Gece kınadan yorgunlukla döndük,
Bekir beni eve bırakıp kınalı avucumu öperek,
"Bu gece bu evde son gecen, yarından itibaren yeni bir sayfa açacağız ikimiz için." dediğinde gülümsedim.
"İyi ki beni buldun." dediğimde tekrar avuç içimi öptü.
"iyi geceler gelin hanım..." dedi göz kırparak.
"iyi geceler damat bey..." deyip indim arabadan. Yüzümde aptal bir sırıtışla eve yürüdüm. Son gecem olan eve, hiç bir zaman ait olmadığım eve.
Duşumu alıp kendimi yatağa bıraktım. Yorgunlukla kapandı gözlerim.
Sabah gözlerimi açtığımda saat onu geçmişti. Bu kadar uyumazdım ki ben, zaten uyuyacak olsam da kimse bu saate kadar müsade etmezdi.
Elimi yüzümü yıkayıp mutfağa geçtim. Esma abla, Yaren'e kahvaltı ettiriyordu. Beni görünce,
"Oooo... Uyandın mı prenses?" deyip sandalyeyi işaret etti. "Otur da kahvaltını et birazdan kuaför gelir."
Ne ara doldurduğunu anlamadığım çayı önüme bıraktı.
"Niye seslemediniz abla bu saate kadar uyunur mu?" dedim çatalımı batırdığım salatalığı ağzıma atarken,
"Eee bu gece ağan seni uyutmaz diye prim verdik, kötü mü ettik." deyince ağzındaki lokma boğazıma kaçtı.
"Anne niye uyutmayacak ağa teyzemi?" diye soran Yaren de cabasıydı.
Esma abla sırtıma vurup, önüme su koydu, bir yandan da kızının yanında devirdiği çamı düzeltmeye çalışıyordu.
"Ayyy ben bu kızın büyüdüğünü hep unutuyorum yaaa... Annecim, insan ilk defa kaldığı yerde yerini yadırgar ya onu demek istedim."
Peki Yaren bunu yer miydi? Sanmam ama ablam bi şekilde yutturdu.
Kızını postalayıp,
"Ablacım" dedi şefkatli sesiyle "Herşey çok hızlı oldu, şaka bir yana alıştın mı Bekir'e. Aynı yatağa girmek kolay değil..."
Kulaklarım bile yanıyordu şuan,
"Bekir'den korkmuyorum abla ama..." Deyip devam edemedim.
Bana yaklaşınca bile kalbim ağzımda atıyor ilerisinde heyecanım korkuya dönüşür mü bilemiyordum.
"Seni incitecek birine benzemiyor ablacım, illa ki her genç kız korkar. Kendini şartlama, akışa bırak." dedi kolumu okşayarak.
Ben kahvaltımı bitirmiştim ki kuaför geldi saçımı makyajımı yaptı, Esma ablam ve Songül gelinliği giymeme yardım ettiler. Aynada kendime bakıyordum ki,
"Ayyy konaktan çıkmış konvoy, yüz elli araba saydım diyor kızlar. Geliyorlar hadi salona geçelim." dedi bu kız benden de heyecanlıydı.
Salona geçtiğimizde yengem elindeki kırmızı kardeş kuşağı ile bekliyordu ama amcam ortada yoktu.
"Ben nişanı at dedim atmadı, kuşağını bağlamam diyor... İkna edemedim Hesna." derken yengem gerçekten üzgündü.
"Önemli değil yenge, canı sağolsun." dedim ama kimsesizlik kalbime ok gibi saplandı. Babam anam başımda olsa böyle mi olurdu.
Babam yanında olsa kuşağımı bağlar 'Allah mesut etsin' deyip bunu en büyük duası olarak dudaklarından döker ve kuşağı tekrar başka bir dua için çözerdi...
O kuşak belime tekrar dolandığında, bir evladın evliliği ile aileye katılan yeni üyenin kabulü olurdu 'Allah ayırmasın' deyip Bekir'i ailemize kabul ederdi ve kuşağı son kez çözer...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Muhtemel Aşk (TAMAMLANDI)
Romance✨Güçlü kadın karakter okumak mı istiyorsun? 👍🏻Doğru yerdesin... Bende bu oyuna daha fazla dayanamayacağım. Boran için evliliğimizin sadece bir pişmanlık olduğunu, bana yaralarını asla açmayacak kadar uzak olduğunu kabul ettim. Günlerce delil...
