The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 74

(POV Skyler)

Op dit moment voel ik mij  echt gelukkig. Dan vergeet ik even de problemen die ik op dit moment heb. Het is nu alleen Nash en ik, meer niet. Ik ben nu echt zo blij dat hij mij gevraagd heeft. Ik weet dat het niet heel handig is, maar proberen kan altijd toch? Dat waren zijn letterlijke woorden en daar ben ik volledig mee eens. We zijn nu inmiddels thuis en ik lig in zijn armen op de bank. We gaan zo een film kijken, maar moeten eerst wachten op de pizza. Als het goed is komt die zo. Als de bel gaat sta ik op en loop naar de deur. De deur doe ik open en er daar staat de pizza bezorger. Hij is niet zo heel oud. Hij begint vast net of zo. Ik zie dat hij mij aan het scannen is. 

"Sorry, maar mijn hoofd is hier." Zeg ik oog rollend. Er vormt een grijns op zijn gezicht nadat ik dat heb gezegd. "Is deze pizza voor deze schoonheid?" Vraagt hij en zet zijn grijns op die ik er af wil slaan. Waarom grijzen jongens al tijd zo veel? Ik ben er echt zat mee. Je ziet elke keer het zelfde. Altijd die grijns weer en denken dat ze je zo om hun vinger kunnen binden. "Ja de pizza is voor mij." Zeg ik zijn flirt negerend. Ik pak de pizza en wil de deur dicht, maar de jongen heeft zijn voet tussen de deur gedaan waardoor die natuurlijk niet echt wil. Hij doet de deur open en loopt zonder iets te zeggen een stap naar binnen. Hij gooit de pizza weg naar de andere kant van de gang en duwt mij tegen de muur. Wat is die van plan? Waarom doet hij dit zomaar en waarom gebeurt mij dit altijd. Ik probeer contact te maken met de gedachtes van Nash. 

Nash alsjeblieft kan je komen helpen. Sent ik hem via  mijn gedachtes. En nu maar hopen dat die het binnen heeft gekregen.

"Laat me los." Zeg ik kalm. "Waarom zou ik je laten gaan. Ik heb al zoveel meisjes gehad bij de deur, maar geen èèn is zo mooi als jou. Dat kan ik niet laten gaan. En ik krijg altijd wat ik wil en op dit moment wil ik jou." Ik draai met mijn ogen. Jongens. Waarom zijn de meeste altijd zo. Voor zover ik weet zijn de meeste goed opgevoed, maar daar zie je nu niks meer van terug. Gelukkig heb ik al minder schrik van dit door Nash, want hij heeft er voor gezorgd dat het niet altijd hoeft te betekenen dat er iets gebeurt. Ik kan het zelf tegenhouden. En als mij dat niet lukt moet ik Nash via zijn gedachtes moeten waarschuwen. Dat moet ik sowieso doen als er iets aan de hand is wat hij ook moet weten.

"Ga gewoon weg. Er zijn genoeg andere meisjes die dit wel willen." Zeg ik met nadruk op 'wel'. "Maar het doet er niet toe of jij het wilt. dat boeit mij echt helemaal niks. Het gaat erom wat ik wil en op dit moment ben jij dat. Je moet er maar mee leven het honey." Grijns hij en pint mijn handen naast mijn hoofd. Ik zucht vanfrustratie.

Skyler houd je in. Laat je niet tekeer gaan en hem verrot slaan. Houd je in. 

Ik voel zijn lippen in mijn nek en er komt lichte paniek in mij op. Jongens kennen het woord  persoonlijke ruimte ook niet meer tegenwoordig. 

Nash toe nou! Kom me helpen in de gang. Ik heb je nodig op de moment. Sent ik weer. 

Als hij nu niet aankomt dan weet ik niet wat er met deze gast gebeuren zal.  Ik mag niks laten werken van mijn gaves en heb nu dus Nash nodig. Ik moet hier zo normaal mogelijk zijn. Iedereen moet denken dat ik gewoon een normaal persoon ben en niet een monster of iets dergelijks. Dan gaat dat de hele wereld in en weet Jack mij zo te vinden. Wacht zou Nash ook de code weten. Die heb ik bij Jax nog is door genomen. Ik weet niet of Nash geluisterd heeft, maar ik hoop het wel. Anders moet ik deze gast verrot slaan en een heel verhaal gaan verzinnen waarom die plots is neer gevallen en dat niet mijn fout was. En daar heb ik eigenlijk helemaal geen zin in. Een grote kans dat hij het wel herinnerd en de wereld in helpt.  

De jongen heeft inmiddels met zijn handen mijn heupen vast en duwt mij met zijn gezicht tegen de muur. Hij gaat langzaam omhoog met zijn kusjes en komt uiteindelijk bij mijn mondhoek. Ik duw met mijn handen tegen zijn borst wat hem doet grinniken. Ik bons snel drie keer met mijn vuist tegen de muur en na enkele seconden vliegt de deur open. De jongen schrikt en doet ene stap van mij vandaan. Ik kijk Nash enkel aan en Nash weet genoeg. 

Dat is zo makkelijk met deze ogen. Ook al geven ze niet meer zoveel licht als ik gewoon ben, maar kan ik ze wel voor een paar seconden aan laten gaan en dat zie je mijn gevoel op dit moment. Nash weet alle gevoelens met de kleuren. Het is ook el makkelijk als je zelf niet helemaal zeker bent hoe je je voelt. Dan kan je dit gewoon doen en weet je het precies. 

"Ik zou maar snel bij haar uit de buurt gaan als ik jou was." Sis Nash naar de jongen. Hij lijkt af en toe echt op een waakhond. Dat is opzicht wel schattig. Ik heb een vriendje die tegelijkertijd ook mijn waakhond is. Ik weet zeker dat niemand anders dat kan hebben tenzij die ook een special is en in een wolf kan veranderen. Dat zou wel leuk zijn als er nog zo'n iemand is. Wie weet hoeveel er nog zijn.

"En waarom zal ik bij haar weg gaan? Ze is maar een meisje. Als je die eenmaal bang hebt is het zo makkelijk of als je knap bent is het ook best makkelijk." Grinnikt de jongen. Ja lach maar nu het nog kan. "Oh maar zij is niet zomaar een meisje. Niet wat jij denkt in vedergeval." Grijnst Nash. "Oh du ze is een beetje stout? I like it." Zegt de jongen meteen grote grijns en kijkt mij even aan. Hij knipoogt en likt even langs zijn lippen. Ik sla mijn armen ongeïnteresseerd over elkaar en rol geërgerd met mijn ogen wat hem nog erger laat grijnzen. 

"Ga nu bij haar weg. Draai je om loop de deur uit en ga terug naar je pizza hutje." Sist Nash nu. "Of anders?" Vraagt de jongen uitdagend en kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Niet slim om Nash uit te dagen. Daar gaat hij spijt van krijgen. Ik draai me om en wil richting Nash lopen, maar word terug getrokken door de jongen. Nash weet dat ik niks mag doen wat betreft mijn krachten. Dat zou te veel opvallen aangezien ik die nog niet goed genoeg onder controle heb. "Laat me los." zeg ik zo kalm mogelijk. "Nee ik houd je nog wel even. Je bent ene te lekker stukje vlees." Zegt hij en bijt licht in mijn oorlel. Er gaat een nare rilling door mij heen wat Nash ook opmerkt. 

"Laat haar nu los en smeer je weg." Waarschuwt Nash hem nog is. De jongen gaat gewoon door alsof Nash niks heeft gezet en hier niet eens is. Hij plant nu allemaal kusjes in mijn nek.  Ik trap met mijn voet op zijn voet hopend dat hij me los laat, maar dat doet hij juist niet. In plaats van schrikken bijt die  licht in mijn nek als een waarschuwing. Daarna gaat hij weer verder. Nash blijft op een veilige aftand staan zodat hij niet gaat aanvallen. Ik probeer mij nog los te wurmen en dit keer bijt die jongen harder in mijn vel. Een zachte piep verlaat mijn lippen. Plots geeft mijn steen licht. De kleur is zilver. Dat betekend bondgenoot. Hij is ook een special. Nash blijkt het ook te zien en begint te grommen. de jongen kijkt op met grote ogen. Nash gromt harder en laat nu ook zijn tanden ziet. 

"Deze keer win je schatje, maar ik kom terug. Ik moet dit nog afmaken. Het is niet persoonlijk het is gewoon je lichaam. Jij bent hier onschuldig. Ik zie je nog." fluister hij in mijn oor en slaat op mijn kont. Oh nu ben ik zo klaar met hem. "Wacht!" Roep ik nog. Nash kijkt mij woedend aan. Ik geef hem een geruststellende  blik en hij onthand weer. De jongen draait zich grinnikend om. "Wat is je naam?" Vraag ik hem. 

"Jason." Zegt hij. "Mis je me nu al en wil je me gaan stalken doormiddel van mijn naam?" Vraagt  hij zelfverzekerd. "Nou Jason ik zou je is wat vertellen." Zeg ik met nadruk op zijn naam. "Die gast daar." Ik wijs naar Nash. "Heeft gelijk. Ik ben niet zomaar een meisje hoe jij denkt dat ik ben. Ik heb je gewaarschuwd en heb me zo goed mogelijk in gehouden, maar je laatste actie hielp mij over de streep." Zeg ik met een duivels lachje en loop dicht naar hem toe. Hij grijns alleen maar, omdat hij denkt dat ik mij over ga geven. Ik dacht het niet. 

"Met mij sol je niet." Sis ik en geef hem een knietje. Hij krimpt in elkaar en kreunt van de pijn. Ik duw hem omver en trek hem aan zijn arm mee naar buiten. Ik leg hem op de stoep neer en ga in de deur opening staan. "Ik hoop dat je je lesje hebt geleerd. Zo niet leer ik het je wel op een andere manier. Nu moet je gaan voordat hij straks zijn controle verliest." Zeg ik en wenk naar Nash die achter mij is komen staan en zijn armen om mij heen heeft geslagen. 

 "Ik krijg jou nog wel baby. Jou laat ik niet lopen. Je bent te lekker." Zegt Jason met de nadruk op 'te'.