မိုးလင်းကတည်းကကျူရှင်ချိန်တွေဆက်တိုက်ဖြစ်သောကြောင့် အိမ်ကိုပြန်ရောက်ချိန်က နေ့လည် ၃ နာရီကျော်ကျော်ရှိနေပြီ။ ရေချိုးပြီးအခန်းပြင်ထွက်လာစဉ် အပြင်သွားမည့်ပုံဝတ်စားထားသောမမကိုတွေ့လိုက်၏။
"ဘယ်သွားမလို့လဲဟင်"
မမခါးကိုဖက်ရင်းပခုံးပေါ်မေးတင်ကာမေးမိတော့...။
"လှည်းတန်းကအန်တီလေးတို့ဆိုင်ကိုသွားမလို့လေကလေးရဲ့။ လိုက်ခဲ့မလား"
"မမတစ်ယောက်ထဲသွားမလို့လား"
"အင်းပေါ့။ ဘယ်သူရှိသေးလို့လဲ"
"လိုက်မယ်၊ လှည်းကလေးဒိန်ချဉ်ဝယ်တိုက်ရမယ်နော်"
မမနဲ့ရှိုင်းကအသက်ကွာသဖြင့် သွားသွားလာလာသိပ်မရှိပါ။ ရံဖန်ရံခါမှအတူသွားလာတတ်ကြပေမဲ့ မောင်နှမနှစ်ယောက်ထဲရှိသဖြင့်သိပ်ကိုချစ်ကြသည်။ ဆရာဝန်ဘွဲ့ကိုဝါသနာအရင်းခံနှင့်ကြိုးစားရယူခဲ့တဲ့မမက ကျွန်တော့်ထက်စာကိုပိုကြိုးစားခဲ့သူဖြစ်၍ အချိန်တိုင်းစာကြည့်ခန်းတွင်သာအချိန်ကုန်နေတတ်သူ။
မောင်နှမနှစ်ဦးရောက်တတ်ရာရာစကားတွေပြောလာရင်း ကားကလှည်းတန်းဈေးနားရောက်လာ၏။ အဆင်ပြေမည့်နေရာတွင်ကားကိုရပ်ထားခဲ့လိုက်ပြီးမှ အဒေါ်ဝမ်းကွဲဖွင့်ထားသောပိုးထည်ဆိုင်ဆီလမ်းလျှောက်လာခဲ့ကြသည်။
ဆိုင်အတွင်းဝင်ဝင်ချင်းမြင်လိုက်ရသည်ကအရောင်စုံ၊ အဆင်စုံပိုးထည်တွေဇာထည်တွေကြားက မေမေ့ညီမတစ်ဝမ်းကွဲတော်သူကျွန်တော်တို့အခေါ်အန်တီလေးက ပြုံးရွှင်သောမျက်နှာဖြင့်ဆီးကြို၏။
"မောင်နှမနှစ်ယောက်ဘယ်ကလှည့်လာကြတာလဲ"
"အန်တီလေးဆီသက်သက်လာတာ။ ပွဲတစ်ခုတက်စရာရှိလို့ အသစ်လေးတွေများရောက်နေမလားလို့လာကြည့်တာ"
မမကပြောပြောဆိုဆိုအထည်တွေဆီဦးတည်၏။
"ရှိပါ့ရှင်။ ပိုးလား ချိတ်လား။ တစ်နေ့ကမှ အမရပူရဘက်ကဒူးနားချိတ်အဆင်ဆန်းလေးတွေထပ်ရောက်လာလို့ တူမလေးကိုသတိတောင်ရမိသေး။ အေးအေးဆေးဆေးသာရွေးပေတော့။ သမီးတို့ရေ...မမကိုသေချာပြပေးလိုက်ကြနော်"
YOU ARE READING
ဆုံစည်းခွင့်
Romanceစစ်မှန်သောချစ်ခြင်းတရားတိုင်း ဆုံစည်းခွင့်ရှိစေ။ #Firstlove #Boy Love #Romance #Drama #Complete (Unicode)
