The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 22

(POV Skyler)

Ik sta ook in oog met Jack. Hoe komt hij hier! Wat doet hij hier? Van angst loop ik achteruit wat een verbaasde blik van Kay oplevert. "Heb je iemand vast gebonden schatje?" Vraagt Jack liefjes. "Dat is toch niks voor jou?" Gaat hij verder. Ik kijk hem nog steeds geschrokken aan. "Verast om mij te zien?" Ik wil wat zeggen, maar ik weet niet wat. 

"Wat gebeurt hier?" Vraagt Kay verbaasd. Je ziet dat hij hier helemaal niks van begrijpt. "Nou ik zal het je even uitleggen. Dit prinsesje hier heeft jou vastgebonden, wat ze eigenlijk nooit zou doen. Ik kom haar ophalen, want ze misdraagt haar te veel." Zegt hij met een grote grijns. Ik zie dat Kay zich inmiddels los heeft gemaakt, maar niks laat zien aan Jack. "En wat nou als ik haar bij 'mij' houd?" Zegt hij met de klemtoon op 'mij'. 

"Dan moet ik haar helaas van je stelen." Zegt Jack simpel. Ik slik hoorbaar. Wat moet ik nu doen! Ik weet dat ik hier weg moet, maar hoe? Ik vertrouw ze geen van beide. Ik kan niemand meer vertrouwen. "Ben je een beetje bang prinsesje?" Vraagt Jack met een sluwe grijns. "Noem mij niet zo klootzak!" Durf ik nog te roepen. Het komt er ook nog zelfverzekerd uit.

 "Nog steeds het grote mondje." mompelt Kay meer tegen zichzelf, maar de rest hoor hem ook. "Hoe bedoel je nog steeds?" Vraagt Jack nu een beetje verbaasd. "Ze heeft blijkbaar niks over mij vertelt." Stelt Kay vast. Oh dit word foute boel. Jack had iemand al bijna neer gestoken toen hij mij mee uit vroeg. Ik heb hem op net kunnen redden. Als Jack er achter komt dat hij mijn vriendje was en ik zo kapot was door hem, word hij hier ter plekken vermoord. 

"Ze was mijn vr-" Zegt hij maar ik onderbreek hem. "Ik was zijn beste vriendin." Zeg ik snel, misschien iets te snel. "Prinsesje je komt niet zo overtuigt over. En waarom zou jij je 'beste vriend' vastbinden?" Vraagt hij achterdochtig. "uh..." Stotter ik. Jack kijkt mij nu fronsend aan en Kay kijkt mij verbaasd aan. Hij wil vast weten waarom ik hem het niet vertel. Hij moet blij zijn dat ik Jack niks heb vertelt, dan had hij het nu net zo zwaar als mij. En geloof mij het is zwaar. Ik lijk net een wolf die door jagers achterna word gezeten. Je kunt niemand meer vertrouwen. Ik wens niemand dit leven toe, zelfs niet mijn aards vijand.  

"Vanwaar deze ondervraging?" Schiet Kay mij te hulp. Hij heeft zo zijn goede momenten, alleen is dat heel soms jammer genoeg. Ik sent hem ene bedenkelijke blik toe die hij beantwoord met een knikje. "Is het je vriendin of zo?" Vraagt Kay verder. "En waarom zou jij dat willen weten?" Kaatst Jack terug. "Het is ene simpele vraag die heel normaal is." Gaat Kay verder. "Is het je vriendin? Je hoeft alleen maar het woordje 'ja' of 'nee' te zeggen. Zo moeilijk is het niet." Kay kijkt Jack met een lichte frons aan.

 "Ja." "Nee." Antwoorden ik en Jack tegelijk. "Volgens mij denkt het prinsesje hier er anders over." Zegt Kay nu met een grote grijns. Jack sent mij een woedende blik toe. Ik kijk hem met een beetje angst aan wat Jack doet grijnzen. Ik weet niet waarom, maar hij maakt mij plots bang. 

 "Ik weet niet wat je hebt gedaan, maar Skyler ziet er niet meer zo uit als vroeger als jij er bent. Het verbaasd mij niks dat ze mij vastbind, helemaal niet zelfs. Maar dat ze niet weet wat ze moet doen als jij er bent verteld mij genoeg." meld Kay mee. Ik moet hier weg, maar hoe? Het raam? Weer vluchten? Weer ergens terecht komen en in deze situatie zitten? Ik zal eigenlijk wel moeten.

"Skyler!" Hoor ik iemand mijn naam roepen. Van schrik kijk ik op en zie Jack iets te dicht bij staan. Ik doe snel een stapje achteruit om de ruimte tussen ons te vergroten, maar Jack was daar blijkbaar niet mee eens. Hij zet nog en stap mijn richting in en legt zijn handen ruw om mijn heupen, zodat ik niet weg kan. "Ik zal niet proberen te ontsnappen prinses. Je doet èèn ding verkeerd en je wet wel wat ik zal doen." Fluister hij hees in mijn oor. Ik ril van zijn warme adem in mijn nek, wat Jack doet grijnzen. Ik kijk hem niet wetend aan waar hij op doelt. Wat bedoelt hij met 'je weet wel wat ik kan doen'?

 Met zijn duim gaat hij een stukje onder mijn shirt. Hij legt zijn vinger op ene stuk blote huid. Wat haat ik dit! Ik kan hier niks tegen doen! Waarom heb ik dit? Er moet iet zijn wat er tegen is, maar wat! Ik laat ene klein piepje horen van de pijn. Kay draait zich gelijk om en kijkt wat mijn gepiep heeft veroorzaakt. Ik bijt op mijn lip om nog een gil te onderdrukken. Ik proef een beetje bloed in mijn mond. Ik heb blijkbaar zo hard gebeten dat mijn lip nu bloed. 

"Ach schatje toch, je moet niet zo hard bijten op je lip. Daar zijn ze veel te mooi voor. Ik weet wel iets anders wat je er mee kunt doen." Zegt hij met een sluwe grijns. Kay blijkt hier nu klaar mee te zijn en springt op van zijn stoel. Hij grijpt Jack bij zijn shirt en gooit hem naar achter. Hij kijkt mij verbaasd aan als hij in mijn ogen kijkt. "Ja sky je kunt je ogen niet verbergen als je pijn hebt." Grijnst Jack. 

Hij staat weer op en loopt mijn richting op. "Blijf uit mijn buurt!" Roep ik bang naar hem. Ik bal mijn handen tot vuisten om dreigend over te komen. "Ach schatje, je hebt geen krachten al je bang bent. En ik weet overduidelijk dat ik je bang maak, dat weet jij net zo goed." Ik slik. 

Hij heeft gelijk. Van binnen uit maakt hij mij toch bang. Wat moet ik nu doen?