အိမ်ထောင်ဦးရက်တွေက တကယ့်ကို ပျားရည်ဆမ်းထားသလို။
စာမေးပွဲနောက်ဆုံးရက်ဖြေပြီးမှ ခိုးရာလိုက်ခဲ့တော့ စာမေးပွဲကို အောင်ရုံဖြေနိုင်ခဲ့သေးသည်။
အောင်စာရင်းထွက်တော့လည်း နှစ်ယောက်စလုံး အောင်ပြီး ဘွဲ့တောင်ယူခဲ့သေးသည်။
နုငယ်တို့ မိဘက ရန်ကုန်မြို့လယ်က လူရည်သန့်တွေ နေတဲ့ရပ်ကွက်တစ်ခုမှ အိမ်တဆောင်လက်ဖွဲ့ပေးခဲ့သည်။
အိမ်ထောင်သည် အသစ်စက်စက်က အိမ်ခွဲနေရတော့ ပိုကြိုက်တာပင်။
ဘယ်သူ့ကိုမှ အားနာနေဖို့မလို။
နေ့၊ ညမရွေး ချစ်ကြသည်။
တချို့ရက်တွေဆို လိုးနေရင်း တနေကုန်သွားသဖြင့် ထမင်းတောင် မချက်ဖြစ်ဘဲ ခေါက်ဆွဲပြုတ်နဲ့ နှစ်ပါးသွားလိုက်ရသော ရက်တွေမှ အများကြီး။
အသက်တောင် နှစ်ဆယ်မပြည့်သေးတဲ့ အရွယ်တွေဆိုတော့ လိင်စိတ်ကြွမြန်တာလည်း လွယ်သည်။
ခဏကပင် လိုးလို့ပြီးသဖြင့် အမောဖြေနေသည်။
အခုနောက်တစ်ချီ ထပ်စနိုင်သည်။
အိပ်ခန်းထဲမှာတင် ချစ်ကြသည်မဟုတ်။
အိမ်ရှေ့ ဧည့်ခန်းမှာ TV ကြည့်နေရင်း လိုးချင်လိုးလိုက်တာပင်။
ထမင်းစားခန်း၊ မီးဖိုခန်း၊ ရေချိုးခန်း မလိုးဘူးသော နေရာမရှိလောက်အောင် လိုးခဲ့တာပင်။
သို့သော် ဘယ်လောက်အချိန်တော်တော်ကြာ ချစ်သည်ဟုပြောပါစေ။
အချိန်တန်တော့ ဝမ်းရေးအတွက် အလုပ်လုပ်ရတာပင်။
နုငယ်အတွက်က မိဘတွေလုပ်နေသော ပိုးထည်တိုက် အခွဲအဖြစ် ရန်ကုန် စကော့စျေးမှာ ဆိုင်သေးသေးလေးကစဖွင့်လိုက်သည်။
ငယ်ငယ်ကတည်းက ဤလုပ်ငန်းခွင်နဲ့ ရင်းနှီးကြီးပျင်းလာတော့ အထွေအထူးအခက်အခဲတော့မရှိရှာ။
အထည်တွေ ဒီဇိုင်းဆန်းသစ်ခြင်း၊ အပြောအဆိုဖော်ရွေခြင်းကြောင့် နုငယ် ပိုးထည်ဆိုင်လေးက သူ့ဟာနဲ့သူ ရောင်းကောင်းသည်။
