မနက်စာစားပြီးကော်ဖီတစ်ယောက်တစ်ခွက်ကိုင်ကာ အိမ်အပေါ်ထပ်သို့တက်ခဲ့ကြ၏။ အခန်းအပြင်ဘက်ဝရံတာလေးတွင် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်စကားထိုင်ပြောဖြစ်ကြသည်။
"သွေး၊ ငါမေးစရာရှိလို့၊ မင်းအခုအလုပ်လုပ်ရတာအဆင်ပြေရဲ့လား။ တိုးတက်မှုရောရှိရဲ့လား"
နေ့အမေးကြောင့်ခဏတာငြိမ်သက်သွားမိ၏။ အဆင်ပြေလားဆိုတော့ပြေသားပဲ။ တိုးတက်လားဆိုတော့ဘယ်လိုပြောရပါ့မလဲ။
"အဆင်မပြေစရာတော့မရှိပါဘူး။ တိုးတက်လားဆို သိပ်တော့အားမရဘူးပေါ့ကွာ၊ အချိန်ပိုကသိပ်မရှိဘူးလေ။ ငါကငွေကိုင်ရတာဆိုတော့ သူများတွေလိုခဏခဏခွင့်ယူလို့လည်းမရဘူး။ တက်ချင်တဲ့အချိန်ပိုင်းသင်တန်းတွေကိုမတက်နိုင်ဘူးပေါ့ကွာ "
"ငါလည်းဒါကိုစဉ်းစားနေတာ၊ မင်းအတွက်ဘာလုပ်ပေးရင်ကောင်းမလဲလို့"
"ကိုယ့်ဘာသာစာပဲဖြောင့်ဖြောင့်သင်ပါကွာ၊ ငါ့အတွက်ပူမနေစမ်းပါနဲ့။ ငါလည်းစဉ်းစားနေပါတယ်။ ဒီထက်အဆင်ပြေမဲ့အလုပ်တစ်ခုခုထပ်ရှာမလားလို့"
ကျွန်တော့်စကားကို သာလွန်နေကထောက်ခံသလိုခေါင်းညိမ့်ပြရင်း...။
"နောက်ထပ်တစ်ခုထပ်ရှာလည်း သူတို့ကန့်သတ်တဲ့အလုပ်ချိန်ကြားမှာ မင်းပိတ်မိနေဦးမှာပဲ။ မင်းကကျောင်းလည်းတက်ရဦးမှာဆိုတော့ ကိုယ်ပိုင်အလုပ်ကပိုအဆင်ပြေမလားလို့ငါစဉ်းစားနေတာ"
"လာနောက်နေပြန်ပြီ။ ဘယ်နှယ့်ကိုယ်ပိုင်အလုပ်လဲ၊ ငါ့မှာအရင်းအနှီးလုံလုံလောက်လောက်မရှိသေးပါဘူးကွာ"
ကျွန်တော့်အပြောကို"အ"ရန်ကောဆိုသောအကြည့်နှင့်ကြည့်ကာ...။
"အရင်းအနှီးရှိမှကိုယ်ပိုင်အလုပ်လုပ်ကြစတမ်းဆို လူတွေဘာမှမလုပ်နိုင်ကြတော့ဘူး။ ငါမေးပါဦးမယ် မင်းအခုကားမောင်းတာတော်တော်ကျွမ်းကျင်နေပြီလား"
"မဆိုးပါဘူး။ ဘုန်းကြီးကျောင်းကကားတော့ ငါပဲမောင်းနေရတာလေ။ မြို့ထဲတွေတော့သိပ်မရဲဘူးပေါ့။ ဘေးကလမ်းပြပြီး ပြောပြတဲ့သူပါရင်အဆင်ပြေနေတာပဲ"
YOU ARE READING
ဆုံစည်းခွင့်
Romanceစစ်မှန်သောချစ်ခြင်းတရားတိုင်း ဆုံစည်းခွင့်ရှိစေ။ #Firstlove #Boy Love #Romance #Drama #Complete (Unicode)
