kyle's ogen op mijn wonden gericht. "Kan je ophouden met dat gestaar?" Zeg ik geërgerd. Als ik bij hem ben, ben ik opeens zo boos, alsof mijn lichaam hem al kent en hem totaal niet mag. Maar dat kan niet want ik zie hem maar voor het eerst.  Ik heb echt geen idee waarom, misschien straalt hij zoiets uit? Ach boeien, ik zit gelukkig achter in de klas. Niemand kan mijn wonden zien, aangezien Kyle er voor staat. 

Als ik klaar ben doe ik mijn vest weer aan en loop met het werkje naar de docent. "Ik heb het af." Zeg ik en overhandig mijn werk. "had je je vest aan tijdens het verven?" Vraagt de docent streng. "Nee, toen ik klaar was had ik hem weer aangetrokken. Ik had het koud in een hemdje." De docent knikt en ik loop terug naar mijn plaats. "Skyler wat is er gebeur-" "Ik zei dat je je bek hierover moest houden."  

De bel ging en ik liep zo snel mogelijk weg. toen ik om het hoekje kwam werd ik tegen de muur aan geduwd. "Wat heeft dit te betekenen!" Roep ik naar Kyle. "Wie heeft dat gedaan!"  "Wie heeft wat gedaan?" Vraag ik onschuldig, alsof ik niet weet waar hij het over heeft. Natuurlijk weet ik waar hij het over heeft, maar het gaat hem niks aan! 

"Die sneeën op je arm, opgedroogd bloed en ook nog je zij die zelfs door je hemdje rood schijnt." Zegt hij met woede in zijn stem.  Ik kijk naar beneden en zie inderdaad dat mijn zij  fel rood kleurt, nog steeds van vanochtend. Ik sla snel mijn vest erover zodat je het niet meer ziet.  "Sky wie heeft dit gedaan!" Roept hij naar mij. "Niemand, donder nu op. Dit gaat jou helemaal niks aan!" Roep ik en duw hem aan de kant.

 Iets te hard, want hij ligt nu aan de andere kant op de grond. Ik loop snel weg richting de kantine. Als ik daar ben tref ik Jack aan bij zo'n populaire groepje. Ik loop zijn richting op. Als jack mij ziet lacht hij naar mij en trekt mij op zijn schoot. Ik heb eigenlijk geen zin meer om tegen te gaan werken. Ik heb mijzelf al genoeg in de nesten gewerkt. 

Ik voel warme adem in mijn nek en ik kijk geschrokken op. "Je schouder is bloot. Je ziet een snij wond." Zegt hij en doet alsof hij kusjes geeft om zo niet op te vallen. Als hij weer terug trekt doet hij mijn vest over mijn schouder. Ik glimlach naar hem en wil opstaan. Over 1 uur ben ik vrij, dus kan ik net zo goed alle spullen al pakken. 

"Waar ga je heen schatje?" Vraagt hij lief. "Euh naar mijn kluis ik ben over een uur vrij. Mag ik trouwens de motor sleutels anders kom ik niet thuis." Ik geef puppy oogjes bij mijn laatste zin. Ik weet dat hij daar niet tegen kan. Hij rolt met zijn ogen en houd de sleutels in de lucht. "Eerst een kusje." Grijnst hij. "Dat kan ik niet, dat doet pijn." Fluister ik zo zacht mogelijk naar hem. 

"Als jij het doet bij iemand doet het geen pijn, doet iemand het bij jou doet het wel pijn." "Goed." Zucht ik verslagen. Ik geeft hem ene kusje op zijn wang. Hij kijkt eerst even verbaasd door wat ik deed. Ik maakte er gebruik van pakte de sleutels uit zijn handen. "Vergeet mij niet op te halen." Zegt hij nog. "Ja, doe ik." 

Het laatste uur is voorbij. Ik kan eindelijk naar huis. Geen gezeik van mensen die alles over je willen weten.  Geen leraren meer die dingen van je eisen. Thuis ben ik de baas. 

Ik loop naar de motor toe en zet mijn helm op. Ik geef weer vol gas. Het lijkt wel alsof je nu al je woede weg rijd. Ongemerkt rijd ik steeds harder. Achter mij hoor ik allemaal auto's toeteren. Ik negeer het en ben geconcentreerd op de weg. Ik de verte zie ik mijn huis al. Ik zet de motor op slot en doe de deur met een klap dicht. Ik spring op de bank en zet de tv aan.  

Na een paar minuten gaat de bel. Ik sta op en loop er heen. Wie zou dat nou weer kunnen zijn?

 Ik doe de deur open en schrik mij bijna een ongeluk. Ik probeer mij zo snel mogelijk weer te  herstellen. "Wat moet je en hoe weet jij waar ik woon." Zeg ik sacherijnig. "Ik wil nu de reden weten hoe je aan die sneeën komt en wie ze heeft gemaakt." Zegt hij droog. Hij duwt mij aan de kant en loopt naar binnen. Fuck ik heb al dat troep nog niet op geruimd, wat zou hij wel niet denken? 

 "Kyle nee niet naar bin-" Het was al te laat. Hij keek met open mond naar de troep die er lag. Op een kussen zag je nog wat bloed dat was opgedroogd. "Skylar je moet mij nu vertellen wat er is gebeurt!" Schreeuwt hij. Ik schrik van zijn geschreeuw en deins achteruit. Ik voel iets hard tegen mijn rug aan. Fijn heb ik weer. Waarom loop ik altijd tegen muren aan? 

Kyle loopt naar mij toe en sluit mij op tussen zijn armen. Hij wilt zijn hand op mijn arm leggen die nu bloot is. "Kyle niet doen." Smeek ik hem. Hij weet niet wat er gebeurt als hij mij aanraakt. Hij negeert het en is bijna bij mijn arm. Met een vinger gaat hij langs de wonden. Ik houd mijn adem in en bijt op mijn lip om het niet uit te gillen van de pijn.

 "Kyle, asjeblieft. Het doet pijn." Krijg ik er nog net uit. Ik ben nu echt bang voor hem. Alles wat hij doet, doet bij mij pijn zonder dat hij het weet. Hij pakt mijn polsen en pint ze boven mijn hoofd. Tranen komen niet uit mijn ogen. Inmiddels ben ik daar aan gewend. 

"Kyle dit doet pijn. Stop asjeblieft." Hij kijkt in mijn ogen en schrikt even. "sky je had toch bruine ogen?" Vraagt hij verward. Kut mijn ogen. Toen ik thuis kwam had ik mijn lenzen uit gedaan. Hoe red ik mij hieruit? Ik kijk naar beneden en zwijg. Mijn polsen doen nog steeds heel veel pijn. Hoe langer hij ze vast heeft hoe meer pijn. 

Hij komt met zijn hoofd richting mij toe.  Ik moet hier weg. En wel nu! Ik hoor ene deur open gaan. Ik voel Kyle' zijn lippen op de mijne. Er gaat een steek door mijn hart heen.

 Het lijkt alsof iemand mij steekt met een mes. Niet èèn keer, maar wel dertig keer. "Sky je was mij vergeten op te halen van-" Hij maakt zijn zin niet af omdat ik een pijnlijke kreun uitbreng. Dit doet echt heel veel pijn. Ik kan dit niet aan. Het doet te veel pijn! "Sky gaat het wel wat is er-" Hij maakt nogmaals zijn zin niet af. waarschijnlijk staat hij nu te kijken. "Ga verdomme weg bij haar!" Hoor ik hem opeens schreeuwen.