Zamane Gençleri 1 #Texting |Tamamlandı

Olayların İç Yüzü|29.Bölüm

Su'yun Ağzından;

Cennet ile kavgalarımız meşhurdur. Mesela ben lisenin ilk senesi Takdir Belgesi aldığım için babam çok güzel bir telefon hediye aldı. Anneme oranla babamla daha iyi anlaşırdık. Babam bana karşı hep samimi yaklaşırdı. Yine de babamla eskisi kadar sıkı bağımız yoktu. Sebebi ise annemdi. Evden zaten annem ve Cennet yüzünden uzaktım, yatılı kursa gittim.
Babam bir ara işten geç gelirdi, yoğun olduğu için de direkt uyurdu. Bizlerle bile pek ilgilenmezdi. Daha sonra ikizim anneme vesvese verdi, durdu. Annem ise bir gün bu vesveselere yenik düşüp babamdan ayrılmak istedi. Ama sözde bizim için bunu göze almadığını söyledi. Boşanma işlemini hiç açmadılar. Babam işlerini yola koyduğu vakit annem evle ilgili sorumluluklarını aksatır oldu. Bende neler olup bittiğini anlamak için bir gün annemin peşinden dışarı çıktım. Annem kendisini takip ettiğimden habersiz şekilde babamı aldattığı kişiyle buluştu. Beraber bir kafede oturup gülüştüklerini gördüğüm zaman yağmurla beraber ağladım. Annemin bunu babama yaptığını görmek canımı acıttı. Hemen babamın hediye ettiği telefonu çıkarıp yakın çekimle fotoğraflarını çektim. Birkaç saat sonra bunu konuşmak için babama anlattım. Ona kanıtları göstermek için telefonumu şarjdan çıkardım. Babama annemin yaptığı iğrençliği göstermek için galeriye girsem de fotoğraflar toz olup gitmişti. Babama karşı çaresiz kalmak fazlasıyla beni üzdü. Ne yapacağımı bilemeyip babamı inandırmaya çalıştım. İlk defa babam da bana sırtını döndü.

"Annen beni aldatmaz! Sırf bu iftiradan ötürü seni yatılı vermeye devam edeceğiz. "

Babamın yanağıma vurduğunu hiç unutamadım. Sığındığım tek limanı da kaybetmiştim. Odama girdiğimde gözlerimden yaşlar döküldü. Ne yapacağımı bilemedim, sadece sustum. Abim de evde değildi, kimselere bir şey anlatamadım. Elimde tuttuğum telefona son kez baktım, fotoğraflar hiçbir yerde yoktu. Lanet olasıca.
Sinirden telefonu duvara fırlatıp paramparça ettim. Sinirimi yatıştırmak için yapacağım hiçbir şey yoktu, sadece sustum.

Birkaç dakika sonra kapı açıldı,  karşımda zafer kazanmış şekilde gülen biri vardı.

"Ne o babam sana inanmadı mı?"

"Sen... Demek bunlar senin başının altından çıktı. "

"Senden kurtuluyorum ya benden şanslısı olamaz. "

"Senden nefret ediyorum. "

Başka bir şey demeyip Cennet ile kavga etmeye başladım. Saçlarını yoldum, tüm sinirimi ondan çıkardım. Hatta bir ara az daha onu öldürecektim.

"Bırak, öleceğim. "

"Öl. Fotoğrafı neden sildin?"

"Söylemem. "

"Söylemezsen seni dövmeye devam ederim. "

Normalde Cennet benden daha güçlüydü, fakat ben sinirden bir aslan misali kükredim. Fotoğrafı telefonumdan ne hakla sileceğini tam öğrenecekken kapı açıldı.

"Su ne yapıyorsun kızım. Cennet'i boğmayı bırak. "

"Neden babamı aldattığını söylersen bırakırım. "

"Ben babanı aldatmadım. "

"Yalan söylüyorsun. "

Annem Cennet'i kolundan çekip yanına aldı bana sırtını dönüp odadan çıktı.

Annem hatasını örtmek için beni kursa zorla yolladı. Herkes bana sağırken ben doğruluğu savunan olmak istedim.

Bölüm Sonu. 🌸 💕

Selâmûn Aleyküm canlarım. 🙈💙🍃

Bu kısa bölümü de yeni yazdım, paylaşmak istedim.