The Hidden Flaws - Bicolana Series #1 (COMPLETED)

Chapter 5

Chapter 5

Boyfriend

"Asan ka na ba? Leche, kanina pa ako tumatawag, ah. Ano na?" sigaw ni Marta nang masagot ko ang call niya.

Tumingin ako ngayon kay Jonas na ngayon ay tinitingnan din ako. Ayun na nga, hindi ako makaalis dahil sa'yo, Jonas. Nakahiga pa rin siya sa kama niya at nakabandana ang sugat. Ang mga sugat sa mukha ay medyo namumula dahil sa maga. Napalunok ako sa mga nakita ko. Kawawa naman siya.

Tumalikod na lang ako sa kaniya dahil hindi ako makapag-isip ng maayos.

"Uhm, bakit?" iyon lang ang nasabi ko.

Naiimagine ko ang pag-irap niya sa tanong ko.

"Seriously, Anna? E, 'di ba sasamahan kita ngayon, sabi mo kakain ka sa labas—"

"Mag-isa. Sinabi ko talaga na isasama kita?"

Ang plano ko lang naman talaga ay mag-isa kaso hindi nga ako makakaalis ngayon.

"Hindi! Pero sasama pa rin ako. Asan ka ba?" bigla akong kinabahan sa tanong niya.

"Ano ka ba, i-enjoy mo na lang muna sarili mo, ha? Date kayo ni Tita. Next week, babawi ako." Sabi ko sa kaniya over the phone.

"Promise me." Aniya.

"Yes. I promise. Good bye!" binaba ko na ang phone saka tiningnan si Jonas na nakakunot ang noo habang nakatingin pa rin sa'kin.

Hinihintay niya ata na sabihin ko sa kaniya kung sino 'yon. Hindi naman 'yon related sa kaniya, ah? Hindi naman lahat related sa kaniya. Hindi naman iyon 'yung kapatid niyang weirdo. Ngumuso ako dahil hindi talaga niya inaalis ang tingin sa akin. Dapat na siguro akong masanay sa mga titig niyang 'yan.

"Just a friend." Kibit-balikat ko.

Pumunta na rin akong kusina para ihanda siya ng pagkain. Hay nako, this is my first time na mayroong inalagaang lalaki except sa pamilya ko.

Speaking of my family, tatawagan ko si Papa!

Agad kong dinial ang number ni Papa na ngayon ata ay nasa trabaho. 8am kasi ang pasok non.

"Annalistica! Salamat naman at tumawag ka na!" napapikit ako nang marinig ko ang malakas na boses ni Papa dahil halos mabingi ako.

Habang nag-aasikaso ako para magluto ng fried egg, bacon at brown rice, ni-loud speaker ko na lang ang phone ko.

"Opo, Pa. Medyo busy lang these past few days. Kamusta si Mama at ang mga bata? Miss ko na sila!" ngumuso ako.

Miss ko na talaga ang dalawa kong kapatid. Sana makabisita talaga ako sa kanila next week, dahil sem break namin.

"Si Mama mo, ganon pa rin. Ang mga kapatid mo, si Nadine, pasaway! Nahuli kong umiinom kasama ang mga kaibigan. Ayun, pagdating sa bahay pinalo ko. Sinabi kong nagtatrabaho ako ng ayos tapos magbibisyo lang siya. Eto namang si Jarred, ayos naman. Nakakakuha ng matataas ng scores sa exam. At, kasama pa siya sa paglaban para sa Dance Competition."

Napa-oh ang bibig ko sa mga narinig ko.

"Lechugas na Nadine! Asan ba 'yan Papa? Baka naman kasi nasspoil mo na 'yang batang 'yan ha?" inis na tugon ko.

"Aba! Hindi ko nga alam kung san ako nagkulang d'yan. Eto kausapin mo. Nasa bahay ako ngayon dahil day off ko."

"Nadine Mariachi! Anong pinaggagagawa mo sa buhay mo ha? Pag ako talaga nakarating d'yan, malilintikan ka sa'king bata ka!" galit na galit ako habang kausap si Nadine sa cellphone.

"Ate wait! Lalabas ako." Aniya.

"Ano na, Nadine!?" tanong ko.

"Ate, kasi, diba kilala mo si Bob? Naging kami tapos nahuli ko siya na may kasamang iba tapos ayun nakipag-break siya sa'kin. Masyado ko na daw siyang nasasakal!"