✨Güçlü kadın karakter okumak mı istiyorsun? 👍🏻Doğru yerdesin...
Bende bu oyuna daha fazla dayanamayacağım. Boran için evliliğimizin sadece bir pişmanlık olduğunu, bana yaralarını asla açmayacak kadar uzak olduğunu kabul ettim. Günlerce delil...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Derya'nın ördüğü duvarların her tuğlasını Boran vermişti. Çok çabalamış, emek vermiş, anlayış göstermiş, açılan yaralarını aşkıyla sarıp devam etmişse de sevgisinin anlaşılmadığını anladığı yerde gitmişti. Tüm kalbi Boran diye haykırsa da duymamayı öğrenmesi gerekiyordu belki de.
Kapattığı telefondan sonra hiç bir yere sığamadı. Telefonunu çantasına atıp çıktı evden bilmediği sokaklarda yürüdü yürüdü kulağında ki kulaklıktan çıkan melodiler, gözünden yaş olarak döküldü. Kayseri'nin ayazı iliklerine kadar işlediğinde bir banka oturdu, ne kadar yorulduğunu fark etmemişti.
Ne yapacağını bilmediği nadir zamanlardan birini yaşıyordu. Gerçi Boran hayatına girdi gireli ne yapacağını bilemediği zamanlar çoğalır olmuştu. Akıl yolunu kolay buluyordu da işin içine kalp girince Derya da acemiliğinin azizliğini yaşıyordu. İçinde ki aşkla nasıl başa çıkacağı konusunda hiç bir fikri yoktu malesef.
Eve döndüğünde Benan'ın eşyalarını toparladığını gördü. Saatlerdir dışarıda olduğunun farkına vardı.
"Derya iyi misin? Aradım açmadın merak ettim seni."
"İyi değilim ama olacağım Benan."
Konuşmak istemediği her halinden belliydi. Onu iyi tanıyan arkadaşı üstelemedi. Ne kadarını paylaşırsa o kadarını dinleyecekti.
Sıcak bir duş alıp koltuğa uzandı. Ayaklarını kendine çekip sağ yanına kıvrıldı. Üzerine örtülen battaniye ile yorgun bedeni de uykuya teslim oldu.
Sabahın erken saatlerinde gözünü açtı. Bütün gece Boranla uğraştığı rüyaları sayesinde daha yorgun uyandığını hissetti. Aklı dün söylediklerinden çok memnunken, kalbi Boran'ın 'Deryam' derken ki titreyen sesini hatırladıkça sıkışıyordu.
Topladıkları eşyalar ile küçük sırt çantasını alıp çıktılar evden. Bir an önce Nevşehir'e gidip eşyalarını alması gerekiyordu. Ailesi ile haberleşse de, abisi ile yüzleşmek ağır geliyordu.
Arabaya bindiklerin de sessiz bir yolculuğun ardından yeni evlerine vardılar. Kapıda heyecanla bekleyen bir Yasemin vardı. Derya, Benan'a döndü,
"Bugün keyfimi Yasemin'den başkası yerine getiremezdi. Enerjiye bakar mısın? Gözlerinden belli."
Kulağına götürdüğü telefonu kısa sürede kapatan genç kız koşar adımlarla arabanın yanında bitti.
"Oooo hanım ağam araban da ateş ediyor. Yakışırrrr." diyerek Derya'nın kapısını açtığında Benan,
"Aşk olsun Yasemin, Derya'yı gördün beni unuttun."
"Yaşasın çikolata kardeşliği" diyerek Derya'ya sarılırken Benan'a da göz kırpıyordu. Dünden beri Derya'nın iyi olmadığından haberdardı. Moral vermek istiyordu ki oldukça başarılıydı.
