သေခြင်းတရား ယူနစ်ဘား [ဘာသာပြန်]

|၂၃|

အခန္​း(၂၃)​ေလ့က်င္​့​ေရး

႐ွီက်င္​း ထပ္​မံ​ေမးလိုက္​သည္​။

"တျခားအ​ေၾကာင္​းျပခ်က္​ ႐ွိလို႔လား"

"အင္​း"
လ်န္​ကြၽင္​း ျပန္​​ေၿဖဖို႔အခ်ိန္​တစ္​ခုခန္​႔ၾကာသည္​။
သူသည္​ ႐ွီက်င္​းအား ​ေမာ့ျကည္​့ကာ ​ေျပာသည္​။

"မင္​းကတအား နားညီးလို႔။
ငါ ရက္​နည္​းနည္​း​ေလာက္​ တိတ္​တိတ္​ဆိတ္​ဆိတ္​ ​
ေအး​ေအးခ်မ္​းခ်မ္​း​ေနခ်င္​လို႔"

 "…"

႐ွီက်င္​း...႐ွီက်င္​း...မ်က္​ႏွာျဖတ္​႐ိုက္​ခံရတာကို ​
ေတာ္​ေတာ္​ႀကိဳက္​ရဲ႕လား..ပါးစပ္​ပိတ္​ၿပီးသာ
နား​ေထာင္​​ေနသင္​့တာ။

"ဒီတာဝန္​ကို လက္​ခံခ်င္​လား"
လ်န္​ကြြၽင္​း ထပ္​​ေမးသည္​။

"....ဟုတ္​"
႐ွီက်င္​းသည္​ ​ေနလို႔ထိုင္​လို႔​မ​ေကာင္​းစြာ
အံ့ႀကိတ္​​ေျဖသည္​။

"ဒါဆို ျပန္​အနားယူ​ေတာ့"
႐ွီက်င္​စ၏မ​ေက်နပ္​​ေသာအမူအရာကို
စိတ္​မဝင္​စားစြာ ထြက္​သြားဖို႔လက္​ဟန္​ျပလိုက္​သည္​။

"မစ္​႐ွင္​မစခင္​ အစိုးရဘက္​က
မင္​းကို အခ်ိန္​တို​ေလ့က်င္​့္​ေပးဖို႔
လူတစ္​​ေယာက္​လႊတ္​​ေပးလိမ္​့မယ္​၊ဒါ​ေၾကာင္​့ ​
ေလ်ွာက္​သြားမ​ေနဘဲ အနားယူၿပီး
ဒဏ္​ရာ​ေတြ​ေပ်ာက္​​ေအာင္​လုပ္​ထား"

႐ွီက်င္​းသည္​ ထိုတစ္​ကိုယ္​ထီးပုံရိပ္​အား
ၾကည့္​့ရင္​း ​ေသြးမအန္​​ေအာင္​ အခန္​းထဲမွ
ျမန္​ျမန္​ထြက္​လာ​ေတာ့သည္​။

"မင္​းဒါလင္​က ​​ေသြး​ေအးခ်က္​! သူ႔ကို
အစားပိုစား​ေအာင္​ ​ေခ်ာ့​ျမဴၿပီး
ဒီ​ေလာက္​ႀကိဳးစားလုပ္​​ေပးခဲ့ရတာကို!"
႐ွီက်င္​းသည္​ သူ႔စိတ္​အတြင္​း
ခါးခါးသီးသီး​ေဝဖန္​သည္​။

​ေ႐ွာင္​စစ္​သည္​ တြန္​႔ဆုတ္​စြာ ႐ွီက်င္​း၏
ကြဲ​ေၾက​ေန​ေသာႏွလုံးသား​ေလးကို
ဖာ​ေထး​ေပး​ေနသည္​။

<တကယ္​​ေတာ့ ဒါလင္​က က်င္​းက်င္​းကို
မ​သြား​ေစခ်င္​ပါဘူး။ဒီ​ေန႔ညစာက
က်င္​းက်င္​းအႀကိဳက္​​ေတြခ်ည္​းပဲဆိုတာ
သတိထားမိတယ္​မလား>