စာဖတ္သူဘဝ
ပန္းေႂကြပမာ
ဖူးငံုတံမွာ
ၾကာၾကာမျမဲ
အလကာၤေျမာက္
စာလိႈင္းဂယက္ေၾကာင့္
စာခ်ိဳး တိုက္စား
ထိုသစ္ပင္သည္
ရသ ႀကိဳးႏြယ္ခ်ည္ပါေသာ္လည္း
တယိမ္းယိမ္းလႈပ္ခါ
ထႂကြအံုလို႔
ပင္ယံဖ်ားကပန္းပြင့္ငယ္သည္
ကိုင္းထက္မင္းမူ
မစိုးႏိုင္ပဲ
ယိမ္းႏြဲ႔ေလဆန္
ကိုင္းထက္ဖ်ားမွ
ေျမျပင္ေပၚသို႔
တရစ္ရစ္ဝပ္ဆင္း
ကဗ်ာ့ေျခရင္းသို႔
လြင့္စင္ေႂကြက်
ေျမမွာျပန္႔က်ဲ
ေဖြးေဖြးတည္း။
ပန္းလႊာဝတ္ရံု
အလႊာစံုသည္
ဆရာ၏ေျခရင္း
ယို႔က်ိဳးဦးခိုက္
ကန္ေတာ့ပါသည္။
ဆရာႀကီးေဒါင္းႏြယ္ေဆြသို႔တည္း။.
.
.
5.10.2016
ႏြန္း
.
.
.
ဆရာႀကီးေရးထားတဲ့စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ...ဖတ္ေနတုန္းေရာဖတ္ၿပီးခ်ိန္ေရာ..
ဒီကဗ်ာေလးထဲကပန္းပြင့္ေလးလိုပဲျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ဆရာႀကီးရဲ႕ကဗ်ာစာခ်ိဳး အေရးအဖြဲ႔ ေတြဟာ
အလြန္စားေကာင္းတဲ့ဟင္းတစ္ပြဲလိုပဲအစပ္အဟက္
တည့္လွတယ္......ျမန္မာမွာ ဒီလိုစာေရးဆရာႀကီး
ေတြေႂကြလြင့္ေစာရတာ...အရမ္းႏွေျမာမိပါတယ္။
ဆရာႀကီးရဲ႕..စာကိုဖတ္ေနရခ်ိန္မွာတလိႈက္လိႈက္
ျဖစ္ေပၚလာတဲ့သမီးရဲ႕စိတ္ခံစားခ်က္ကို ကဗ်ာ
ေရးစပ္ၿပီး ဆရာႀကီးကို႐ိုေသစြာ႐ွစ္ခိုးကန္ေတာ့
အပ္ပါသည္။
YOU ARE READING
အေတြး၊စိတ္ကူးကဗ်ာမ်ား
Romanceဘဝဟာ ယားနာေပါက္တဲ့ အေရးျပားလို ကုတ္ေလပဲ့ေလ ပြတ္ေလ ပြန္းေလနဲ႔ အံုနာခ လာေတာင္းတဲ့ ရာသီေပၚသီးႏွံလို မစိုက္ပါပဲ ကြက္ေက်ာ္ေျမမွာ ဒဏ္႐ိုက္ခံခဲ့ရ...။ စည္းေဘာင္မဲ့ အခြန္ေျပစာဟာ ကတုန္ကရင္ လက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ ႏွစ္တစ္ရာ ေျမေခြးရဲ႕အ...