The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 33

(POV Skyler)

Waar ben ik? Waarom herinner ik me niks meer? Ik wil op staan maar word al snel tegen gehouden door iemand. "Skyler blijf liggen." Hoor ik Shane zacht zeggen. "Wat is er gebeurt?" Vraag ik hem verward. Hij kijk mij vol medelijden aan. "Shane wat is er gebeurt?" Vraag ik hem nu dwingender. "Euhm Kayheeftjegezoend" Zegt hij snel. "Ik versta er niks van. Iets langzamer dit keer?" Vraag ik hem ongeduldig. "Kay heeft je gezoend en toen viel je weg." Legt hij uit. Je ziet aan hem dat dit oplucht om het te vertellen. Mij ogen vergoten als het mij door dringt.

Hij heeft mij gezoend? Hij heeft mij verdomme gezoend! Hoe durft hij! Hij wilde mij dood en nu wilt hij mij zoenen! Hij is gestoord!

Ik ga snel rechtop zitten wat niet mijn beste plan was. Een pijnscheut gaat door mijn hoofd. Ik slaak een pijnlijke kreun en laat mij weer langzaam zakken. "Hier heb je water." Zegt Shane en overhandigt mij een glas met water. Ik glimlach dankbaar en drink het in èèn keer op. "Hoe kan het dat ik weg ging in plaats van dat ik overleed?" Vraag ik Shane.

"Het enige wat ik zag was dat hij terug trok en jij zakte in. Ik schrok en ben meteen naar je toe gerend en heb Kay weg gestuurd." Legt hij mij uit. "En waar is die nu?" Vraag ik hem. "Euhm of beneden of hij is helemaal weg. Waarom?" Vraagt hij nieuwsgierig met een sprankje jaloezie. "Ik moet hem dringend wat vragen. Dat wou ik eigenlijk de vorige keer doen." "Je kunt beneden kijken, maar ik weet niet zeker of hij er nog is. Hij is ook geschrokken. Vooral toen ik op hem uitviel." Bij zijn laatste zin wrijft hij nerveus in zijn nek.

"Waarom viel je weer op hem uit?" Vraag ik er niet helemaal bij. "Denk je dat ik niet woest word als ik de kamer in kom en jou zie zoenen en je valt daarna bewusteloos? Zou ik dan rustig blijven denk je?" Tijdens zijn vragen verheft hij zijn stem. "Nee." Antwoord ik stil.

Bang voor wat hij gaat doen. Misschien wordt hij plots boos. Dat had Jack ook altijd. Als Jack boos was kreeg ik alle klappen. Hij begon altijd vragen te stellen waardoor hij zelf bozer werd en dus zijn stem verheft. Daarom ben ik nu bang voor wat er gaat gebeuren.

Shane lijkt het op te merken en trekt mij in een knuffel. Uit reflex probeer ik mij los te maken, maar dan ruik ik zijn vertrouwde lucht op en ontspan mij. Ik ben blij weer een knuffel te kunnen krijgen. Als je een lange tijd geen knuffel hebt gehad is dit heel fijn, vooral als je die persoon vertrouwd. Ik hoor Shane zachtjes grinniken.

"Wat is er nou weer zo grappig?" Vraag ik hem en duw hem van mij weg om zijn gezicht te kunne zien. "Je probeert mij eerst weg te duwen en je gaf je over toen je mijn geur rook." Grinnik hij. "Hoe weet jij dat ik je rook?" Vraag ik hem verbaasd. "Ik hoorde je gewoon ruiken." Grinnikt Shane.

"Maar ik moet Kay zoeken." Zeg ik en snel de kamer uit. Als ik mij nog en keer omdraai naar Shane zie ik dat hij redelijk boos is geworden.

Wat heb ik fout gedaan? Net was hij nog zo blij? Achter mij hoor ik nog voetstappen, maar ga er verder niet op in. Als ik de kamer in kom kijkt iedereen mij geschrokken aan en sommigen ook bang.

Zijn ze bang door het feit dat ik iemand in de lucht liet zweven? Of om het feit dat ik zo woest was om Kay bijna af te maken?

"Waar is Kay?" In een fractie seconden wijzen ze allemaal naar de tuin. Ik zie Caleb nog rollen met zijn ogen door die bange kleuters. Hun moeten weten dat ik hun niet zou aanvallen. Als ik in de tuin kom zie ik inderdaad Kay in het gras liggen. Wat doet hij hier eigenlijk? Misschien weet hij alle antwoorden op mijn vragen.

Kay merkt dat er nog iemand is en draait zich om. Wanneer hij doorheeft dat ik het ben wilt hij mij ene knuffel geven. Ik doe een paar passen naar achter als antwoord. Hij lijkt het niks te boeien en loopt gewoon door.

"Waag het om aan haar te komen." Hoor ik iemand achter ons dreigen. Ik draai om en tref Shane aan in de deur opening. Hij kijkt aan met ingehouden woede. Waarom is hij altijd zo woest als ik bij Kay in de beurt ben? Ik kan toch voor mijzelf zorgen. Kay is inmiddels ene paar passen naar achter gegaan door Shane's dreigement.

"Sky het spijt me van wat er is ge-" Ik hef mijn hand op om hem te stoppen. "Daarvoor ben ik hier niet. Ik moest je wat vragen en ik weet dat jij het antwoord er op hebt." Zeg ik serieus.

"Waarom?" Vraag ik en je hoort mijn stem die af breekt. Het lijkt of mijn stem aangeeft dat ik elk moment kapot kan gaan. Ik hoor voetstappen van achter mij dichter bij komen. Ik doe er niet eens moeite voor om weg te stappen. Het enige wat ik wil is vraag op mijn antwoord. Ik voel twee armen van achter om mij heen slaan. Aan zijn geur weet ik dat het Shane is. Op dit moment wil ik alleen antwoord om mijn vraag. Ik moet het weten.

"Hoe bedoel je 'waarom?' Wat 'waarom'?" Vraagt Kay verbaasd. Hij weet duidelijk niet waarover dit gaat. Wat wil je dan ook.

"Waarom zat je bij die bende? Waarom was je bij die aanslag? Waarom heb je mijn ouders vermoord? En mijn belangrijkste vraag is-" Ik slik even. Nooit gedacht dat ik hier misschien ooit antwoord zou krijgen? Shane's zijn omhelzing in strakker geworden naar al mijn vragen. Het lijkt wel alsof hij mij wilt beschermen tegen het anwoord. Alsof hij de verdriet uit mij wilt halen. Hij probeert al zijn woede in te houden.

"Waarom wou je mij dood hebben?" Vraag ik stil. Niemand blijkt mijn vraag gehoord te hebben behalve Shane. Hij plet mij zowat in de omhelzing of ik zal het meer een houdgreep noemen. "Wat vroeg je?" Vraagt Kay uiteindelijk.

"Waarom wou 'jij' mij dood hebben?" Vraag ik met de nadruk op 'jij'.