The secret girl (Voltooid)

Hoofdstuk 50

(POV Skyler)

Oh ow volgens mij is hij wel boos. Als ik doe alsof er niks is zou hij wel normaal doen toch. Hopen dan maar. "Wat is er?" Vraag ik kalm als hij van de trap af komt. "Ik dacht dat je weg was." Zegt hij en trekt mij in een knuffel. Ik kijk over zijn schouder naar Troy die ook verbaasd kijkt. Deze reactie had ik niet verwacht. Ik knuffel hem terug en na een tijdje laat ik hem los. "Waarom was je zo in paniek?" Vraag ik hem. "Ik dacht dat je weg was gegaan omdat je bang voor me bent." Legt hij zacht uit. Gewoon doen alsof er niks is gebeurt dan is het goed. 

"Waarom zou ik bang voor je moeten zijn?" Vraag ik hem niks vermoedend. Nash kijkt mij niks begrijpend aan. "Maar ik moet maar weer is naar huis Shane zal vast hysterisch zijn omdat ik een tijd lang ben weg geweest." Leg ik uit. De ogen van Nash worden als je goed kijkt een tintje donkerder, maar ik doe alsof er niks aan de hand is. Ik kijk in zijn ogen en zie ook een sprankeltje jaloezie. Waarom jaloezie? Hij weet niet eens wie Shane is. Ik loop richting de deur, maar Nash houd mij tegen. "Ik loop met je mee." Beslist hij. Ik laat het voor wat het is en laat hem toe. Ik weet toch de weg terug niet dus dit is wel gunstig.  

"Skyler ben je echt niet meer bang voor mij?" Vraagt Nash stil terwijl we aan het lopen zijn. "Ik ben niet voor 'jou' bang, maar voor je wolf." Zeg ik met de nadruk op jou. "Skyler ik beloof je ik heb hem onder controle nu. Troy hee-" "Ik weet wat er is gebeurt en ik vertrouw je. De steen zegt dat ik je moet vertrouwen dan vertrouw ik je ook." Onderbreek ik hem. "Oh ja over de steen gesproken. Ik heb nog wat voor je." Zegt Nash met een big smile. Voor ik kan vragen wat hij heeft gaat mij achter mij staan en zegt dat ik mijn haar aan de kant moet doen. Nash houd een ketting ketting voor me waar de special steen in zit. Het zit in een medaillon waar een klein hartje uit is. Daardoor kan je de kleur van de steen ziet. als je niet weet dat het een steen is zal je denken dat het gewoon een lampje is. Als ik mij omdraai schijnt de steen weer zilver. Het is werkelijk waar prachtig. 

"Dank je. Het is prachtig." Zeg ik enthousiast en geef hem zonder dat ik het zelf door heb een kus op zijn wang. Hij kijkt even verast, maar daarna komt er een grote glimlach op zijn gezicht. We praten nog wat totdat ik mijn huis in de verte zie. "Nu weet je ook waar ik woon." Grinnik ik. "Hoe zouden ze reageren als je plots voor de deur staat?" Vraagt Nash grinnikend. "Of ze vuren allemaal vragen af of ik word ik knuffels getrokken. Waarschijnlijk word Shane helmaal gek en gaat bezorgd doen. Hij zal mij voor altijd vast houden en ik mag nergens meer heen." Grinnik ik.

Ik zie het al voor me. Shane die super bezorgd is en mij in mijn kamer opsluit om er voor te zorgen dat ik nooit meer weg kan. Ik heb wel tegen hem gezegd dat ik terug kom. Ik zie er nu ook beter uit. Ik zie er weer gezond en vrolijk uit. behalve op het litteken van de kogel dan, maar die kan ik niet weg halen. Ik had hem moeten helen voor dat mijn lichaam het zelf deed.

"Sky we zijn er. Ik wacht tot je binnen bent goed?" Vraagt hij voor de zekerheid. "Waarom? Vertrouw je het hier niet?" Vraag ik hem. "Jawel maar de steen geeft aan dat hier ergens een energie drain in de buurt is. Redelijk ver weg aangezien hij niet heel sterk de kleur blauw aan geeft. Pas op oké? Als er iets gebeurt daar binnen kom ik je halen. Het boeit me niet wat daar is ik haal je daar dan gelijk weg. Iets zegt me dat hier iets niet klopt." 

"Oke, als ik gil of naar je roep mag je komen. Na vijf minuten wil ik dat je weer naar huis gaat oké? Dan weet je zeker dat er niks aan de hand is. En als je voelt dat er iets mis is met mij moet je hier heen komen. Ik heb van Troy gehoord dat je voelt wanneer er iets ergs gebeurt met mij." Nash krabt nerveus in zijn nek wat er zo schattig uit ziet. "Ik ga maar naar binnen. Ze zullen mij vast gemist hebben." Grinnik ik. Ik loop naar de deur en net waneer ik die open wil doen word die hardhandig open gemaakt en word in naar binnen getrokken. Ik slaak een harde gil van schrik. De deur word hard achter mij dicht gedaan en ik word tegen de muur aangeduwd. "What the-" Ik kan mijn  zin niet af maken omdat Shane begint te schreeuwen. 

"Wie was dat! Wie is hij!" Schreeuwt Shane naar mij. Hij lijkt boos, nog woester dan Nash toen hij een wolf was. "Hey Skyler leuk dat je terug bent. Je ziet er al beter en gezonder uit. Hoe gaat het? Ook leuk om jou te zien hoor." Zeg ik sarcastisch. "Wie is hij!" Schreeuwt hij nogmaals. "Dus het boeit je niet dat ik beschoten ben? Je wilt alleen weten wie hij is? Je denkt verdomme gelijk dat ik vreemd ga!" Schreeuw ik woedend. Ik draai mij om en doe de deur open. Nash staat daar in twee strijd. Zijn ogen zijn donkerder geworden. Ik loop over het pad naar Nash toe. Mijn Pols word vast gepakt en ik word omgedraaid. "Wat." Zeg ik kil. "Sky doe niet zo." Zegt Shane geërgerd. 

 "Hoe doe ik? Ik ben nog niet èèn seconden binnen en je schreeuwt gelijk naar mij, omdat je denkt dat ik vreemd ga! Je bent niet blij om mij te zien terwijl ik twee dagen weg ben geweest. Ik ben verdomme geraakt met een kogel door Jack. Ik was bijna dood, en jij wilt verdomme weten wie hij is! Goed vriendje, of zou ik zeggen ex- vriendje!"