The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 71

Even een extra hoofdstukje omdat het kan en jullie het zo graag willen. 

Geniet ervan. Ik hoop dat jullie hem leuk zullen vinden. 

-xxx- Zoeloe_Shadow 

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

(POV Skyler)

En daar zit ik dan al  dagen. Ik ziet hier al 5 dagen lang te wachten tot Nash wakker word. Ja je leest het goed. Ik wacht totdat Nash wakker word. Hij ligt namelijk in coma door dat gevecht. Hij ligt nu in het ziekenhuis wat best logisch is. Troy heeft het hele gedoe wat er gebeurt was uitgelegd. Toen Nash weg ging en mij achterna kwam daarna was hij woest thuis gekomen. Hij kon zichzelf niet meer bedwingen en gaf Troy de schuld van dit alles. Troy zei zoals hij wel vaker zegt dat ik niet alleen van hem ben. dat was voor hem de druppel en viel hem aan. Troy moest zich kunnen beschermen tegenover Nash dus begon vuur te sturen. Ik had wel zo'n vermoede dat Troy ook een gave had. Het moest haast wel. Troy en Nash waren broers. Hun wisten het dan niet of zagen het niet, maar ik kon het voelen. Ze voelen het zelfde aan. Toen ik dat tegen Troy zei geloofde hij mij niet, maar toen ik mijn argumenten vertelde geloofde hij me wel. Het zal niet veel tussen hen veranderen, omdat ze altijd al broers voor elkaar waren.  

Troy komt soms wel is langs, maar Shane is hier het vaakst met mij. Ik zit hier al elke minuut sinds Nash hier ook is. Elke dag word weer het zelfde gezegd, maar elke keer geloof ik er minder in. Ze zeggen allemaal dat het wel goed komt. Dat hij wakker zou worden en hij weer normaal kan leven. Ik wou hem genezen, maar mijn krachten kunnen niet op tegen coma's helaas. Anders had ik het gelijk gedaan. Niet dat ik het niet geprobeerd had, maar goed het lukt gewoon niet. Ik zal moeten wachten net als al die andere mensen die hier zitten die ook dit probleem hebben. 

"Skyler." Haalt Shane mij uit men gedachten. "Hmm." reageer ik. "Is het niet misschien beter als je een stukje gaat lopen. Niet gemeen bedoelt, maar je ziet er niet uit. Het lijkt net alsof je vanaf dat je geboren bent niet geslapen of gegeten hebt. Een blokje om zou je goed doen en daarna wat te gaan slapen thuis. En goed slapen. Niet in van deze stoelen. Ik zal bij hem blijven totdat jij weer komt. Als er iets is of hij word wakker dan zal ik je gelijk informeren. Zet je gedachtes dus zo aan dat alleen ik het kan lezen goed?" Probeert Shane.

 Ik knik wat afwezig en sta op. Als ik een klein stukje aan het lopen ben ren ik richting Shane's huis waar ik de sleutel van heb gekregen. Ik hoef niet bang te zijn dat iemand mij ziet aangezien hij alleen woont. Ik pak snel even een glas water en een aspirientje en loop naar boven toe. Als ik Shane's kamer terecht kom pak ik een groot shirt en een handdoek. Ik heb hier nog ondergoed van mijzelf doordat ik hier wel eens gelogeerd heb. Ik heb hier altijd een setje kleding en ondergoed. Ik loop naar de douche en zet die aan. Ik ga er onder staan en geniet van de warme stralen water. De warme stralen zorgen ervoor dat ik weer kalm word. Als ik klaar ben met douchen trek ik mijn ondergoed aan en het shirt van Shane en kruip onder de dekens. Al na een paar minuten lig ik al lekker te slapen. Deze rust had ik echt nodig. Morgen zou ik Nash weer zien en hopen dat het beter met hem gaat. 

(Volgende ochtend)

Ik loop het ziekenhuis rustig in naar Nash zijn kamer. Inmiddels weet ik de weg uit mijn hoofd en zal ik het zelf blind kunnen. Als ik de kamer binnen kom zie ik Shane vredig slapen en Nash ligt er net zo bij als die dagen er voorheen. Ik zucht velaar mijn mond wat Shane wakker maakt. "Goedemorgen." Hoor ik Shane mompelen terwijl hij zich uitrekt. "Lekker geslapen." Vraagt Shane uiteindelijk.

 "Ja voor een keer heb ik goed uit kunnen rusten. En geen zorgen. Ik heb je huis niet verwoest als je dat zou denken." Grinnik ik. "Je bent ook een stuk blijer." Lacht Shane. Hij staat op en trekt mij in een knuffel. "Wil je soms wat drinken of eten?" Vraag ik Shane die er uitgeput bij zit. "Koffie zal me goed doen." Zegt Shane met een geforceerde lach. "Ik zal het voor je halen." zeg ik en draai mij om. 

 Als ik door wat gangen ben gelopen richting de kantine hoor ik plots geschreeuw van een vrouw. "Alsjeblieft iemand! Iemand help alsjeblieft! U moet mijn dochter redden!" Klinkt een vrouw. Ik ren snel op het geschreeuw af. Niemand lijkt het echt te boeien of ze hebben het te druk met iets anders. Wat is er nou belangrijker mensen? Er staat een leven op het spel. Is printen of zitten achter een computer dan belangrijker!  Als ik dichterbij kom zie ik dat de vrouw die riep gewond is bij haar arm en dan vallen mij ogen op een meisje in haar armen. Ze lijkt heel er jong. Ongeveer 13 jaar gok ik. "Kom maar mee." Zeg ik enkel.

 "Maar ben je zelf niet te jong om te helpen? Waar zijn de zusters." ratelt de vrouw. "Die blijken het zo te zien het hier veel te druk voor te hebben. Ik kan het niet over mijn hart krijgen met het idee dat ik had kunnen helpen terwijl niemand u en waarschijnlijk uw dochter wouden helpen. Ik haat deze mensen soms echt." Zeg ik gefrustreerd en begeleid haar naar een kamer toe. 

"Leg haar op het bed daar." Ik wijs naar en bed en die vrouw legt het meisje er voorzichtig op. Ik loop naar het meisje en kijk of ze nog ademt en haar hart het nog doet. Beide gevallen werken tot mijn opluchting. "Gaat u rustig zitten mevrouw ik zal er voor zorgen dat ze weer beter word. Wil je alsjeblieft niet gaan schreeuwen of denken dat ik je dochter pijn toe. En alstublieft geen vragen gaan stellen als ik klaar ben. Ik help alleen maar. Ik verzeker u." De vrouw knikt en kijkt haar dochter met bange ogen aan. 

Ik ga met mijn hand naar de diepste wond die er is. Ik sluit mijn ogen en focus mij op mijn handen. Tegenover hoor ik iemand naar adem happen. Ik open mij ogen terwijl ik nog steeds het wond aan het helen ben. De wonden op haar borst en buik verdwijnen langzaam. Ik kijk naar het felle licht dat van mijn hand komt. Als ik omhoog kijk zie ik dat ik witte strepen heb over mijn armen. Als snel focus ik mij weer op haar wond en zie dat die al geheeld is. Nu haar gezicht nog. Mijn handen breng ik naar haar wangen en focus mij weer op het helen. Alle wonden en sneeën verdwijnen en ze ziet er weer uit zoals het hoort op een diepe wond in haar been na. Ik scheur haar broek een stuk af bij de wond zodat ik er beter bij kan. Als ik bezig ben gaat de deur plots open. 

"Skyler! Ik zocht je over-" Verder komt Shane niet met zijn zin, omdat hij ziet waar ik mee bezig ben. "Wat doe je!" Roept hij gefrustreerd. "Ik probeer er voor te zorgen dat een onschuldig iemand in leven blijft. Niemand wou hun helpen en je weet hoe ik ben met de gedachten dat ik kon helpen, maar het niet deed." Antwoord ik terug. Ik trek mijn hand terug als al haar wonden genezen zijn. Ik knip met mijn vinger en het meisje hapt naar adem en komt overeind. Haar moeder rent in tranen naar het meisje toe en omhelst haar stevig. Ze laat haar dochter na een tijdje  los en komt op mij al. Ze trekt mij in een knuffel. 

"Dank je, dank je, dank je. Ik kan je niet genoeg bedanken voor wat je hebt gedaan. Ik zal je mijn hele leven dankbaar zijn." Ik knik als antwoord en mijn ogen vallen dan op haar arm waar gedroogd bloed zit. ik ga er voorzichtig heen en de vrouw hapt naar adem als ik hem zacht aanraak. Ik doe mijn hand er voor en de witte strepen komen weer. De wond heelt zich en de vrouw ontspant zich. "Bedankt voor alles." Glimlacht ze blij. "Iemand moet het toch doen? Waarom zou een onschuldig persoon moeten sterven, omdat anderen te druk zijn?" Grinnik ik. "Skyler je moet nu echt mee komen!" Zegt Shane dwingend. "Wat is er aan de hand dan? Zijn er meer gewonden?" Shane schud met zijn hoofd 'nee'. 

"Nash." Antwoord hij stil met een verdrietige blik. 

Wat is er met hem aan de hand! Wat is er met hem! Waarom kijkt Shane er zo bij!

∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞∞

Hey lezertjes,

Zoals jullie al weten is het einde van dit boek er al bijna. Ik denk dat ik ongeveer bij hoofdstuk 75 ga stoppen. Het laatste hoofdstuk maak ik extra lang en probeer meer dan 3000 woorden te hebben bij dat hoofdstuk. Extra lang dus ;) Ik wou eerst tot hoofdstuk 80, maar dan zou het te langdradig worden en dus saai. Daar doe ik niet aan zoals jullie misschien wel weten ;)

Dit wou ik even mededelen. En het betekend niet perse dat ik bij 75 stop, maar ongeveer denk ik. Als ik plots wel veel meer inspiratie krijg voor het boek zal er natuurlijk mee komen. Maar ik denk niet meer dan 80 hoofdstukken. 

-xxx- Zoeloe_Shadow