The secret girl (Voltooid)

hoofdstuk 45

(POV Skyler)

Nash blijkt door te hebben dat ik hem niet volg en draait zich om. Als hij mij gevangen ziet zie ik lichte paniek in zijn ogen om gaan. Ik wenk naar hem dat hij weg moet gaan. Hij is de enige special naast mij die er is denk ik. Tenzij er nog meer zijn. Als Jack weet dat hij er ook een is word hij neer geschoten. Ik laat hem niet door mij sterven. 

"Hoe heb je me gevonden?" Vraag ik Jack kalm. "Ach prinses ik vind je altijd." Zegt hij met een grote grijns. Hij drukt mij tegen een boom aan en houd zijn armen aan de zijkanten van mij, zodat ik niet weg kan gaan. Hij drukt zijn lichaam tegen het mijne. In mijn ooghoek zie ik Nash nog steeds staan. Als ik nou via mijn gedachten met hem kon praten zonder dat Jack het opmerkt, was dat op dit moment heel handig geweest. 

"Hoe heb je me gevonden?" Herhaal ik. "Daar heb ik net toch antwoord op gegeven prinses?" Zegt hij geamuseerd. Hij geniet er van als ik niks kan doen en dat haat ik. Hij weet waar ik wel of niet tegen kan. Hoe hij mij tegen kan houden. Hoe hij mij zwak kan laten voelen. Ik haat het dat hij dat allemaal kan. Ik wou dat dit nooit zo was. Ik wil dit niet iemand anders gunnen, maar zelf wil ik het liefst dit gedoe ook niet. Ik zie wat bewegen in mijn ooghoek en kijk ernaar. 

Wat is dat? Ik probeer het beter te bekijken, maar het dier komt zo snel aangerend dat je het amper ziet. Wacht is dat een wolf? Hoe? Ik heb hier nog nooit een wolf gezien. Er begint iets in mijn hand te gloeien. De steen? Wat gebeurt er mee? De helft is zwart met rood en de andere kant is nu zilver. De kant waar Jack staat is rood-zwart en de kant van de wolf is zilver. Wat heeft dit er mee te maken? Het is een dier. 

De wolf springt op Jack af en Jack valt op de grond. Hij lijkt even verbaasd, maar duwt de wolf toch van hem af. De wolf kijkt mij even aan en lijkt woester te worden. Ergens van binnen kruipt er gevoel van angst. De wolf uit al zijn woede uit op Jack. Hij wilt hem verslinden, maar Jack houd hem net op tijd tegen door met een mes langs zijn huid gaat. Er komt een straaltje bloed uit de wond, maar de wolf lijkt het te negeren. 

Hij gromt luid naar Jack en rent weer op hem af. Hij pakt jack met zijn bek bij zijn arm en sleurt hem de ander kant op. Jack schreeuwt het uit van de pijn. De wolf gromt als waarschuwing dat hij nu weg moet gaan, of hij zal het zwaar krijgen. Als ik nu zo naar de wolf kijk zie ik dat die vaak is geraakt met het mes. Jack kijkt mij aan.

 "Jou zie ik nog wel Skyler." Sist hij naar mij. De wolf gromt weer naar hem en Jack bedenkt zich geen moment en rent weg. De wolf kijk nu mijn richting op en angst komt weer naar boven. Je ziet alle woede in hem, maar als hij mijn blik vangt veranderd die snel. Ik kijk verbaasd. Wat gebeurt hier? Waarom ben ik niet zo bang als eerst? Hij heeft jack bijna verslonden zonder echt moeite te doen. Dat kan hij ook zomaar bij mij doen. Er komt fel licht van de wolf aan waardoor ik mijn ogen moet sluiten. 

Als ik merk dat het felle licht verdwenen is, kijk ik weer en zie Nash uitgeput op de grond liggen met allemaal sneeën in zijn boven lichaam, die by the way bloot is. Ik snel naar hem toe en ga op mijn hurken naast hem zitten. Ik kijk pijnlijk naar zijn wonden. Nog steeds begrijp ik het niet. 

Ik kijk naar zijn lichaam waar een six pack te zien is. Ik begin sneller adem te halen. Ik weet niet hoe het komt, maar ik raak snel in paniek als ik een jongen voor mij zie zonder shirt. Dat moet mij simpelweg aan Jack denken. Ik kom weer bij zinnen en richt mij nu op zijn wonden. Ik ga met mijn hand richting zij wond, maar word tegen gehouden door zijn stem. 

"Niet doen Skyler." Krijgt hij er moeilijk uit. Je hoort zijn stem lichtjes kraken door de pijn nu. "Nee, laat me je helpen." Zeg ik koppig. Ik ga weer met mijn hand richting zijn wonden en nu word ik tegen gehouden door zijn hand. Ik kijk hem aan en zie hem gepijnigd kijken. Ik kan er niet tegen als ik hem zo zie. Dan krijg ik op een of andere manier ook pijn van. Misschien door een band zoals die al zei? 

"Laat me je helpen." zeg ik nu strenger. Hij blijft koppig en houd mijn pols vast. Precies de pols waar het sterkste kracht uit komt. Met links kan ik hem niet genezen. Daar heb ik mijn rechter hand bij nodig, anders doe ik hem alleen maar meer pijn.

 "Los!" Sis ik naar hem. Hij lijkt niet geschrokken te zijn door mijn woede. Hij weet dat ik hem niks zal doen en is dus ook niet bang. Slim gespeeld. Ik moet los komen, maar hoe? Ik moet hem geen pijn te doen. Plots doe ik iets wat ik totaal niet van mijzelf had verwacht.

Ik kus hem. Ik kus hem op zijn lippen. Nash schrikt eerst, maar ontspan zich en laat mijn pols los. Zijn hand legt hij over mijn heupen heen. Ik maak gebruik van de situatie en leg mijn hand op zijn buik. Precies waar zijn diepste snee zit. Hij krimpt licht in elkaar en trekt zich terug. "Skyler." Kermt hij smekend uit.

 "Sst..." Sus ik en kus hem door zijn pijn heen. Ik strijk lichtjes over zijn wond heen en het lijkt hem ontzettend veel pijn te doen. Hij klemt zich aan mij vast door de pijn. Ik voel zijn nagels bijna door mijn huid gaan. 

Hij moet nog even door zetten zodat alles is geheeld. Laat hem helen. Hij verdiend dit niet. Ik had dit moeten hebben. Hij offert zich voor mijn daden. Hij zal geen pijn moeten lijden, maar ik.  

Denk ik in mijn gedachten en merk dat het helpt, omdat Nash zijn grip wat verzwakt. Ik kus hem nog steeds om hem bij andere gedachten te houden dan de pijn. Ik trek terug en kijk naar zijn wonden. Je ziet er niks meer van behalve opgedroogd bloed. Nash kijkt mij verbaasd aan. Hij gaat voorzichtig recht zitten. Hij kijkt me aan en zijn blik blijft hangen bij mij lippen. Ik bijt ongemakkelijk op mijn lip wat Nash doet opkijken. 

In zijn ogen zie ik een sprankeltje voorbij vliegen. Die sprankel heb ik eerder gezien. Heel vaak zelf maar ik weet niet meer wat het was. Ik weet dat het met Jack te maken had. Lust! Merk ik al snel op. Nash is inmiddels gestaan en ik sta ook snel op en wil weg rennen. Hij pakt mijn pols en drukt mij tegen een boom aan. Alle angst komt weer naar boven.

Volgens mij had die steen geen gelijk. Hij is niet te vertrouwen. Hij is als ieder andere jongen. Ze gebruiken meisjes voor hun eigen voordeel en daarna laten ze haar gebroken achter. Ze laten ze aan hun lot over.

 Ik wil hier weg. Niemand is meer te vertrouwen. Hij heeft Jack dan wel weg gejaagd, maar voor zijn eigen voordeel. Zodat hij mij kon hebben.  Waarom moet ik dit altijd mee maken? Kan er niet iemand zijn die echt om je geeft? Die me niet gebruikt? Niet mishandeld? Blijkbaar niet. Maar het enige wat ik nu moet weten is hoe ik van hem af kan komen.