ေဇာ္ဂ်ီသမားမ်ား ေအာက္ကို ဆြဲခ်ေပးပါ။
Extra 1 _Chapter (11-4) - စန္ဒရားပြိုင်ပွဲ
ကျိုးယွင်ရှန့်သည် သူ၏နည်းစနစ်က အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်ကို သိနေသည်။ တကယ်လု့ မင်းက သူ့ကို ခွဲစိတ်ကုသမှုဆိုင်ရာ မှတ်တမ်းတင်ရိုက်ကူးထားတဲ့ ဗွီဒီယိုတစ်ခုပေးခဲ့ရင် သူ့ကို တစ်ချိန်တခုပေးပြီး ကြည့်ရှုစေပြီးနောက် သူ့ကို ခွဲစိတ်ခန်းထဲသို့ ချက်ချင်းထိုးထည့်လိုက်ပါက သူက ဗီဒီယိုထဲကအတိုင်း ခွဲစိတ်ကုသမှု လုပ်ထုံးလုပ်နည်းကို အပြည့်အဝ ပုံတူပွားကာ လိုက်လုပ်နိုင်လိမ့်မည် ဖြစ်သည်။
ဒါကြောင့် စန္ဒရားတီးတဲ့ အကြောင်းကတော့ စကားထဲ ထည့်ပြောဆိုရန်ပင် မလိုအပ်ခဲ့သည်။
"ဒါဆိုရင် ကျွန်တော်က ယှဉ်ပြိုင်မှု အဆုံးထိ မလုပ်နိုင်ဘူးလို့ အကိုကြီးက ပြောလိုက်တာလား?"
သူက ဒီစကားလုံးကို ဖျစ်ညစ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
ထွီ...ထွီ...ထွီ......ယှဉ်ပြိုင်မှု မစတင်ခင်က သူ့ကြင်ဖော်ရဲ့ စိတ်အားထက်သန်မှုကို ဘယ်လိုလိုလူမျိုးကများ ရိုက်ချိုးနိုင်တာလဲ....။ အေးလေ.. သူက ငါ့ ကြင်ဖော်မှ မဟုတ်ပဲ။ ငါတို့က အိပ်ယာထဲက အိပ်ဖော်အိပ်ဖက်သာသာပဲလေ....
မျက်နှာနီနီနှင့်အတူ လူငယ်လေးက ဒေါသကို မြိုသိပ်ပြီး သူ့ကိုယ်သူဆုံးမနေသည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်သည် နူတ်ခမ်းစူနေပြီး ဒေါပွနေသည့် လူငယ်လေး၏ပုံက အရမ်းချစ်စရာကောင်းကာ လက်သည်းထုတ်ကာ မာန်ဖီနေသည့် ကြောင်လေးနှင့်တူသည်ဟု ခံစားနေရသည်။
သူက အရမ်းကိုချစ်ဖို့ကောင်းတယ်
ရွှယ်ဇီရွမ်က သူ့ကိုအကြိမ်ပေါင်းများစွာ နမ်းဖို့ရှေ့ကို တိုးမသွားပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။
ထိုအချိန်တွင် တံခါးဝကနေ လူငယ်လေးကို လှောင်ပြောင် သရော်သံကို ကြားရပြီး ရှင်းပြလိုက်သံက ပေါ်လာသည်။
ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ နင့်ရဲ့စန္ဒယားသံထဲမှာ စိတ်ခံစားချက် မပါလို့ပဲ။ အကိုကြီး က နင့်လက်ချောင်းကို ဒဏ်ရာရအောင် လုပ်မိတဲ့ နေ့က ပြောတာကို သတိရရဲ့လား။ နင် တီးလိုက်တဲ့ တေးဂီတသံက အသက်ဝိဉာဉ်ကင်းမဲ့နေတဲ့ အသေကောင်တွေ လမ်းလျှောက်လာသလိုပဲ... "
ကျိုးယွင်ရှန့်က လှမ်းမျှော်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ရွှယ်ကျင်းရီက တံခါးဝတွင်ရပ်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရ သည်။ သူမ၏မျက်စိထဲမှာရန်ငြိုးတွေနဲ့ တောက်ပနေသည်။ သူမသည် သူမ၏အစ်ကိုကြီးနားမှာ တွယ်ကပ်နေသည့် ဟွမ်ရီ၏ပုံကို ဘယ်လိုမှ သည်းခံလို့မရနိုင်အောင်ဖြစ်နေသည်။
နင်တို့ဆက်ဆံရေးကို လူသိရှင်ကြား မပြချင်ဘူး မလား။ ကောင်းပြီ... ဒါဆို နင့်ရဲ့အတိတ်က ခါးသီးလှတဲ့အမှတ်တရတွေကို ထုတ်ဖော်ဖို့ ငါ ကြိုးစားမယ်...
ဒီအရာတွေအားလုံးကို သူမရဲ့မျက်နှာပြင်ထက်မှာ အရှင်းသားပေါ်လွင်နေသည်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က ရွှယ်ကျင်းရီနှင့်ပတ်သတ်ပြီး အားတစ်စက်မှ မဖြုန်းတီးချင်လို့ သူမ ပြောသည်ကိုကြားပေမယ့် မလှုပ်ရှားပဲ နေလိုက်သည်။
သူမက ရွှေလက်ချောင်းရှိနေလည်း ဘာဖြစ်လဲ။ သူမ လုပ်ချင်သလို လုပ်တာကို သူ ခွင့်ပြုနေမှာ မဟုတ်ပဲ။ ပြီးတော့ သူက အရင်လို villain system လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်တာ ခံနေရတဲ့ ကျိုးယွင်ရှန့်မှ မဟုတ်တော့ပဲ။
ရွှယ်ဇီရွမ်က ရွှယ်ကျင်းရီ ပြောလိုက်သည့်အသံကို ကြားတော့ လူငယ်လေးကို သူ့လက်မောင်းကြား ဆွဲသွင်းကာ တင်းတင်းဖက်ထားပြိး နားရွက်နားတွင် တိုးကပ်ကာ ကိုယ် တောင်းပန်ပါတယ် ဆိုတဲ့ စကားကိုပဲ အထပ်ထပ်ပြောနေမိသည်။ ဒီတောင်းပန်စကားကလွဲပြီး သူ ဘာပြောရမှန်း မသိဖြစ်နေသည်။
ရှောင်ရီရဲ့လက်ချောင်းတွေကို နာကျင်အောင် လုပ်မိတဲ့
ဒီမှတ်ဉာဏ်တစ်ခုက သူ့အရင်ဘဝထက်တောင် မခံနိုင်လောက်အောင် သူ့ကို နာကျင်စေခဲ့ရသည်။ အနည်းဆုံးတော့ အရင်ဘဝမှာ သူဟာ ဆယ်ကျော်သက်လေးကို ဘယ်တော့မှ မထိခိုက်စေ ခဲ့ဖူးဘူး။
သူသာ ဒီကို စောစော ပြန်လာနိုင်ရင် ဘယ်လောက်ကောင်းမလဲ။ အချိန်တွေကို ပြန်ပြောင်းနိုင်လျှင် ...သူချစ်တဲ့ကောင်လေးလက်ကို သူ နာကျင်စေမှာ မဟုတ်သလို ရက်စက်ကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားတွေကို ပြောလိုက်မိမှာ မဟုတ်ဘူး။
ဖရိုဖရဲအတွေးများကိုနှိမ်နင်းကာ ရွှယ်ဇီရွမ်က အေးစက်စွာဖြင့် ပြောခဲ့သည်။
ရွှယ်ကျင်းရီ..မင်းပြောပြီးရင် ထွက်သွားလိုက်တော့...
သူမအပေါ် ရွှယ်ဇီရွမ်၏သည်းခံမှုသည် ပိုပို နိမ့်ကျလာခဲ့သည်။ ရွှယ်ဇီရွမ်က သူမအပေါ် ဆက်လက် လျစ်လျူမရှုနိုင်တော့ပေ။
သူမကကို သူတို့နားကနေ ထာဝရပျောက်ကွယ် သွားစေချင်တော့သည်။
ရွယ်ကျင်းရီက သူမနှုတ်ခမ်းကို ကိုက်လိုက်ပြီး စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။
ကျွန်မက ဒီစကားလုံးတွေကို ပြောခဲ့တာ မဟုတ်ဘူး။ ဒါကိုပြောခဲ့တာက အကိုကြီးပဲလေ...
ပြင်းထန်သောရန်လိုမုန်းတီးမှုသည် ရွှယ်ဇီရွမ်၏ မျက်လုံးတွေကို အနက်ရောင်လုံးလုံး ဖုံးလွှမ်းသွားစေသည် သူ သတိမထားမိခဲ့ပေ။ သူက ရွှယ်ကျင်းရီကို ကြည့်လိုက်သည့် မျက်ဝန်းတွေက ဆွေမျိုးတစ်ယောက်ထက ်ရန်သူကို ကြည့်သည့် အကြည့်လိုဖြစ်လာခဲ့သည်။
သူ၏မုန်းတီးမှုဖြင့် ပြည့်နေသည့် မျက်ဝန်းဖြင့် အကြည့်ခံနေရသည့် အတွက် ရွှယ်ကျင်းရီ ၏နှလုံးသည် နာကျင်လာခဲ့ပေမယ့် သူမစိတ်ကို သူမ လိမ်လည်နေမိသည်။
ဟင့်အင်း..အကိုကြီးက ငါ့ကို မမုန်းပါဘူး..
သူမသည် စန္ဒရားရှိရာသို တဖြည်းဖြည်း လျှောက်သွားပြီး အရူးမလေးလို ပြောလိုက်သည်။
" ညီမလေးက ဘာကြောင့်ထွက်သွားရမှာလဲ။ အကိုကြီး မမေ့နဲ့ဦးလေ။ ဒီ ဒီစန္ဒရားက ညီမလေး ပိုင်တာပါ။ ညီမလေးရဲ့ဆယ်နှစ်ပြည့် မွေးနေ့မှာ အကိုကြီးပဲ ပေးခဲ့တယ် မဟုတ်လား။ ကြည့်လေ..ဒီမှာ ညီမလေးရဲ့ အင်္ဂလိပ် နာမည်ကို ထိုးထားတယ်... ဂျိုင်းတဲ့.... "
(Joy - ဂျိုင်း - ပျော်ရွှင်မှု)
သူမသည်ခရမ်းရောင်ခြယ်ထားသောလက်သည်းဖြင့်စန္ဒရားအဖုံးကို ပုတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။
" အကိုကြီးက ပေးခဲ့တဲ့အတွက် ဒီဟာကို ညီမလေးပဲ ပိုင်တယ်လေ။ ဒါကြောင့် ညီမလေး လုပ်ချင်တာ လုပ်ခွင့်ရှိတယ် မဟုတ်လား အကိုကြီး ။ အကိုကြီးက ပေးပြီးသား ပြန်ယူချင်တာလား.... ဒါ မဖြစ်နိုင်ဘူးနော်... "
ရွှယ်ကျင်းရီက သူမ ရူးသွားပြီလို့ခံစားခဲ့ရတယ်။ တစ်ဖက်တွင် သူမက အကိုကြီးဆီက သနားမှုကိုရပြီး အကိုကြီးရဲ့ ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်ဖက်ထားချင်ပေမယ့် တဖက်ကလည်း သူမအစ်ကိုကြီး၏လက်မောင်းထဲက အဖက်ခံထားသည့် ဆယ်ကျော်သက်ကလေးကို အပိုင်းပိုင်း ခွဲ၍ သတ်ပစ်ချင်နေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတော့ မုန်းတီးမှုက အနိုင်ယူပြီးကြမ်းတမ်းတဲ့ စကားတွေ ဆက်လက်ပြောနေမိသည်။
ကျိုးယွမ်ရှန့်သည် ညစ်ပတ်နေသည့် အရာတစ်ခုခုနှင့်ထိမိသကဲ့သို့ သူ့လက်ချောင်းများကို ကီးဘုတ်မှပြန်လည်ရုပ်သိမ်းခဲ့သည်။ ရွှယ်ဇီရွမ်က ချာတိတ်လေးရဲ့ လက်ချောင်းတွေကို စက္ကူပုဝါနဲ့ သုတ်ပေးခဲ့တယ်။
အခုချိန်မှာ ကျိုးယွင်ရှန့်က သူမနဲ့ စကားနာထိုးနေဖို့ စိတ်မဝင်စားပေ။ နောက်ဆုံးတွင် သူသည် သူမနှင့်ရင်းရင်းနှီးနှီးဖြစ်သလို ဟန်ဆောင်မှု အားလုံးကို ဖယ်ချထားပြီးဖြစ်လို့ အချည်းနှီးသောစကားလုံးများပြောဆိုရန် မလိုအပ်တော့ပေ။
မင်းကို မင်းပေးခဲ့တာ ဆိုတော့ မင်း ဟာပါပဲ..."
ရွှယ်ဇီရွမ်က ရွှယ်ကျင်းရီနှင့်လည်း အငြင်းပွားရန် ရည်ရွယ်ချက်မရှိခဲ့ပါ။ သူက လူငယ်အား ဖက်ထား ကာ စန္ဒရားအခန်းမှ ထွက်သွားသည်။ သူက ယခုမှ စ၍ မည်သည့်အခါမျှ ထိုအရာကိုဘယ်တော့မျှ မထိတော့ဟု မိမိကိုယ်ကို တွေးနေမိသည်။
နောက်တဖန် ရွှယ်ကျင်းရီ၏ နာမည်ထွင်းထားသည့် စန္ဒယားကို သူ ဘယ်တော့မှ တီးတော့မည် မဟုတ်ပေ။
ထိုလူ နှစ်ယောက်ထွက်သွားပြီးနောက် ရွှယ်ကျင်းရီသည် စန္ဒရားအဖုံးပေါ်တွင် ကိုယ်ကို မှောက်ချကာ အိပ်ရင်းစိတ်ပျက်အားလျော့စွာ ငိုကြွေးနေခဲ့သည်။ သူမသည် သူမ၏အစ်ကိုကြိးကို ပို၍ ဝေးကွာစွာအောင် မလုပ်ချင်ပေမယ့် သူမသည် အတွင်းစိတ်ထဲရှိ မနာလိုသော စိတ်ဆိုးစိတ်မိုက်ကို မထိန်းချုပ်နိုင်ခဲ့ပါ။
ရွှယ်ဇီရွမ် သည်လျင်မြန်စွာပင် ချာတိတ်လေးအတွက် ထိုနေ့တွင်ပင် စန္ဒယားကိုဝယ်ယူခဲ့ပြီး ရွှမ်အိမ်တော်သို့ ပို့ခဲ့သည်။ ထို့အပြင် သူသည် ရွှယ်လွေ့ရဲ့ စာဖတ်ခန်းကို ဟွမ်ရီအတွက် စန္ဒရားအခန်း အဖြစ်သို့ပြောင်းလဲခဲ့သည်။
ကျိုးယွင်ရှန့်က ရွှယ်ဇီရွမ်သည်ကြမ်းပြင် ပေါ်မှာထိုင်ပြီး စန္ဒရားကို သူ့ဖာသာ အသံညှိနေသည် ကိုမြင်တွေ့ခဲ့ရပြီး ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေသည်။
တကယ်တော့ သူဟာပြိုင်ပွဲမှာပါ ၀ င်ပြီးတဲ့နောက် စန္ဒရားကိုနောက်တစ်ဖန် မထိချင်တော့ပါဘူး။ ဒါကြောင့် စန္ဒရား ဝယ်ယူလိုက်လည်း သူ ဘာလုပ်ရမှာလဲ...
သို့သော်သူသည် စန္ဒရားအဖုံးတွင် လက်ဖြင့် ထွင်းထားသော " ဟွမ်ရီ" ဟူသော စကားလုံးများကို တွေ့တော့ အသာတို့ထိပြီး ပြုံးလိုက်သည်။
"ဒီစန္ဒရားဟာ ရွယ်ကျင်းရီရဲ့စန္ဒရားထက် ပိုမြင့်တဲ့အရည်အသွေးရှိ သလား"
သူကမေးစေ့ကို ဂုဏ်ယူစွာမြှင့်တင်ကာ မေးခဲ့သည်။
ရွှယ်ဇီရွမ်သည် ချာတိတ်လေးရဲ့အမူယာကိုတွေ့တော့ မပြုံးပဲ မနေနိုင်တော့ပေ။ ဒီရှောင်ရီလေးက ဘယ်လိုတောင် ချစ်စရာကောင်းရတာလဲ။ သူက ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတာကို ဘာကြောင့် အစောကြီးက မသိခဲ့ရတာလဲ...
ရွှယ်ဇီရွမ်က သူ့ကိရိယာ တန်ဆာပလာတွေ ကိုချထားပြီး ခိုင်မာစွာခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။
"သေချာတာပေါ့..ဒီဟာက ရွှယ်ကျင်းရီပိုင်တဲ့ စန္ဒရားထက် အများကြီး ပိုကောင်းတာပေါ့..."
ရွှယ်ဇီရွမ်က ချာတိတ်လေးကို မြတ်နိုးစွာကြည့်ကာ ပြောလိုက်တော့ ကျိုးယွင်ရှန့်ရဲ့ နူတ်ခမ်းထောင့်လေးက မသိမသာ ကော့တက်ကာ ကျေနပ်စွာပြုံးပြီးပြောလိုက်သည်။
"ဒါက ဒီလိုပဲဖြစ်ရမယ်လေ...."
(အင်္ဂလိပ် ဘာသာပြန်ကို မှီနေပါပြီ။ အသစ် တပိုင်းထက်တာနဲ့ ချက်ချင်းပြန်ပေးနေပါတယ်။ ဒါကြောင့် ဒါကို ဖတ်ပြီး နောက်တပိုင်း up ပါလို့ မပြောပါနဲ့။ )
**-**
Extra 1 _Chapter (11-4) - စႏၵရားၿပိဳင္ပြဲ
က်ိဳးယြင္ရွန႔္သည္ သူ၏နည္းစနစ္က အေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္ကို သိေနသည္။ တကယ္လု႔ မင္းက သူ႔ကို ခြဲစိတ္ကုသမႈဆိုင္ရာ မွတ္တမ္းတင္႐ိုက္ကူးထားတဲ့ ဗြီဒီယိုတစ္ခုေပးခဲ့ရင္ သူ႔ကို တစ္ခ်ိန္တခုေပးၿပီး ၾကည့္ရႈေစၿပီးေနာက္ သူ႔ကို ခြဲစိတ္ခန္းထဲသို႔ ခ်က္ခ်င္းထိုးထည့္လိုက္ပါက သူက ဗီဒီယိုထဲကအတိုင္း ခြဲစိတ္ကုသမႈ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းကို အျပည့္အဝ ပုံတူပြားကာ လိုက္လုပ္ႏိုင္လိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။
ဒါေၾကာင့္ စႏၵရားတီးတဲ့ အေၾကာင္းကေတာ့ စကားထဲ ထည့္ေျပာဆိုရန္ပင္ မလိုအပ္ခဲ့သည္။
"ဒါဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္က ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ အဆုံးထိ မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ အကိုႀကီးက ေျပာလိုက္တာလား?"
သူက ဒီစကားလုံးကို ဖ်စ္ညစ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
ထြီ...ထြီ...ထြီ......ယွဥ္ၿပိဳင္မႈ မစတင္ခင္က သူ႔ၾကင္ေဖာ္ရဲ႕ စိတ္အားထက္သန္မႈကို ဘယ္လိုလိုလူမ်ိဳးကမ်ား ႐ိုက္ခ်ိဳးႏိုင္တာလဲ....။ ေအးေလ.. သူက ငါ့ ၾကင္ေဖာ္မွ မဟုတ္ပဲ။ ငါတို႔က အိပ္ယာထဲက အိပ္ေဖာ္အိပ္ဖက္သာသာပဲေလ....
မ်က္ႏွာနီနီႏွင့္အတူ လူငယ္ေလးက ေဒါသကို ၿမိဳသိပ္ၿပီး သူ႔ကိုယ္သူဆုံးမေနသည္။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္သည္ ႏူတ္ခမ္းစူေနၿပီး ေဒါပြေနသည့္ လူငယ္ေလး၏ပုံက အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းကာ လက္သည္းထုတ္ကာ မာန္ဖီေနသည့္ ေၾကာင္ေလးႏွင့္တူသည္ဟု ခံစားေနရသည္။
သူက အရမ္းကိုခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က သူ႔ကိုအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ နမ္းဖို႔ေရွ႕ကို တိုးမသြားပဲ မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ တံခါးဝကေန လူငယ္ေလးကို ေလွာင္ေျပာင္ သေရာ္သံကို ၾကားရၿပီး ရွင္းျပလိုက္သံက ေပၚလာသည္။
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ နင့္ရဲ႕စႏၵယားသံထဲမွာ စိတ္ခံစားခ်က္ မပါလို႔ပဲ။ အကိုႀကီး က နင့္လက္ေခ်ာင္းကို ဒဏ္ရာရေအာင္ လုပ္မိတဲ့ ေန႔က ေျပာတာကို သတိရရဲ႕လား။ နင္ တီးလိုက္တဲ့ ေတးဂီတသံက အသက္ဝိဉာဥ္ကင္းမဲ့ေနတဲ့ အေသေကာင္ေတြ လမ္းေလွ်ာက္လာသလိုပဲ... "
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္သည့္အခါ ႐ႊယ္က်င္းရီက တံခါးဝတြင္ရပ္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရ သည္။ သူမ၏မ်က္စိထဲမွာရန္ၿငိဳးေတြနဲ႔ ေတာက္ပေနသည္။ သူမသည္ သူမ၏အစ္ကိုႀကီးနားမွာ တြယ္ကပ္ေနသည့္ ဟြမ္ရီ၏ပုံကို ဘယ္လိုမွ သည္းခံလို႔မရႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနသည္။
နင္တို႔ဆက္ဆံေရးကို လူသိရွင္ၾကား မျပခ်င္ဘူး မလား။ ေကာင္းၿပီ... ဒါဆို နင့္ရဲ႕အတိတ္က ခါးသီးလွတဲ့အမွတ္တရေတြကို ထုတ္ေဖာ္ဖို႔ ငါ ႀကိဳးစားမယ္...
ဒီအရာေတြအားလုံးကို သူမရဲ႕မ်က္ႏွာျပင္ထက္မွာ အရွင္းသားေပၚလြင္ေနသည္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ႐ႊယ္က်င္းရီႏွင့္ပတ္သတ္ၿပီး အားတစ္စက္မွ မျဖဳန္းတီးခ်င္လို႔ သူမ ေျပာသည္ကိုၾကားေပမယ့္ မလႈပ္ရွားပဲ ေနလိုက္သည္။
သူမက ေ႐ႊလက္ေခ်ာင္းရွိေနလည္း ဘာျဖစ္လဲ။ သူမ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္တာကို သူ ခြင့္ျပဳေနမွာ မဟုတ္ပဲ။ ၿပီးေတာ့ သူက အရင္လို villain system လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္တာ ခံေနရတဲ့ က်ိဳးယြင္ရွန႔္မွ မဟုတ္ေတာ့ပဲ။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က ႐ႊယ္က်င္းရီ ေျပာလိုက္သည့္အသံကို ၾကားေတာ့ လူငယ္ေလးကို သူ႔လက္ေမာင္းၾကား ဆြဲသြင္းကာ တင္းတင္းဖက္ထားၿပိး နား႐ြက္နားတြင္ တိုးကပ္ကာ ကိုယ္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုတဲ့ စကားကိုပဲ အထပ္ထပ္ေျပာေနမိသည္။ ဒီေတာင္းပန္စကားကလြဲၿပီး သူ ဘာေျပာရမွန္း မသိျဖစ္ေနသည္။
ေရွာင္ရီရဲ႕လက္ေခ်ာင္းေတြကို နာက်င္ေအာင္ လုပ္မိတဲ့
ဒီမွတ္ဉာဏ္တစ္ခုက သူ႔အရင္ဘဝထက္ေတာင္ မခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူ႔ကို နာက်င္ေစခဲ့ရသည္။ အနည္းဆုံးေတာ့ အရင္ဘဝမွာ သူဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ မထိခိုက္ေစ ခဲ့ဖူးဘူး။
သူသာ ဒီကို ေစာေစာ ျပန္လာႏိုင္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ။ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေျပာင္းႏိုင္လွ်င္ ...သူခ်စ္တဲ့ေကာင္ေလးလက္ကို သူ နာက်င္ေစမွာ မဟုတ္သလို ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားေတြကို ေျပာလိုက္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။
ဖ႐ိုဖရဲအေတြးမ်ားကိုႏွိမ္နင္းကာ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က ေအးစက္စြာျဖင့္ ေျပာခဲ့သည္။
႐ႊယ္က်င္းရီ..မင္းေျပာၿပီးရင္ ထြက္သြားလိုက္ေတာ့...
သူမအေပၚ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္၏သည္းခံမႈသည္ ပိုပို နိမ့္က်လာခဲ့သည္။ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က သူမအေပၚ ဆက္လက္ လ်စ္လ်ဴမရႈႏိုင္ေတာ့ေပ။
သူမကကို သူတို႔နားကေန ထာဝရေပ်ာက္ကြယ္ သြားေစခ်င္ေတာ့သည္။
႐ြယ္က်င္းရီက သူမႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္လိုက္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။
ကြၽန္မက ဒီစကားလုံးေတြကို ေျပာခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါကိုေျပာခဲ့တာက အကိုႀကီးပဲေလ...
ျပင္းထန္ေသာရန္လိုမုန္းတီးမႈသည္ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္၏ မ်က္လုံးေတြကို အနက္ေရာင္လုံးလုံး ဖုံးလႊမ္းသြားေစသည္ သူ သတိမထားမိခဲ့ေပ။ သူက ႐ႊယ္က်င္းရီကို ၾကည့္လိုက္သည့္ မ်က္ဝန္းေတြက ေဆြမ်ိဳးတစ္ေယာက္ထက ္ရန္သူကို ၾကည့္သည့္ အၾကည့္လိုျဖစ္လာခဲ့သည္။
သူ၏မုန္းတီးမႈျဖင့္ ျပည့္ေနသည့္ မ်က္ဝန္းျဖင့္ အၾကည့္ခံေနရသည့္ အတြက္ ႐ႊယ္က်င္းရီ ၏ႏွလုံးသည္ နာက်င္လာခဲ့ေပမယ့္ သူမစိတ္ကို သူမ လိမ္လည္ေနမိသည္။
ဟင့္အင္း..အကိုႀကီးက ငါ့ကို မမုန္းပါဘူး..
သူမသည္ စႏၵရားရွိရာသို တျဖည္းျဖည္း ေလွ်ာက္သြားၿပီး အ႐ူးမေလးလို ေျပာလိုက္သည္။
" ညီမေလးက ဘာေၾကာင့္ထြက္သြားရမွာလဲ။ အကိုႀကီး မေမ့နဲ႔ဦးေလ။ ဒီ ဒီစႏၵရားက ညီမေလး ပိုင္တာပါ။ ညီမေလးရဲ႕ဆယ္ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔မွာ အကိုႀကီးပဲ ေပးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။ ၾကည့္ေလ..ဒီမွာ ညီမေလးရဲ႕ အဂၤလိပ္ နာမည္ကို ထိုးထားတယ္... ဂ်ိဳင္းတဲ့.... "
(Joy - ဂ်ိဳင္း - ေပ်ာ္႐ႊင္မႈ)
သူမသည္ခရမ္းေရာင္ျခယ္ထားေသာလက္သည္းျဖင့္စႏၵရားအဖုံးကို ပုတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္။
" အကိုႀကီးက ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ဒီဟာကို ညီမေလးပဲ ပိုင္တယ္ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ညီမေလး လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ရွိတယ္ မဟုတ္လား အကိုႀကီး ။ အကိုႀကီးက ေပးၿပီးသား ျပန္ယူခ်င္တာလား.... ဒါ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေနာ္... "
႐ႊယ္က်င္းရီက သူမ ႐ူးသြားၿပီလို႔ခံစားခဲ့ရတယ္။ တစ္ဖက္တြင္ သူမက အကိုႀကီးဆီက သနားမႈကိုရၿပီး အကိုႀကီးရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္ဖက္ထားခ်င္ေပမယ့္ တဖက္ကလည္း သူမအစ္ကိုႀကီး၏လက္ေမာင္းထဲက အဖက္ခံထားသည့္ ဆယ္ေက်ာ္သက္ကေလးကို အပိုင္းပိုင္း ခြဲ၍ သတ္ပစ္ခ်င္ေနခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ မုန္းတီးမႈက အႏိုင္ယူၿပီးၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားေတြ ဆက္လက္ေျပာေနမိသည္။
က်ိဳးယြမ္ရွန႔္သည္ ညစ္ပတ္ေနသည့္ အရာတစ္ခုခုႏွင့္ထိမိသကဲ့သို႔ သူ႔လက္ေခ်ာင္းမ်ားကို ကီးဘုတ္မွျပန္လည္႐ုပ္သိမ္းခဲ့သည္။ ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က ခ်ာတိတ္ေလးရဲ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြကို စကၠဴပုဝါနဲ႔ သုတ္ေပးခဲ့တယ္။
အခုခ်ိန္မွာ က်ိဳးယြင္ရွန႔္က သူမနဲ႔ စကားနာထိုးေနဖို႔ စိတ္မဝင္စားေပ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ သူသည္ သူမႏွင့္ရင္းရင္းႏွီးႏွီးျဖစ္သလို ဟန္ေဆာင္မႈ အားလုံးကို ဖယ္ခ်ထားၿပီးျဖစ္လို႔ အခ်ည္းႏွီးေသာစကားလုံးမ်ားေျပာဆိုရန္ မလိုအပ္ေတာ့ေပ။
မင္းကို မင္းေပးခဲ့တာ ဆိုေတာ့ မင္း ဟာပါပဲ..."
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က ႐ႊယ္က်င္းရီႏွင့္လည္း အျငင္းပြားရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္မရွိခဲ့ပါ။ သူက လူငယ္အား ဖက္ထား ကာ စႏၵရားအခန္းမွ ထြက္သြားသည္။ သူက ယခုမွ စ၍ မည္သည့္အခါမွ် ထိုအရာကိုဘယ္ေတာ့မွ် မထိေတာ့ဟု မိမိကိုယ္ကို ေတြးေနမိသည္။
ေနာက္တဖန္ ႐ႊယ္က်င္းရီ၏ နာမည္ထြင္းထားသည့္ စႏၵယားကို သူ ဘယ္ေတာ့မွ တီးေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
ထိုလူ ႏွစ္ေယာက္ထြက္သြားၿပီးေနာက္ ႐ႊယ္က်င္းရီသည္ စႏၵရားအဖုံးေပၚတြင္ ကိုယ္ကို ေမွာက္ခ်ကာ အိပ္ရင္းစိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာ ငိုေႂကြးေနခဲ့သည္။ သူမသည္ သူမ၏အစ္ကိုႀကိးကို ပို၍ ေဝးကြာစြာေအာင္ မလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ သူမသည္ အတြင္းစိတ္ထဲရွိ မနာလိုေသာ စိတ္ဆိုးစိတ္မိုက္ကို မထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ခဲ့ပါ။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္ သည္လ်င္ျမန္စြာပင္ ခ်ာတိတ္ေလးအတြက္ ထိုေန႔တြင္ပင္ စႏၵယားကိုဝယ္ယူခဲ့ၿပီး ႐ႊမ္အိမ္ေတာ္သို႔ ပို႔ခဲ့သည္။ ထို႔အျပင္ သူသည္ ႐ႊယ္ေလြ႕ရဲ႕ စာဖတ္ခန္းကို ဟြမ္ရီအတြက္ စႏၵရားအခန္း အျဖစ္သို႔ေျပာင္းလဲခဲ့သည္။
က်ိဳးယြင္ရွန႔္က ႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္သည္ၾကမ္းျပင္ ေပၚမွာထိုင္ၿပီး စႏၵရားကို သူ႔ဖာသာ အသံညႇိေနသည္ ကိုျမင္ေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္။
တကယ္ေတာ့ သူဟာၿပိဳင္ပြဲမွာပါ ၀ င္ၿပီးတဲ့ေနာက္ စႏၵရားကိုေနာက္တစ္ဖန္ မထိခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ စႏၵရား ဝယ္ယူလိုက္လည္း သူ ဘာလုပ္ရမွာလဲ...
သို႔ေသာ္သူသည္ စႏၵရားအဖုံးတြင္ လက္ျဖင့္ ထြင္းထားေသာ " ဟြမ္ရီ" ဟူေသာ စကားလုံးမ်ားကို ေတြ႕ေတာ့ အသာတို႔ထိၿပီး ၿပဳံးလိုက္သည္။
"ဒီစႏၵရားဟာ ႐ြယ္က်င္းရီရဲ႕စႏၵရားထက္ ပိုျမင့္တဲ့အရည္အေသြးရွိ သလား"
သူကေမးေစ့ကို ဂုဏ္ယူစြာျမႇင့္တင္ကာ ေမးခဲ့သည္။
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္သည္ ခ်ာတိတ္ေလးရဲ႕အမူယာကိုေတြ႕ေတာ့ မၿပဳံးပဲ မေနႏိုင္ေတာ့ေပ။ ဒီေရွာင္ရီေလးက ဘယ္လိုေတာင္ ခ်စ္စရာေကာင္းရတာလဲ။ သူက ဒီေလာက္ခ်စ္စရာေကာင္းတာကို ဘာေၾကာင့္ အေစာႀကီးက မသိခဲ့ရတာလဲ...
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က သူ႔ကိရိယာ တန္ဆာပလာေတြ ကိုခ်ထားၿပီး ခိုင္မာစြာေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။
"ေသခ်ာတာေပါ့..ဒီဟာက ႐ႊယ္က်င္းရီပိုင္တဲ့ စႏၵရားထက္ အမ်ားႀကီး ပိုေကာင္းတာေပါ့..."
႐ႊယ္ဇီ႐ြမ္က ခ်ာတိတ္ေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္ေတာ့ က်ိဳးယြင္ရွန႔္ရဲ႕ ႏူတ္ခမ္းေထာင့္ေလးက မသိမသာ ေကာ့တက္ကာ ေက်နပ္စြာၿပဳံးၿပီးေျပာလိုက္သည္။
"ဒါက ဒီလိုပဲျဖစ္ရမယ္ေလ...."
(အဂၤလိပ္ ဘာသာျပန္ကို မွီေနပါၿပီ။ အသစ္ တပိုင္းထက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေပးေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါကို ဖတ္ၿပီး ေနာက္တပိုင္း up ပါလို႔ မေျပာပါနဲ႔။ )
**-**
