The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 62

Ik word wakker van geschreeuw. Wat is hier nu weer aan de hand? Aan de stemmen te horen zijn het Nash en Jax. Wat hebben die nu weer? Vast aan het schreeuwen om een stuk eten of zo. Net een stel kleuters zijn hun. Ik loop de trap af naar beneden, waar het geschreeuw vandaan komt. "Je blijft uit haar beurt begrepen?" Hoor ik Nash dreigend zeggen. Ik hoor gewoon dat hij zijn woede in moet houden. Waar gaat deze ruzie nou weer over? Hebben ze niks beters te doen dan dat? Als ik in de deur opening sta zie ik dat Nash echt woedend is.

"En wat nou als ik niet uit haar beurt blijf?" Daagt Jax uit. "Je hebt haar daar dan wel weg gekregen, maar ik vertrouw je niet." Nash word met de seconde woester. Dit gaat uit de hand lopen. Daar hoef ik niet voor in de toekomst te kijken. Jax fluistert nog wat naar Nash, maar ik kan het net niet horen. Voor Nash bleek dat de druppel te zijn, want hij rent dreigend naar Jax toe en gromt. Hij laat zijn tanden zien en ik zie dat Jax verstijfd staan. Als Nash ongeveer een meter van hem af is ben ik er klaar mee.

Ik grom luid door de kamer heen en Nash staat gelijk stil en kijkt naar beneden. Hij weet hier wie de baas is op dit moment. Jax draait zich geschrokken om en kijkt mij met een verbaasde blik in zijn ogen. "S-skyler?" Vraagt hij verbaasd. "Jax loop bij hem weg." Commandeer ik hem. Hij luistert gelijk en komt achter mij staan. "Watje." Hoor ik Nash mompelen. "Wat?" Vraag ik streng. Nash went zijn blik weer van mij af. "Jax ga even ergens anders heen als je het niet erg vind."Hij luistert en loopt weg. Ik loop dreigend op Nash af en hij kijkt op.

"Wat bezield jou!" Schreeuw ik naar hem. "Ik probeer je te helpen." Zegt hij kalm. "Wat is mij helpen? Door naar hem te schreeuwen terwijl hij mij geholpen heeft? Hij had daardoor zelf daar kunnen zitten. Hij heeft het geriskeerd om mij daar weg te halen en jij vind het normaal om dat te gaat schreeuwen naar hem! Waar zijn je manieren!" Schreeuw ik woedend naar hem. "Skyler." Waarschuwt Nash mij. "Wat Skyler? Moet ik nu oppassen? Oppassen voor jou? Dat je mij iets aandoet? We weten allebei hier wie de baas van ons twee is."Zeg ik bespottelijk. Het klinkt dan wel aslof ik een bitch ben, maar hij moet weten dat hij zich moet beheersen en niet eten iedereen kan gaan schreeuwen en de schuld van iets geven. Ik weet dat hij mij nooit iets ergst aan zou doen. Ik hoop dat Troy gelijk had dat hij zij wolf beheerd. Daar ben ik eigenlijk niet zo heel erg van overtuigd. Ik zie dat Nash moeilijker en zwaarder aan het ademen is. Oh ow ben ik misschien iets te ver gegaan? Ah ja, hij moet weten wie hier de baas is en als dat zo moet, dan moet het maar zo hè?

"Nu weet je niet wat je moet zeggen, omdat je weet dat ik gelijk hem. Waarom doe je dit? Wil je jezelf nu echt een klootzak maken?" Vraag ik uitdagend. Ik moet weten waar zij grens ligt. Als ik die weten kan ik hem helpen om alles onder controle te houden. Hij kan niet zomaar elk mens aanvallen, omdat hij boos is. Hij moet zichzelf kunnen beheersen, zijn wolf moet niet zijn lichaam en gedachtes krijgen. "Skyler, pas op." Waarschuwt Nash mij nu op elkaar geklemde kaken. "Is dat een commando? Ben ik een soldaat of zo? Zie ik er zo uit?" Vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. "Skyler, ga niet te ver." Waarschuwt hij mij weer.

"Ik ga niet te ver. Jij bent hier de gene die te ver gaat! Jij wou verdomme Jax aanvallen! Ben je wel helemaal goed in je hoofd! Ben jij nooit goed opgevoed door je ouders of zo." Het laatste leek de druppel te zijn voor Nash, want als het kon spoten zijn ogen nu vuur. Hij pakt mijn polsen en duwt mij ruw tegen de muur aan en sluit mij op door mijn polsen boven mijn hoofd vast te houden. Zijn lichaam drukt hard tegen het mijne zodat ik nergens meer heen kan. Hij kijkt mij zo woest aan als het maar kan. Ik wist niet dat iemand zo boos kon worden. Ik voel zijn warme adem over mijn huid heen gaan. "Skyler je gaat nu echt te ver." Krijgt hij er nog net uit. "Ik ben nu echt helemaal klaar met jou!" zegt hij woest.

"Denk je dat ik nu bang ben? Mij tegen de muur opsluiten? Weet je al hoe vaak mij dat is overkomen? En dan is dit nog niet eens het ergste van al. Het is wat er hierna altijd gebeurt. Wanneer ik niks meer kan gebruiken ze me. Ooit bij na gedacht toen jij dit bij mij deed? Oké ik was te ver gegaan, dat geef ik toe. Maar jij weet half niet zo veel jij bij mij te ver bent gegaan. Hoe vaak jij mij tegen de muur hebt aangedrukt en ik moest hopen dat je niks deed? Dat je niet het zelfde was als Jack. Weet je hoe vaak ik getwijfeld hem? Jij weet hoe bang ik daar voor ben." Ik haal even diep adem. Zijn grip op mijn polsen is strakker geworden en ik voel zijn scherpe nagels door mijn huid dringen.

"En toch doe je het elke keer weer. Ik word bang van je. Jouw vertrouwen verminderd. Vind je het gek dat ik tegen je schreeuw als je iemand aanvalt. Ik ben bang dat je je controle verliest en iedereen zomaar aanvalt. Ik word bang voor je." Zeg ik en er rolt een traan over mijn wang. Het lijkt Nash niks te doen, want hij begint te grommen. Hij laat zijn tanden zien en komt dichter naar mij toe.

Wat gaat hij doen? Gaat hij mij in mijn nek bijten? Mijn slagader? Zal hij zorgen dat ik langzaam dood bloed? Waar is de echte Nash?