amorf: atomları bir düzene göre değil de gelişigüzel dağılmış olan (bünye); kendine özgü bir biçimi olmayan (nesne)
biçimsiz, düzensiz gelişigüzel ilişkiler yumağı...
amorf.
Uyarı:
Kurguda +18 öğeler barındıran bölümler yer alıyor ve hikaye iki erke...
Kendine çeken dudaklar neredeyse dokunmak üzereler."
...
Beklediği ses fazla gecikmedi. Esmer genç terasa adımını atar atmaz Sehun oturduğu yerden kalktı, başıyla gelene selam verdi ve kendi dairesine girdi. Jongin'in bakışları üzerindeyken terasın kapısını kilitleyip anahtarı deliğinden çıkardı. Jongin'e gündüz borçlu olduğu kanatlı öpücüğü gönderip anahtarı göz hizasına dek kaldırıp gösterdi ve cebine koydu. Esmer olanın bakışları kısılıp itiraz etmeye hazırlanırken Sehun sinir bozucu gülümsemesi eşliğinde çoktan perdeyi kapatmıştı.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
...
"Sen kafeye git. Profesör Park beni çağırmış, görüşüp gelirim."
"Tamam" dedi Baekhyun, aklında sırığın odasına çıkıp gece çalışma konusunu netleştirmek vardı ama okulun ilk günü sanki ömrü boyunca bu günü beklemiş gibi iştahlı davranmak istemiyordu. Vicdanından gizlemeye çalışsa da o çalışmalar için fazlasıyla heyecanlıydı. "Yarın proje dersinde nasıl olsa onu göreceğim, onun konuşmasını beklemeliyim" diye kendini telkin etti.
Sehun hızlı adımlarla Profesörün odasına çıkarken 4 gündür kaçtığı adama yakalanmamak için dua ediyordu. Jongin'i terasta bırakıp gittiğinin sabahı apar topar eşyalarını almış ve ailesinin yanına gitmişti. Giderken kimseye haber vermemişti elbette ancak Baek sonradan öğrenmiş olsa bile okul açılmadan ailemle vakit geçireceğim bahanesine inanmış, Jongin ise habersiz kaldığı için delirtmişti. Çünkü sevgilisinin nerede olduğunu ve neden ona haber vermeden yok olduğunu anlayamamıştı. Ta ki Sehun'u küçük bir yalanla kendi sınırları içine girmeye zorlayana dek.
Sehun asistanların odasına yaklaşırken odanın yanındaki küçük deponun kapısının açıldığını fark etti. İstemsizce oraya baktığında gözleri esmerle kesişti ve ardından bileğinde hissettiği sıkı tutuşla kendini deponun içinde buldu. Elbette yine duvar ve Jongin arasında, duvara asılı haldeydi. Tarih tekerrür etmekten hiç vazgeçmiyor gibiydi.
"Söyle bakalım küçük sevgilim bir haftadır hangi cehennemdeydin?" Diye tısladı Jongin dişlerinin arasından.
Benden başka kimsenin seni beklediği yok!" Dedi Jongin. Kelimelerin vurgusundan sinirine zorlukla hakim olduğu belliydi. Gerçekten fazlasıyla korkmuş ve endişelenmişti. Bir şeyleri yoluna koymak için çabalarken neyi yanlış yaptığı konusunu algılamakta güçlük çekiyordu.
Sehun bir yalan yüzünden yakayı ele verdiğini anlayınca sinirle gözlerini kapattı ve tekrar açtığında gözleri ateş saçıyordu. "Defol git Kibum'ı bekle sen!" derken, Jongin'in sinirini katlamış hırsla esmeri üzerinden itmişti.
