Sabah ışıkları odaya dolarken Derya gözlerini araladı. Boranla uyuduğunu hatırlayıp gülümsedi. Belindeki ağırlığı hissederek kımıldandığında Boran'ın kendini saran kolu ile karşılaştı. Yavaşça dönerek yüz yüze gelmelerini sağladı, böyle güzel sabahların hayalini kurarken şimdi anın gerçekliğini sorguluyordu.
Eli Boran'ın yanağına gitti, sakallarını okşadı. Uyandırmamak için çok yavaş hareket ediyordu. Dün ki öpüşmeleri aklına gelince gözleri dudaklarına düştü. Parmakları dudaklarına indiğinde dokunuşu bir tüy gibiydi.
İlk defa birine bu kadar yakın olmuş, ilk defa birini öpmüştü. Korhanla nişanlı oldukları sürece onun bütün yaklaşma çabalarını karşılıksız bırakmış ona karşı içinde bi kıpırtı bulamamıştı.
Boran'ı düşündüğünde bile hızlanan kalp ritmi, dün onun öpücüğüyle kıvranan bedeni, Boran onu öyle uç duygulara taşımıştı ki, yanan dudakları ondan koptuğunda, sanki bütün bedeni boşluğa düşüyordu.
"Bence karar vermelisin" diyen Boran'ın sesi uykulu, gözleri ise hala kapalıydı.
Derya yakalanmış olmanın verdiği mahcubiyetle ne diyeceğini bilemedi.
"N-neyeee? Diye kekeledi.
" Yanağımdan mı? Yoksa dudağımdan mı öpeceğine." dediğinde gözleri halaa kapalıydı.
Derya utanarak Boran'ın göğsüne saklandı.
"Yaaaaaa sen ne zaman uyandın?"
"Sen ilk kıpırdandığında, e hadi bekliyorum"
Derya olduğu yere biraz daha sokuldu. Şuan da kaybolmak istiyordu. Sadece uyurken biraz seyretmek istemişti. Utandırmaya gerek var mıydı?
"Sen hakkını kaybettin sıra bana geçti" diyen Boran hızlı bi hamle ile Derya'nın sırtını yatakla buluşturduğunda kendiside tam üzerindeydi. Öyle ki ılık nefesleri birbirin yüzünü okşuyordu. Derya'nın yanakları kırmızının her tonunu tecrübe ederken, gözlerini hapsolduğu karalardan çekemiyordu.
Boran burnunun ucuna küçük bi öpücük bıraktı, sonra sağ yanağına, sol yanağına konulan öpücükle Derya gözlerini kapattı. Göz kapağında hissettiği dudaklarla tekrar açtı gözlerini.
"Çok güzelsin Derya, aklımı başımdan alıyorsun" derken bakışları dudaklarına düştü. Kollarını Boran'ın boynuna saran Derya dudaklarını buluşturduğunda ikiside içine düştükleri ateşten nasıl çıkacaklarını bilmez haldeydi. Boran'ın eli Derya'nın yanağında, Derya'nın parmakları onun saçlarında dolaştı. Giderek derinleşen öpücüğün yakıcılığı ile kıvranırken nefesi kesilen Derya kendini geri çekti. Boran alnını Derya'nın alnına yasladığında sık nefesleri birbirine vuruyordu.
"Bi daha ki sabah kararsız kalma Derya, sıra yine bana geçerse bu kadar ucuz atlatamayabiliriz." dediğinde ikisinin yüzünde ki gülümseme kahkahaya dönüştü. Boran kendini yana atarken Derya'yı göğsüne çekti.
"Buldun yakışıklı kocayı gülersin tabiii"
"Borannnn" öyle aşk dolu çıkmıştı ki ağzından.
"Deryammm" dedi aynı aşkla.
"İyi ki geldim buraya, iyi ki tanıdım seni, iyi ki aşık oldum sana..."
"Birgün pişman olursan diye ödüm kopuyor." dedi sesinden korkusu hissediliyordu.
Derya başını, Boran'ın göğsünden ayırdı, kolunan destek alarak ona döndü.
"Neden pişman olayım Boran? Neden bu kadar korkuyorsun?" dedi gözlerinin en derinine bakarak, sanki korkularını gözlerinde arar gibiydi.
"Hergün başka huzursuzluk, hergün yeni bi problem çıkaracaklar." dedi yılların verdiği yorgunluk ve umutsuzluk vardı tonlamasında.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Muhtemel Aşk (TAMAMLANDI)
Romance✨Güçlü kadın karakter okumak mı istiyorsun? 👍🏻Doğru yerdesin... Bende bu oyuna daha fazla dayanamayacağım. Boran için evliliğimizin sadece bir pişmanlık olduğunu, bana yaralarını asla açmayacak kadar uzak olduğunu kabul ettim. Günlerce delil...
