The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 29

(POV Skyler)

"Maar moet je je niet aankleden. Je bent dan wel nieuw, maar je moet wel op tijd zijn." Grapt Shane. Ik knik en loop naar de kast. Er hangen broeken, jurken alles qua meisjes kleding. Al hoe ik de jurkjes niet, ik vind het wel leuk. Ik pak een donkerblauwe skinny broek met een zwarte erop top. Het is een redelijke losse crop top, hij ziet niet strak om je lichaam heen. Als extra doe ik nog een bordeaux rode vest om mijn middel. Als make-up doe ik alleen maar een laagje mascara op. Mijn lange haren laat ik los hangen. Ik doe mijn Nike schoenen aan en pak nog snel mijn ketting.

Ik heb altijd de ketting om samen met de sleutel van de motor. De ketting heb ik van mijn moeder gekregen voor ze overleed. Het is een soort van veer, het staat voor vrijheid. Ook heb ik nog een bedel armbandje gekregen van haar. Daar hangen allemaal bedeltjes met speciale betekenissen voor mij.

Ik loop naar beneden waar al ontbijt staat. Ik kijk even op de klok en zie dat ik over vijf minuten al weg moet. Ik moet nu echt opschieten. Gelukkig hebben zie hier motors anders moest ik met de bus. Ik hoop niet dat ze denken dat ik bij hun achter op stap.

Ik doe snel mijn jas aan en loop met een tas naar buiten. "Hey kleintje kom je nog." Word er vanaf buiten geroepen. Ik grinnik om mijn bijnaam. De bende voelt echt aan als een familie. "Ja waar is mijn motor?" Vraag ik hun.

"Je mag gezellig bij mij achterop." Zegt Shane. "Ik ga toch liever zelf rijden." Ik weet dat hun nog een extra moor hebben van iemand die nu ergens is vanwege omstandigheden. Zijn motor staat hier dus voor niks. Dan kan ik die net zo goed gebruiken toch? Ik weet ook waar de sleutel is. Ik heb misschien een beetje rond gesnuffeld.

Ik loop naar binnen en haal de sleutel op, daarna loop ik naar de schuur war die in staat. Ik doe de sleutel er in en de helm op. Ik rijd met eerst naar de jongens toe.

"Nou gaan we nog?" Vraag ik hun. "Jij gaat geen motor rijden dat is veel te gevaarlijk voor jou." Zegt Shane op een vaderlijke toon. Ik rol met mijn ogen, niet dat ze het kunnen zien, maar oké. "Zeiken jullie nou ook al?" Ik stap op de motor en doe de navigatie aan. Het adres had ik al ingetypt. "Ik zie jullie daar wel." Zeg ik tegen hun en rijd met volle snelheid weg.

Die sukkels denken dat ik niet kan motor rijden he. Alleen omdat ik een meisje ben zeker. Als ik het schoolgebouw zie verminder ik mijn snelheid. Ik kijk achterom of ik de jongens zie, en tot mijn verbazing zie ik ze niet. Heb ik zo snel gereden? Ik rijd de pakeer terrein op en pakeer de motor. Ik wacht geduldig tot de jongens eindelijk komen. Inmiddels keek iedereen mij al weer aan op het school plein.

Ik zie de jongens eindelijk aankomen. Als iedereen klaar is lopen we richting d ingang. "Dat duurde lang zeg." Zeur ik. "Je verbaasd ons steeds meer kleintje." Hoor ik Caleb zeggen. Ik grinnik. Hij slaat zijn een arm om mijn schouder heen. Ik laat het voor wat het is. Ik heb er nu toch geen last van door mijn jackje. Shane sent Caleb een boze blik toe. Caleb kijkt hem uitdagend aan. Ik negeer die twee kleuters en loop gewoon door met nog steeds Caleb's zijn arm om mijn schouders.Waar was dat voor nodig?

Als we de gangen in komen hoor ik mensen zacht luisteren. Waar zouden ze het over hebben? Ik Shane en Caleb lopen voorop en de rest van onze groen loopt er ene beetje achteraan. Waarom moet iedereen mij zo aankijken? Caleb slaat na een tijdje rechts af naar zijn klaslokaal toe. Ik heb het eerste uur samen met Shane les. Gisteren heb ik alle boeken en wat ik nog meer nodig heb opgehaald. Ik moet er wel op letten dat ik niet mijn eigen naam vertel aan de mensen. Niemand mag weten dat ik Skyler ben. Ik wil geen risico lopen.

"Ga allemaal even zitten. Er is vandaag een nieuwe leerling in de klas gekomen. Zou jij jezelf even voor willen stellen?" Ik loop naar voor en ga voor de klas staan. "Hoi ik ben S- Melll. Ik ben 17 jaar oud."

Dat ging al bijna fout. Ik had bijna mijn eigen naam gezegd. Niemand lijkt het op te merken. Ze kijken wij alleen maar met grote ogen aan. Meer hoeven hun niet te weten van mij.

Ik ga weer zitten naast Shane en ondereg hoor ik nog een paar mensen fluisteren. "Is dat dat meisje van die motor?" Hoor ik een meisje verbaasd vragen. Het andere meisje knikt en staart mij aan. "Waarom kijkt iedereen mij zo aan?" Fluister ik naar Shane. "Je hebt zo te zien indruk gemaakt met je motor." Grinnikt hij. "Zo bijzonder is dat toch niet?" Vraag ik hem. "Als een meisje dat doet wel." Ik begin licht te grinniken. Dit gebeurde dus ook op mijn vorige school.

Het is eindelijk pauze. "Ik kom zo, ik moet eerst nog even naar mijn kluis toe. Ga maar alvast naar de kantine in zie jullie daar wel." Geef ik Shane mee. Ik doe mijn boeken in de kluis en loop richting de kantine. Ik scan de kantine en tref al snel de groep van Shane aan. Ik loop naar de tafel toe. Zijn groep zit helemaal achterin. Als ik in de kantine loop word het plots stil en iedereen draait zich richting mij. Ik negeer hun en loop weer richting de tafel van Shane. Onderweg grijnzen zowat alle jongens naar mij. Wat hebben hun? Hebben ze niks beters te doen. Shane valt het ook op en ik zie hem lichtelijk geïrriteerd worden.

"Hey jongens." Ik wil zitten als iemand mij tegen houd door mijn boven arm vast te pakken. Ik draai mij verbaasd om en tref een jongen met groene ogen aan. Hij heeft ravenzwart haar. Ik kijk hem vragen aan.

"En wie is deze schoonheid." Vraagt hij met een grote grijns. Oh het is zo'n jongen. Er komt een nieuw meisje en hij wilt haar gelijk hebben. Nou dat gaat bij mij niet lukken.

"Ik ben Mell en noem mij maar geen schoonheid meer." "Zou je niet liever bij mij willen zitten dan bij die lozers." Hij knikt richting mijn bende. Oh dat heeft hij zojuist niet gezegd. In mijn ooghoek zie ik Shane al boos worden. "Nou nee dank je." Wijs ik hem af. Door je kantine hoor je een paar mensen 'oeeh' zeggen door mijn afwijzing. Ik wil mij weer omdraaien, maar die jongen houd mij weer tegen. Ik slaak een geërgerde zucht.

"Niemand wijst mij af." Sist hij naar mij. "Nou blijkbaar wel hé." Zeg ik met een kleine grijns. Hij daagt mij uit nu kan hij het krijgen ook. Hij begint woest te worden. Ik kijk hem uitdagend aan. Iedereen in de kantine is inmiddels om ons heen gestaan. Ik zie dat hij zich in moet houden niet te slaan. "Ik denk dat niemand je afwees, omdat ze medelijden met je hadden. Ik doe daar alleen niet aan. Ik ben meer voor de waarheid." Zeg ik uitdagend.

Als je nu in zijn ogen keek zou je eigenlijk bang moeten worden, maar angst telt niet meer voor mij.

Zijn gezicht loopt langzaam rood. Ik grinnik door zijn gezicht. Ik draai mij een keer om naar mijn bende. Sommigen kijken met een trotse glimlach, de anderen boos en er zijn een paar die een beetje medelijden laten zien.

Waarvoor medelijden? Denken ze dat ik hem niet aankan of zo. Ik heb dan wel een paar keer trainen gehad, wat eigenlijk niet nodig was, maar ik kan wel vechten.

"Word je een beetje boos? Word je boos omdat je nu de waarheid hoort? Dat je nu vernedert bent?" Ga ik verder. Ik zie dat hij wilt uithalen met zijn vuist. Ik ontwijk hem zonder enige moeite. "Waar zijn je manieren? Heb je nooit geleerd om geen meisjes te slaan?" Vraag ik schijnheilig. "En dan nog missen ook." Grinnik ik.

"Kan jij het beter dan, prinses? Ik wil wel eens zien of je naast je grote mond ook nog kan slaan. Ik denk dat ik het niet eens zou voelen." Spot hij. "Daag je mij nu uit?" Vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. "Kom maar op prinses. Ik hoop voor je dat je nagel niet gaat breken." Zegt hij.

Hij moet leren niet zo veel uit te dagen. Ik doe een stap dichter bij. En kijk naar mijn nagels. "Ze zijn mooi hé? Wil je ze van dichtbij zien?" Vraag ik. Voor hij kan reageren komt mijn vuist al tegen zijn kaak. Ik kijk weer alsof het niks was naar mijn nagel. Hij rent op mij af en op het laatste moment zeg ik een stap naar rechts en steek mijn voet uit, waardoor hij nu valt. Iedereen lacht. Ik loop naar he toe terwijl hij nog op de grond licht. Een kleine grijns staat op mijn gezicht.

"Hmm lesje geleerd?" Vraag ik hem. Hij reageert niet dus ik zie het als een stille 'ja'. "En nu op donderen voor ik je blauwen ogen geef in plaats van groen." Hij staat rustig op. "Ik krijg jou nog wel, prinses." Sist hij. "Zal wel." Veel mensen kijken mij met verbaasde ogen aan.

"Wat?" Vraag ik naar niemand in het algemeen. Iedereen gaat weer naar zijn plaats toe. Mijn groep kijkt mij met een grote grijns aan. "Wat houd je nog meer achter, kleintje." Grinnikt Caleb terwijl ik hem een high five geef. "Daar komen jullie nog wel achter." Zeg ik mysterieus.

Ze moesten eens weten.