The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 72

(POV Skyler)

Nash. Wat is er met hem aan de hand? Ik ren snel langs Shane de kamer uit richting de kamer van Nash. Als ik binnen kom zie ik dat zijn hardslag lager is dan zonet. Wat gebeurd er? Waarom?

"Wat is er aan de hand?" Vraag ik stil. Shane komt achter mijn staan en slaat zijn armen om mij heen. "Hij geeft het op. Hij houd op met vechten. Het lukt hem niet meer om het vol te houden." Fluistert hij heel zacht. "Nee dat mag niet. Hij mag niet opgeven. Hij moet blijven vechten. Ik niet zonder hem. Hij was altijd mijn steun om het zelf niet op te geven. Als hij er niet is om mij te steunen hoe ga ik dan ooit deze strijd winnen? Ik kan je het antwoord nu al geven. Niet." De deur word open gedaan en Troy met wat zusters komen de kamer in.

"Sorry mevrouw, maar we moeten de stekker er nu uit halen. Het is alleen maar verspillen van uw tijd. Hij zal het toch niet meer redden. U kunt nu nog afscheid nemen. Over een paar minuten word de stekker er uit getrokken en is hij weg." Deelt de zuster mee. Hun verlaten de kamer en Troy, Shane en ik blijven achter. Troy gaat eerst naar Nash toe en daarna Shane. De zusters komen er aan en trekken zonder iets te zeggen de stekker er uit. Een lange piep vult de kamer. "NEE!" Schreeuw ik de longen uit mijn lijf en houd Nash stevig vast. De jongens laten mij even alleen in de kamer met Nash.

"Alsjeblieft laat mij hier niet achter in de verschrikkelijke wereld. Laat me met je mee gaan naar een betere wereld. Ik wil hier niet langer leven en al helemaal niet zonder jou. Jij hebt mij altijd op de been geholpen en als ik wou opgeven heb je mij weer wijs gemaakt nooit op te moeten geven. Nu moet jij die opdracht opvolgen. Geef niet op. Doe het voor mij alsjeblieft. Als jij niet wakker word wil ik ook weg. Dan kom ik zo snel mogelijk naar je toe. Het is mij al bijna een keer eerder gelukt, dus het zal vast wel snel zijn dat we elkaar weer zien. Als ik er niet meer ben kan er geen strijd meer zijn en zal Jack de wereld niet vernietigen. Ik houd van je." Zeg ik met tranen in mijn ogen.

Ik schuif Nash een beetje op en ga bij hem op het bed liggen. Ik kruip tegen hem aan en probeer de tranen te stoppen. "Je mag niet weg gaan. Ik heb je nodig. Ik kan niet zonder je." Zeg ik nog acht. Een eenzame traan valt neer Nash zijn borstkas. Meerdere volgen er al snel. Zijn hele shirt is inmiddels doorweekt. Mijn oogleden worden al snel zwaar en sluit ik ze. In een paar minuten val ik in slaap.

(Volgende dag)

Ik word langzaam wakker van iets dat met mijn haar speelt. Ik open voorzichtig mijn ogen en voel dan een arm om mij heen geslagen. Wat doe ik hier? Owh ja Nash. Hij is gisteren weg gegaan. Een traan verlaat nogmaals mijn oog en valt via mijn wang op Nash zijn sleutelbeen die blood licht. De traan valt uitklaar als die op Nash zijn schouder is gevallen. Als ik verder kijk zie ik dan de arm van Nash is die over mij heen ligt. Zou iemand dat hebben gedaan? Ik draai mijn hoofd verder naar de kamer toe, maar zie niemand staan of zitten. Raar. Ik leg mijn hoofd weer op Nash zijn borstkas. Ik voel hem lichtjes op en neer gaan. Wacht word ik soms gek? Ik kijk omhoog en Nash heeft zijn ogen gewoon gesloten.

Nee het was geen droom. Het was echt gisteren. De zusters hebben de stekker er uit gehaald en Nash ademde niet meer. Ik weet het echt zeker. Ik begin langzaam gek te worden. Frisse lucht zou goed doen denk ik. Ik sta op en loop rustig de kamer uit. Als ik een stap uit de kamer heb gedaan word ik plots vastgegrepen en word er een hand voor mijn mond gelegd. Ik schreeuw maar door de hand word het geluid tegen gehouden. Wacht hij heeft gen handschoenen aan. Een plan vorm zich in mij hoofd terwijl de man mij naar achter sleurt. Ik bijt hard in zijn hand en houd nog een dun velletje vast. De man schreeuwt het uit van de pijn en trekt zijn hand terug.

"Help!" Schreeuw ik snel. Ik wil nog ik schreeuwen, maar word dan hard tegen de muur aan gegooid. Een pijnlijke kreun ontsnapt zich uit mijn mond. Ik probeer weer naar de kamer van Nash toe te komen, maar alsook net bij de deur ben word ik naar achter getrokken. Een geschrokken gil verlaat mijn mond. Er word tegen mijn hoofd aan gegooid waardoor ik mijn bewustzijn verlies.

"Raak haar met geen vinger aan!" Hoor ik iemand in de verte schreeuwen. Die stem komt mij bekend voor. Het is Shane. "Troy grijp jij die man, dan haal ik Skyler weg bij die andere. Als we ze hebben uitgeschakeld kunnen we Skyler hier veilig weghalen." Hoor ik Shane roepen. Waar ben ik. Ik wil mijn ogen openen, maar het lukt niet. Plots word ik opgetild. De persoon tilt mij in bruidsstel op en loopt gehaast weg zo te merken. "Fuck! Jack heeft haar!" hoor ik Shane schreeuwen. Wat doet Jack hier! Hoe kan hij mij hebben?

"Ik dacht het niet." Hoor ik een bekende stem zeggen. Plots voel ik dat ik naar beneden val. Ik kom met een harde klap neet op de grond, maar val zacht doordat ik op iemand ben gevallen. Ik word ergens neergezet en ik hoor een paar harde klappen. Dan word ik weer opgetild. Na een tijdje geprobeerd mijn ogen te openen, lukt het mij nu eindelijk. Ik doe voorzichtig èèn oog open en kijk ophoog wie mij vast heeft.

Nee! Dit kan niet! Hoe!