The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 20

(POV Skyler)

"WAAR IS ZE!" Hoor ik Kay weer schreeuwen. Waarom moet hij mij zo nodig hebben? is hij vernederd? Ja, maar om het nog erger te maken, hij is vernederd door een meisje bij zijn vrienden. Wat zouden ze doen als ze mij vinden? Messen gooien? Geweer er bij pakken? Mij mishandelen? Daar zie ik Kay wel voor aan eigenlijk, aangezien hij mij bijna heeft dood geschoten! Ja nu ik het daar toch over heb, Kay was mijn vriendje voor 4 jaar terug. Hij hoorde blijkbaar bij een bende die mijn moeder en mijn stiefvader heeft vermoord. 

Nog daarvoor heeft hij een missie op ons gestart. Onze familie moest kapot volgens hun. Hij heeft geprobeerd ons te vermoorden maar is niet gelukt. De aanslag op mijn stiefvaders bedrijf heeft zowel mijn moeder als stiefvader gedood. Kay wou mij daarna hebben. Hij wou ons èèn voor èèn neer knallen. Voor mij leek het niks voor Kay, hij leek zich zelf niet. Maar hij was wel de persoon die schoot.  Jack nam mij op tijd mee voor hij mij neer kon schieten. 

En paar week daarna kwam ik Kay weer tegen en heeft hij mij in mijn maag geschoten. Hij wou in mijn hart, maar ik schoot hem net snel genoeg zodat hij uitschoot. Hij moest ook naar het ziekenhuis, maar is er snel vanaf gekomen. Ik daar in tegen lag een 5 maanden in coma. Ze wouden de stekker er uit trekken, maar dat mocht niet van jack en dat is maar goed ook, anders was ik hier nu niet. En geloof mij maar, Kay gaat het zwaar krijgen met mij in zijn leven. Dit keer ben ik de gene die een ander leven  verknald uit wraak. 

Voor ik het door heb word de deur open gemaakt. Ik schrik en verstop mij zo snel mogelijk. Waar kan ik mij verstoppen. Ik heb nergens oprijd ene verstop plek gevonden dus doe ik mijn armen beschermend voor mijn gezicht. "asjeblieft zie mij niet." Mompel ik. "Skyler? Sky, waar ben je?" Hoor ik Jax fluisteren. Ziet hij mij serieus niet? Ik haal mijn armen voor mijn ogen vandaan en loop naar hem toe. "Wie is daar?" Praat hij nu. Hij ziet mij niet! ben ik onzichtbaar? ik loop naar de spiegel en zie geen  spiegelbeeld. Cool! Hoe zet ik dit uit? "ik wil weer gezien worden." Mompel ik zachtjes.

"Waar kom jij vandaan?" Vraagt Jax geschrokken. "Ik stond hier de hele tijd al. Ik stond zelfs voor je neus." Grinnik ik en loop naar de deur. "Alsjeblieft loop niet weer weg." smeekt Jax. "Rustig ik doe alleen de deur weer op slot." stel ik hem gerust. Hij gaat op het bed zitten en wacht tot ik praat. "Wat wil je weten?" Vraag ik geïrriteerd. "Waarom was je net zo woest en toen zo bang? Waarom kwamen die jongens achter je aan? Hoe kan jij onzichtbaar worden?" Als die vragen vuurt die op mij af. "Moet ik eerlijk zijn?" Vraag ik hem. "Als het kan graag." Antwoord hij simpel op mijn vraag. 

"Ik was alleen thuis en wilde dit huis even verkennen. Ik kwam aan bij een trap en liep dar naar beneden. Ik zag een eenzame duur dus ik werd nieuwsgierig. Ik hoorde stemmen, maar dat boeide mij niet. Het leek wel of mijn lichaam er perse heen moest. Ik liep naar de deur en deed hem zo geluid's loos open, wat mislukte. Ik kwam binnen en wilde mij  gelijk omdraaien toen ik zag dat daar hel veel jongens zaten met een grijns van hier tot Tokio.Aan die grijns kon ik al zien dat hun net zoals Nick zijn. Ik wou mij net omdraaien  tot dat iemand aan mij naar binnen trok. De deur werd op slot gedaan toen iemand zag dat ik wou ontsnappen. Ik kwam tegen iemand in op stand en werd tegen de muur aan gegooid. Later hoorde ik een stem en die liep op mij af. Kay stond voor mij en vroeg een paar dingen die mij woedend maakte. Ik duwde hem naar achter waardoor hij een stukje vloog. Ik greep mijn kans en trapte de deur in en rende weg. Toen botste ik tegen jou aan en nu zijn wij hier." Vertel ik hem het verhaal. 

"Wacht je kent Kay?" Vraagt hij ongelovig. "Nee!" Riep ik iets te snel en te hard. Je bent weer slim bezig Sky. Jax kijkt mij met grote ogen aan. Jax stond op en liep op mij af. Iets stond mij niet aan, aan zijn houding. Zijn houding is anders. "Ik geloof je niet. Je zei het te snel en te hard om het te geloven. Ik heb het gevoel dat je iets verbergt en het is niet zo'n klein geheimpje zo te zien." Ik zet een paar stappen naar achter. Ik knal tegen de muur en Jax sluit mij in en kijkt mij doordringen aan wat mij nog banger maakt. Ik slik hoorbaar.

  Hij hoeft dit niet te weten. Beter gezegd ik wil dit niet vertellen. Ik kan het niet. Als ik hier èèn woord van zeg komt de gevoel terug en barst ik van binnen, zelfs met deze krachten. Het voelt wel alsof het alleen maar erger wordt. Ik dacht dat je geen gevoel meer kon voelen, dat ik na kon denken zonder de pijn te voelen. Een traan loopt uit mijn ooghoeken. Ik lijk nu weer een normaal mens zonder al die krachten. 

Jax blijkt het ook te merken dat het mij zo raakt en realiseert nu pas wat hij deed. Hij maakte mij bang, angstig, schuw hoe je het ook wil noemen. Hij had beloofd mij te helpen en niet om mij bang te maken. 

Technisch gezien zit ik hier door hem. Hij heeft mij dit aangedaan! Als ik hier niet was dacht Kay nog steeds dat ik dood was. Dan had ik geen last van hem! Ik was net over hem heen wat hij allemaal heeft gedaan! Hij heeft mijn ouders vermoord! Hij heeft al mijn jaren verspeeld. Mijn leven afgepakt, nee beter gezegd hij heeft mijn leven verwoest!  En nu ga ik hem verwoesten!