Chapter Seventeen

2.8K 149 16
                                    

Lyrie

Wala ni isang salita ang lumabas sa bibig ko. Ang totoo niyan, hindi naman talaga ako galit. Nagpanggap lang ako kanina kasi sinabihan ako ni Kate. Kanina ko pa rin napapansin na papalit-palit ng tingin si Tatiana sa daan at sa akin pero hindi ko ito kinibo.

   Sa tuwing nakikita ko ang pagmumukha niya, naalala ko nalang kung bakit ako hindi karapat dapat na katabi niya. Ang ganda, bhie.

   Umubo ito ng mahina at tinignan ulit ako. “Lyrie. ”

   “Talk to me please.”

  Tinaas ko lang ang isang kilay ko. Aarte muna ako.

   “I-I'm sorry. ”

  Tumango naman ako, hindi pa rin siya sinasagot.

   “We're here na,” mahina niyang tugon, at tinignan ko naman ang labas.

  Nasa bahay niya kami.

  Ano na naman kaya ang binabalak neto?

   “Let's go?” aya niya at binuksan ang pintuan niya.

  Pagkalabas ay nagdali-dali itong  buksan ang pintuan sa side ko.

  Bigla naging gentlewoman 'ah.

   Salamat,” mahina kong sagot.

  Lumapad ang ngiti niya at mabilis akong hinila papunta sa loob, hanggang sa makarating kami sa kwarto niya.

   Pagkapasok ay agad akong nagreklamo. “Tatiana, pauwiin mo na ako. ”

   “No. I need to talk to you. ”

   “Kailangan sa kwarto talaga? Kung may binabalak kang patayin ako, huwag mo na patagalin.”

   “Oh, shut up. I just want to talk to you,” sagot niya at inirapan ako.

   “Edi bilisan mo dahil uuwi pa ako. ”

   “You're not going to go home hanggang sa hindi natin ito maayos. ”

   “Edi ayos na tayo. Pauwiin mo na ako.” Medyo naluluha na rin ako sa naalala ko, 'yung sinabi niyang I'm annoying daw. Ano ba ito, bakit ako biglang naging dramatic?

   “Lyrie... I-please don't cry. ”

  Nang lumapit siya at niyakap ako, napalabas ko ang mga hinanakit ko sa pamamagitan ng pag-iyak.

   “Shhh. I'm sorry,” bulong nito sa tainga ko.

  Lumayo ako ng konti sa kanya nang matapos ang ilang minutong breakdown ko. Ang drama na kasi.

   “Look. I really feel bad at what I said the other day. I swear, I was not thinking right- ”

   “Edi sana nag isip kang left,” hindi ko mapigilang mamilosopo, dahil bigla na naman akong nainis. Pocha bakit parang ang bilis nag bago ng mood ko?

Strange FateTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon