The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 12

(POV Skyler)

Ik hoor de deur open gaan en voetstappen dichter bij komen. Voor mijn gevoel zit ik helemaal te trillen. Ik hoor de persoon ademen. Ik weet niet of het Kyle is, waarschijnlijk had hij mij allang omhoog getrokken en mee genomen.

"Asjeblieft, doe mij niks. Neem mij niet mee terug. Ik wild daar niet meer heen." Smeek ik. "Wie ben jij?" Hoor ik een jongens stem vragen. Het is niet de zelfde stem als Kyle en Jack. 

Ik kijk voorzichtig op en tref 2 mooie blauw/grijze ogen aan. Ze staan verward. Ik kijk verder en zie dat hij bruin haar heeft. Hij zet een stap naar mij toe. Ik krimp weer in elkaar om mijzelf zo goed mogelijk te kunnen beschermen. "Doe mij niks asjeblieft." Smeek ik weer. 

"Ik doe je niks. Wat doe jij hier?" Vraagt hij. "I-k ben gevlucht." Stotter ik. "Wat is je naam?" Zal ik hem wel mijn naam zeggen? Voor je weet is hij iemand die betaald word om mij terug te halen door eerst mijn vertrouwen te winnen en dan met een klap kapot te maken. 

"Ik ben Jax." Begint hij als hij ziet dat ik niet wil antwoorden. "Mag ik jouw naam ook nog weten?" Vraagt hij lief. "Skyler." zeg ik zacht. "Wil je hier blijven voor een tijdje?" Vraagt hij gelijk. Ik kijk geschrokken op. "Je kent mij niet een. Ik ben een wild vreemde en ik ma zomaar zonder dat je weet wie ik echt ben hier blijven?" vraagt ik verbaasd. "Als je geen crimineel bent, wat ik ook niet geloof, mag je hier blijven. Ik zie wanneer mensen hulp nodig hebben. Ik wil je helpen. Is dat zo vreemd?" Vraagt hij aan mij. 

Ik schud met mij hoofd 'nee'. Jax strekt zijn hand naar mij uit om mij te helpen opstaan. Zonder dat ik er bij na denk neem ik zijn hand aan. Een pijnlijke steek gaat er door mij heen. Dit keer doet het veel meer pijn. Het leek wel op bliksem. Ik slaak een pijnlijke gil en trek mijn hand snel terug. "Gaat het wel?" Vraagt Jax bezorgt.

 Op een of andere manier voelt het alsof ik hem al heel mijn leven ken, maar in werkelijkheid ken ik hem maar een paar minuten. "Ja het gaat." Krijg ik er nog net uit. "Aan je hand te zien gaat het totaal niet. Hij is helemaal rood. Hoe komt dat?" Vraagt hij verbaasd.

 "Euuhm....." Ik probeer iets te bedenken. Ik weet echt niet meer wat ik allemaal moet.  Ik ben zo bang dat er iets gaat gebeuren. Dat hij er achter komt. Ik kijk weer op en kijk in zijn ogen.

"Jij bent dus dat meisje." bevestigd hij. "W-welk m-meisje?" Vraag ik bang. "Jij bent speciaal. En dit keer echt, niet op de romantiek manier, maar op de realiteit manier. Jij bent speciaal." Legt hij uit.

 "Wat bedoel je? Ik weet niet waar je het over hebt." Zeg ik alsof ik van niks weet.

"Skyler, ik weet dat jij een special bent. Mijn vader heeft mij er vroeger zoveel over verteld dat jij ooit geborgen zou worden. Ik zag het in je ogen. Ze waren van bruin naar Grijs gegaan. Dat is niet zoals het normaal hoort toch? En toen ik je aanraakte deed het pijn. Dat komt omdat als een jonge je aanraakt en je geen emoties hebt, letterlijk, doet het pijn." Ik kijk hem verbaasd aan. 

Hoe weet hij dit allemaal. Wat wilt hij van mij? Gaat hij mij gebruiken. Angst komt weer naar boven en ik probeer zo snel mogelijk op te staan. Ik wil op mijn hand steunen, maar die werkt niet mee. Er gaat een steek door heen. Ik weer val op de grond. Ik zie Jax handschoenen aan doen en mij optillen. Ik word op iets zachts neer gelegd, ik geloof een bank of een bed en Jax kijkt mij bezorgt aan.

 "Waarom ben je hier?" Vraagt hij verbaasd. "Dat heb ik al gezegd. Ik ben gevlucht." herhaal ik. "Ja maar waarom ben je gevlucht."

 "Een jongen zag een keer mijn sneeën die ik had gekregen toen ik mijzelf niet meer in bedwang kon houden. Ik leek mijzelf niet eens meer. Hij wilde zo graag weten wat het was en is mij dus gevolgd vanaf school naar mijn huis. Hij vroeg waardoor ik die sneeën had. Ik mocht niet de echte reden zeggen, dus riep ik dat hij weg moest gaan en het niet zijn zaken zijn. Hij zoende mij opeens en pakte mijn polsen. Overal deed het pijn. Ik hield het bijna niet meer. Jack kwam net op tijd binnen en heeft Kyle van mij af getrokken. Kyle is de jongens die mij gezoend had. Ik viel neer op de grond en had geen energie meer over om op te staan." Ik stopte even om goed adem te kunnen halen.

 "Jack pakte toen een deken voor mij en tilde mij op de bank. Ik begon langzaam zwart te zien en was weg.  Toen ik weer bij kwam en mij realiseerde dat ik dood had kunnen zijn door zijn actie, terwijl ik zei dat hij mij pijn deed, werd ik zo boos. Ik kende mijzelf niet een smeer. Ik keek woedend in zijn ogen die vol angst stonden. Er rolde een traan over zijn wang en dat heeft mij weer terug getrokken naar de realiteit. Ik stapte geschrokken naar achter en snelde de kamer uit. Ik pakte mijn tas in en ben gevlucht. Hij kwam mij achterna en probeerde het weer. Ik heb hem gesmeekt om te stoppen, maar hij dacht dat hij mij pijn deed met gevoelens. Hij pakt mijn arm vast waar ene snee ontstond door zijn aanraking. Ik heb hem weg geduwd en nu ben ik hier." Leg ik uit. 

"Ik zal je hier beschermen. Mijn vader zei ooit: Als je de special tegen komt, bescherm haar tegen alles en iedereen. Hoe moeilijk het ook zou zijn. Hoe goed ze het zelf ook kan. Ze heeft altijd iemand nodig die je steunt. Hij wist dat dit ooit zou gebeuren. Hij was en soort waarzegger."

 Nu valt het kwartje. Waarzegger, Jack zijn verhaal, Ze zochten mij. De vader van Jax voorspelde dit en heeft er ook zelf wat   geregeld om mij te beschermen. 

"Nu weet ik hoe Jack wist dat ik bestond. Ze zochten mij toen ik net geboren was, vertelde hij mij. Ze wisten alles over mij. Ik vroeg mij af hoe ze dat allemaal wisten en nu weet ik het antwoord. dankje!" Zonder er bij na te denken omhels ik hem. Het doet dit keer geen pijn. Het is zelfs een fijn gevoel.

 Dit gevoel heb ik nog nooit mee gemaakt, maar ik zou het graag vaker willen.