စတန့်ထွင်လွန်းတဲ့ ခင်ပွန်းဟောင်း(စတန့္ထြင္လြန္းတဲ့ ခင္ပြန္းေဟာင္း)

Chapter 7

ဒါက Chapter 6 မှာ မျက်စိလျှမ်းပြီး ကျန်ခဲ့တာလေးပါ ..😅

'ညစာစားရင်း ရှုခင်းကောင်းကောင်းကြည့်နိုင်မယ့်နေရာမှာ ကြိုတင်ဘုတ်ကင်လုပ်ထားတယ်..မင်း ဘယ်ချိန်ရောက်မှာလဲ '

'ငါ မင်းကို လွမ်းတယ်..မင်း ဘယ်မှာလဲ '

ယွမ်ရှောင်က မကြာခင်ရောက်လာမယ့်အကြောင်း ရိုးရိုးရှင်းရှင်း စာပြန်ပို့ပြီး ဖုန်းကို ခပ်ဝေးဝေးမှာ ထားလိုက်တယ် ။

ထို့နောက် ကိုယ်ကိုကိုင်းကာ ထျန်းလီအန်းကို စောင်ခြုံပေးပြီး မီးပိတ်ကာ ထွက်ခွာသွားလေတယ် ။

သူလှည့်အထွက်မှာ အမှောင်ထဲက ထျန်းလီအန်းရဲ့ အသံတိုးတိုးလေးကို ကြားလိုက်ရတယ် ။

"ခင်ဗျားဘေးမှာရှိနေတဲ့လူက ဘာလို့ ကျွန်တော် မဖြစ်ရတာလဲ "

သူ မတ်တတ်ရပ်နေရာမှ အနည်းငယ် လှုပ်ရှားသွားတယ် ။

" မင်းနဲ့ မတန်လို့လေ "

ညှာတာထောက်ထားခြင်းမဲ့စွာ ပြောပြီးနောက် အခန်းထဲမှ ယွမ်ရှောင် ထွက်သွားလေတော့တယ် ။

**************************

Chapter 7

ထျန်းလီအန်း အသိအနည်းငယ်ဝင်လာချိန်မှာ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး အေးစက်တုန်ယင်နေပြီး အောက်ပိုင်းကလည်း အရမ်းကို စူးအောင့်နာကျင်နေတယ် ။ အားတင်းပြီး မျက်ဝန်းအစုံကိုဖွင့်ကြည့်တော့ ယွမ်ရှောင်က သူ့ကိုဖိထားပြီး သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာ အပြင်းအထန် လှုပ်ရှားနေတယ် ။

ဒါ .......ဒါက အိပ်မက်လား ??

ယွမ်ရှောင်က သူနဲ့လိင်ဆက်ဆံတိုင်း ဘယ်သောအခါမှ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ခဲ့ဘူး ။ အမြဲတမ်း နောက်ကျောဘက်ကသာ ရယူခဲ့တာ ။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူ့မျက်နှာမြင်ရင် စိတ်မပါတော့လို့တဲ့ ။

အခုကျတော့ ယွမ်ရှောင်က သူနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုးသွင်းနေပြီး သူ့လည်ပင်းလေးကိုဖက်ကာ မျက်နှာအနှံ့ကို နမ်းရှိုက်နေတယ် ။ ရုတ်တရက် ယွမ်ရှောင်လက်ဖဝါးက
သူ့မျက်နှာပေါ် အုပ်ကိုင်လာတယ် ။

" မင်းကြိုက်သလို ဟန်ဆောင်လေ "

ယွမ်ရှောင် အေးစက်စွာပြောပြီး ထျန်းလီအန်းမျက်နှာတခြမ်းကို ဖိထားကာ ချက်ချင်းပဲ လှုပ်ရှားမှုအားလုံးကို ရပ်တန့်ပစ်လိုက်တယ် ။