FATED TO F*CK YOU✔

Kabanata 23

KABANATA 23

“Kat, please answer me.”

Tinatawagan ni Red si Katleya habang nagmamaneho. Ang kanang kamay niya ay hawak ang kanyang cell phone na nakadikit sa kanyang tenga. At ang kalewang kamay naman niya ay mahigpit na nakahawak sa manobela ng sasakyan niya.

Binilisan ni Red ang pagmamaneho. Hindi pa rin kasi sinasagot ni Katleya ang tawag niya. Sobrang nag-aalala siya at hindi na mapakali dahil sa nangyari.

Napasigaw na siya sa sobrang inis. “B*wesit!”

Dahil sa inis ni Red sa kanyang sarili ay tila nawala ang atensyon niya sa pagmamaneho. Bumalik lang ito nang pumasok ang liwanag na nagmula sa malaking truck sa loob ng kotse niya. Nanlaki ang mga mata niya dahil imposibleng makailag pa siya mula rito.

Nawalan na siya ng pag-asa.

Sa oras na ito, ang tanging nasa isip niya ay ang mga mahal niya sa buhay; sina Katleya, Rosa, mga magulang niya at si Blue. Tumulo naman ang luha niya nang maalala si Blue. Ang ngiti nito na kumukumpleto sa buong araw niya. Ang paglalambing nito na laging hinahanap niya. Ang mahigpit na yakap nito na nagpapagaan ng loob niya. Ang mga biro nito na sobrang benta sa kanya. At ang pagiging matampuhin nito sa simpleng pang-aasar niya. Napahagulgol siya nang mapagtantong bilang na lang ang oras na meron siya.

“Lord, ‘wag mong pababayaan ang mga mahal ko sa buhay, lalo na si Asul,” hiling niya sa Panginoong Diyos.

Napanga ang binata nang may nag-overtake sa kanya. Nang matamaan ito ng ilaw ng sasakayan niya. Nakita niya ang isang lalaking sobrang mahal niya. Nakangiti ito habang nakatingin sa kanya.

“Asul!” sigaw ni Red.

Nagsalpukan ang kanilang sasakyan. Sa halip na ang sasakyan ni Red ang matamaan ng truck. Ang sasakyan ni Blue ang bumangga rito. Tumilapon paitas ang sasakyan ni Blue habang patagilid ang sasakyan ni Red. Paikot-ikot ito hanggang sa sumalpok sa isang poste dahilan para mauntog nang malakas ang ulo nito sa sasakyan. Nagdulot ito ng sugat at pagdurugo.

“Asul!” sambit ni Red. Halos wala na siyang makita dahil sa malagkit na dugo na pumasok sa mga mata niya.

Sinubukan ni Red buksan ang kanyang sasakyan kahit nanghihina na siya. Pagbukas niya, siyang pagkahulog nito sa sahig. Hinihingal siya dahil nahihirapan na siya, pero kailangan niya puntahan ang kapatid niya. Pinunasan niya ang mga mata niya para kahit papaano ay may makita siya. Nang makita niya ang sasakyan ng kapatid na bumaliktad ay pinilit niyang tumayo. Nagsimula na siyang maglakad papunta roon.

“Asul, lumaban ka,” mahinang sambit ni Red. Natumba na ito. Kahit anong pilit niyang tumayo, bumibigay na ang tuhod niya. “Tulong. Tulungan niyo ang kapatid ko.”

Wala pang nakakakita sa insidente dahil sobrang tahimik na ng kalsada.

“Asul! Hintayin mo ako, pupuntahan kita riyan,” ani Red. Sinubukan niyang tumayo, pero natumba lang siya. “Asul! Sorry! Kasalanan ko ito.” Tumayo itong muli, pero natumba na naman siya at nabagok ang ulo niya sa kalsada. “A-asul.”

Gusto muling tumayo ni Red ngunit sa kasamaang palad, hinimatay na siya. Hindi na niya nakayanan ang epekto ng aksidente sa kanya.

•••

Nagmamadaling tumakbo sina Crezelda at Zander papasok sa hospital habang walang humpay ang pagtulo ng kanilang mga luha. Bitbit nila ang kaba sa posibleng mawalan muli sila ng anak. Hindi nila makakayanan kung mangyari muli iyon.

Pagdating nila roon, hindi sila pinapasok ng mga doctor. Umupo muna sa labas ng operating room silang dalawa. Tanging pagdadasal lang ang ginawa nila.