The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 39

(POV Skyler)

School is inmiddels al afgelopen. Shane die moest nog wat doen zei hij dus wacht ik hier bij zijn motor. Ik voel een hitte vanaf achter komen wat dus betekent dat iemand achter mij staat. Ik heb hem alleen niet gehoord. Om er voor te zorgen dat ze niks door krijgen blijf ik rustig op mijn telefoon. Plots voel ik twee armen vanaf achter om mij heen slaan. Ik verstijf van de schrik en merk dat dit niet het zelfde voelt als bij Shane. Ik kijk over mijn schouder om de persoon te zien en het is de nieuwe gast die ik nog niet mee heb gepraat of heb gewaarschuwd. Kunnen ze mij niet gewoon met rust laten? Zijn vriendjes weten al dat je niet met mij moet sollen. Moet ik dit elke dag herhalen? 

"Raak me niet aan." Zeg ik zo kalm mogelijk. Ik wil mij uit zijn greep halen, maar hij houd mij alleen maar strakker vast. Hij wilt zijn mond opentrekken als ik plots iemand mijn naam hoor zeggen. Ik kijk richting de stem en tref Shane aan die mij nogal verbaasd aankijken. Hij lijkt ook ligt woedend. 

Hij kan er niet tegen als andere jongens mij aanraken. Hij is niet eens bang dat ik hem verlaat. Ik kan hem niet eens verlaten. Hij is de enige jongen die mij aan kan raken op mijn blote huid als het goed is.  In vedergeval dat had ik gevonden. Er was maar èèn jongens die mij dan zou kunnen aanraken zonder pijn te voelen. 

"Mell wat is dit?" Vraagt hij aan mij. Ik hoor de gast zacht grinniken en zijn warme adem gaat langs mijn nek, wat mij een rilling geeft. "Dus 'Mell' is je naam?" Vraagt de jongens met de nadruk op 'Mell'. Ik verstijf van de angst. Ik ken die stem maar al te goed. Dit kan niet! Hij  kan dit niet zijn! Hij heeft geen blond haar hij heeft geen groene ogen! Maar het is exact de stem van.... Jack. Nee dit kan niet. 

 Ik begin ligt in paniek te raken. Hoe heeft hij mij gevonden? Ik kijk Shane aan die mij niet begrijpend aan kijkt. Als hij de angst in mijn ogen ziet weet hij dat hier iets niet klopt. Hij heeft deze angst al eerder bij mij gezien. De enige keer toen ik zo bang was, was toen ik die nachtmerries kreeg en over Jack sprak.

"Heeft prinsesje geen grote mond meer?" Vraagt Jack bespottend. Bij zijn stem huiver ik een beetje wat hem doet grinniken. "En wie is deze gast? Is dat je vriendje?" Vraagt hij nieuwsgierig. 

Ik weet al waarom hij dit vraagt. Hij wil elk vriendje van mij weg werken. Hij weet dat ik geen vriendje neem, omdat het pijn doet als hij mij zou aanraken. Dus als ik een vriendje heb doet het geen pijn als die mij aanraakt.

Voor dat Shane geantwoord heeft ben ik hem voor. "Nee hij is mijn vriendje niet." Antwoord ik kalm. Shane kijkt mij niet begrijpend aan.

Alsjeblieft werk mee. Ik wil niet dat hij je pijn doet. Doe alsof je mij niet kent en gewoon naar huis bracht. Ik wil jou geen pijn doen. Dit is voor je eigen best wil.

Sent ik via mijn gedachten naar Shane toe. Alleen hij kan dit horen, want hij is ook de enige persoon bij wie het ooit gelukt is.  Nu nog hopen dat Jack niks afweet van deze gave. 

Skyler wie is hij? Ik heb je nog nooit zo bang te zien en het breekt mij dat ik niks kan en mag doen. Wie is hij? Ik heb je alleen zo bang gezien als je over Jack praat, maar hij ziet er niet zo uit als je beschreef.  Denkt Shane hardop waardoor ik zijn gedachten kan lezen. 

Ik kan het je nu niet uitleggen. Ik weet niet of hij iets door krijgt als we elkaar zo blijven aanstaren. 

Vanavond wil ik de hele uitleg. 

Dat zal ik je geven, maar veel nu mee. Ik wil niet dat je in mijn wereld word gegooid. 

"Wat doe jij hier dan?" Vraagt Jack aan Shane. "Ik had beloofd aan Mell dat ik haar naar huis zou brengen. Ik kwam haar onderweg tegen, en omdat ze liep boot ik haar een lift aan." Zegt Shane. Ik zie dat hij moeite doet om het er uit te krijgen. "Ik breng Mell wel naar huis." Stelt Jack voor. No way dat ik hem mij laat nemen. "Nee ik ga wel hem mee." zeg ik. 

"Ow schatje toch. Denk je dat je een keus hebt?" Hoor ik hem geamuseerd in mijn oor fluisteren. 

Dit gaat niet goed....