အ​ေတြး၊စိတ္​ကူးကဗ်ာမ်ား

"သိကၡာကိုအ​ေရာင္​တင္​ျခင္​း"

ဖက္ဖူးေရာင္ထေနတဲ့လမ္းမက
ေနမင္းရဲ႕မညႇာမတာ
အလင္းလႊင့္ခ်က္ေၾကာင့္
သပိတ္ေရာင္ထေနၿပီ
လမ္းေပၚမွာဖိနပ္စီး
ဥပေဒထုတ္ထားေပမယ့္
ကြၽန္ေတာ္ဟာ...ေျခဗလာနဲ႔

တစ္ခါတစ္ရံမွာ
မတတ္သာတဲ့အေျခေနေၾကာင့္
ဥပေဒကိုမလိုလားသူမဟုတ္ေပမယ့္
ဆန္႔က်င္တဲ့သူေတာ့ျဖစ္မိသြားတယ္
ကြၽန္ေတာ္မညာခ်င္ဘူးေလ....
ေခ်ာင္ပိတ္မိေနတဲ့
ဝမ္းတစ္ထြာျပႆနာေၾကာင့္
ဖိနပ္စီးရမယ္ဆိုတဲ့ဥပေဒကို
တစ္ခဏေတာ့ လစ္လ်ဳ႐ႈရမယ္

ဖိနပ္လား........
စီးခ်င္တာေပါ့ဗ်ာ.......
ဒါမယ့္...ကြၽန္ေတာ့္ဘဝမွာ
ဖိနပ္ေကာင္းတစ္ရံမ႐ွိခဲ့သလို
မေကာင္းတဲ့ဖိနပ္ကိုလည္း
ကြၽန္ေတာ္ေကာင္းေကာင္းမစီးခဲ့ရဘူး.....

ကြၽန္ေတာ့္ကို....
႐ိုးသားတယ္လို႔မထင္ဘူးလား....။

ကြၽန္ေတာ္...အဲ့ဒီလို....
အျမဲ႐ိုးသားႏိုင္ပါ့မလား......
အရာရာ ႐ိုးသားခဲ့ၿပီးကာမွ....။
.
.
.

ေဟာ...ေ႐ွ႕မွာဖိနပ္ေလးတစ္ရံ
ဘယ္သူသိတာမွတ္လို႔....။

ကြၽန္ေတာ့္ အၾကည့္ေတြက
ကြၽန္ေတာ့္ ကိုယ္က်င့္တရားကို...
ဒီေန႔မွာလံုျခံဳမႈမေပးႏိုင္ေတာ့ဘူး....။

မ႐ိုးသားတဲ့အၾကည့္ထဲမွာ
ကြၽန္ေတာ့္ သိကၡာလံုျခံဳေစခဲ့မယ္ဆိုရင္....

ဟင့္အင္း.....။

မျဖစ္ဘူး...မျဖစ္ဘူး....။
ကြၽန္ေတာ့္ အၾကည့္ေတြအ႐ိုင္းမဆန္မိဖို႔
ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ေတြမ႐ိုင္းစိုင္းမိဖို႔..
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ လိုခ်င္တပ္မင္စိတ္ကို
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဖံုးပစ္လိုက္တယ္...။

ကြၽန္ေတာ့္ ဝမ္းတစ္ထြာအတြက္...
ကြၽန္ေတာ့္ဘဝကို
ကိုယ္က်င့္တရားေတြ သိကၡာေတြပိုက္ရင္း
ေက်ာင္းရအံုးမယ္ေလ....။

ဒါေၾကာင့္..ေန႔တိုင္းေအာ္ေနက်အတိုင္း
ကြၽန္ေတာ္...ေအာ္ပစ္လိုက္တယ္။

"အစ္ကိုႀကီးတို႔အစ္မႀကီးတို႔ေရ...
ဘူးစုတ္ ပံုးစုတ္ေလးမ်ား႐ွိရင္
အေပၚထပ္ကေန
ေအာက္ကိုပစ္ခ်ေပးၾကပါဗ်ာ...." လို႔ေလ...။

အဲ့ဒီအသံဟာ အရင္​​ေန႔​ေတြကထက္​
ပိုၿပီးက်ယ္​​ေလာင္​​ေနခဲ့တယ္​....။

11.1.2017
Noon