ေျမျပင္ေပၚကိုေျခခ်ၿပီးသား သစ္ရြက္ေျခာက္
တစ္ရြက္ဟာ....အနာအဆာေတြနဲ႔ ဝင္႔ျကြားခြင့္မရေတာ့သူမို႔
သူ႔ကိုယ္သူ အနာခံ ေႁခြခ်ၿပီး ႐ွင္သန္မႈကို
ေျမေပၚမွာ အဆံုးသတ္ခဲ့တာေႂကြၿပီးသား ရြက္ေျခာက္မို႔....
ေလမင္းရဲ႕ ႏွင္ရာကိုလြင့္ခ်ိန္မွာ...သူနားခိုဖို႔အတြက္ သစ္ရိပ္တစ္ခုကိုေတာ့
တမ္းတတက္ၾကတာပဲ....ျပည့္စံုလြန္းတဲ့ အရိပ္မဟုတ္ခဲ့ရင္ေတာင္
ေနေျပာက္ထိုးတဲ့ အရိပ္ေလးျဖစ္လည္း
သူ႔အတြက္ေတာ့ ျပည့္စံုလြန္းခဲ့တယ္....2.12.2016
ႏြန္း
YOU ARE READING
အေတြး၊စိတ္ကူးကဗ်ာမ်ား
Romanceဘဝဟာ ယားနာေပါက္တဲ့ အေရးျပားလို ကုတ္ေလပဲ့ေလ ပြတ္ေလ ပြန္းေလနဲ႔ အံုနာခ လာေတာင္းတဲ့ ရာသီေပၚသီးႏွံလို မစိုက္ပါပဲ ကြက္ေက်ာ္ေျမမွာ ဒဏ္႐ိုက္ခံခဲ့ရ...။ စည္းေဘာင္မဲ့ အခြန္ေျပစာဟာ ကတုန္ကရင္ လက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ ႏွစ္တစ္ရာ ေျမေခြးရဲ႕အ...